De punkrockers van Sidewalk sluiten hun EP release-tour af met een optreden op het hoofdpodium van God Save The Queen. Ze kondigen aan om hun helden te willen eren: usual suspects zoals The Sex Pistols en The Ramones, maar ook onverwachte antihelden zoals BA Baracus en Steven Seagal komen langs. De teksten van de nummers zijn simpel ("Iedereen meezingen! I Don't Wanna Be With You!") en de akkoordenschema's bestaan uit hooguit 3 akkoorden. De punk neigt wat meer naar de blijere variant zoals Blink 182 en Green Day. Met hun vervaarlijke tattoo's zien ze er punk uit maar het lijkt ook een beetje een maskerade voor een stel relaxte onaangepaste types met een klein hartje. We krijgen nog wel te horen dat ze dubbelgeparkeerd staan en nog boodschappen moeten doen: het is punk met een knipoog. Hun EP We Are Your Radio For The Night.. So Shut Up and Dance is deze maand uitgekomen.
Kids With Guns noemen zichzelfbij aanvang een vreemde eend in de bijt, maar met hun elelektrotrash vallen zij zeker binnen het punkspectrum. Hun elektropunk is soms nog rommelig, maar wel diep, met naar voren komende overstuurde epische synthmelodieën op een dreigende acid baslaag. De zang van zanger Niek Eilander is er, vergeleken met hun EP-presentatie eerder deze maand in de EKKO, een stuk op vooruit gegaan. Zijn rustigere houding op het podium werpt duidelijk vruchten af. Blikvanger is deze keer multi-instrumentalist en synthesizerwizard Rik Voorberg die af en toe werkelijk een muur van geluid uit zijn synths tovert. Zo laten de jonge Utrechters zien hun stijgende lijn door te zetten en het doet je afvragen hoe hun electro over een jaar geëvolueerd zal zijn.
Voor een voller gelopen veld treedt vervolgens Gewapend Beton uit Amsterdam aan. Nu zijn ook de leren jasjes present en kan het echte punksnuiven beginnen. Dit is dus zoals punkmuziek hoort te klinken: ruige, vuige rock 'n roll-punk met een dikke Tarantino-saus, zo snel en hard als mogelijk. Op het zonovergoten groene veldje voor het hoofdpodium is het inmiddels zowaar wat voller gelopen, en de geblondeerde zanger Douwe Truijens doet flink zijn best het publiek erbij te betrekken. De fenomenale drive van de drummer en het overduidelijke spelplezier van de rockers uit Amsterdam zouden genoeg voorwaarden moeten bieden om eens flink los te gaan, maar het publiek weet zich nog nauwelijks raad met de geschapen punkomstandigheden.
Met punkomstandigheden weet zanger Noam Cohen van de volgende band This Routine Is Hell wel raad. De band - en dan vooral de zanger - maken hun beruchte live-reputatie meer dan waar. Eerst worden de filmers van het 3voor12 Film It Yourself-project weggestuurd ("Genoeg van al die smartphones, serieus!"). Als hij later zijn grootse gedachten wil delen met het publiek, vindt dat geen weerklank. "Spelen!" wordt er geroepen. "Dit is precies de essentie van de kankermensen waar ik zo'n hekel aan heb!" is zijn reactie. Om zijn woorden kracht bij te zetten koelt hij zijn woede op de ranke kunststof mannequinbenen die even daarvoor nog heel artistiek uit het podium staken. Als er in het publiek ook niet echt iemand is om ruzie mee te kunnen maken verdwijnt hij als sneeuw voor de zon. Is de woede echt of is het allemaal show? De meningen in het publiek zijn verdeeld. De band probeert in ieder geval niet te pleasen en er gebeurt tenminste nog wat op deze ingedutte dag. En dat is op een punkfestival ook wat waard.
Gezien: God Save The Queen Festival met Sidewalk, Kids With Guns, Gewapend Beton en This Routine is Hell, zaterdag 19 mei 2012 @ Centraal Museum, Utrecht