Op het gras naast de toegangsbrug richting het pand staat een klein podium. Voor aanvang hangen dreigende wolken boven het terrein en staat het tweehonderdkoppige publiek keurig op afstand te wachten op wat er zal komen. Gelukkig laat de zon zich inmiddels af en toe zien en gaan mensen voorzichtig op het gras voor het podium zitten.
Aan Fablewright de eer om het festival te openen. Gewapend met alleen een elektrische gitaar en een zuivere stem brengt ze pure liedjes. Op het eerste gehoor lijken de liedjes erg op elkaar, maar als je goed luistert zit er wel variatie in de gitaarpartijen door jazzy akkoorden en progressies. Naar eigen zeggen is het nummer 'Blood Brain Barrier' een experiment vanwege de Indonesische teksten. Het nummer gaat over haar jeugd in Indonesië waar ze zich een buitenstaander voelde.
Dan is het de beurt aan I Am Oak, die vandaag als viertal op het podium staat. De dromerige muziek past goed bij het zonnetje dat inmiddels volledig is doorgebroken. Ze spelen met name nummers van hun derde album Nowhere or Tammensaari dat vorig jaar uitkwam. De band weet in de eerste instantie niet de volledige aandacht van het publiek vast te houden, maar de bassist brengt daar snel verandering in door wat persoonlijke anekdotes te vertellen. De muziek complementeert het doorbrekende zonnetje goed, waarbij mensen relaxend in het gras van de nummers genieten.