Bij die allereerste show in 2008 zit Kuijken in zijn eentje op het podium. Hij speelt afwisselend akoestische gitaar en op een oud keyboardje. Beide kanten van zijn werk komen tot uitdrukking op twee releases die aan het eind van dat jaar min of meer gelijktijdig verschijnen: het stemmige album Ols Songd en de elektronische EP Sou Ka. Toenmalig 3voor12/Utrecht hoofdredacteur Anne Broekman breekt een lans voor de jonge singer-songwriter.
Begin 2009 zien we hem met band tijdens het Tweetakt festival: Robby Wouters op banjo en Dave Mollen op drums maken van I Am Oak een trio. De opmaat naar wat door de toevoeging van Stefan Breuer (bas) en Aino Vehmasto (toetsen en zang) een volledige band zou worden.
I Am Oak presenteert nieuw album in Tivoli De Helling
Thijs Kuijken legt lat wederom hoger voor Nowhere or Tammensaari
I Am Oak speelde zijn allereerste show op een Utrechts podium begin 2008 tijdens een editie van Club 3voor12/Utrecht. Het talent van Thijs Kuijken was toen al onmiskenbaar aanwezig, maar weinig mensen hadden verwacht dat hij iets meer dan vier jaar later zo’n imposant oeuvre bij elkaar zou hebben geschreven. Een oeuvre waar hij met het op 1 juni te verschijnen Nowhere of Tammensaari weer een indrukwekkend album aan toevoegt.
Het is die band ook die in mei 2010 in EKKO het eerste echte album On Claws presenteert. Ondergetekende mag verslag doen en spreekt de gevaarlijke maar profetische woorden: “I Am Oak is klaar voor de volgende stap”. Die volgende stap is Oasem, een album dat bijna exact een jaar later verschijnt. “Thijs Kuijken, frontman van I Am Oak, ging op vakantie naar Finland en kwam terug met een album van verstilde schoonheid dat bij vlagen adembenemend is”, schreef Anne Broekman over Oasem. Wederom veel enthousiasme: over de ontwikkeling naar een breder geluid en de krachtige, zelfverzekerde stem van Kuijken. In ‘I’ klinkt hij zelfs als Antony Hegarty.
Wat ooit begon als een klein, Utrechts geheim breekt door. Oasem wint in september verrassend de 3voor12-Award en blijft daarbij albums van bands als De Staat, Dazzled Kid, Tim Knol en Alamo Race Track voor. De grote band blijkt desondanks niet te beroerd voor kleine, intieme shows. Nog steeds niet trouwens.
Kuijken blijkt behalve een goede songschrijver ook een veelschrijver. In dezelfde periode als Oasem is ook al het nieuwe, vierde album Nowhere or Tammensaari opgenomen (we tellen Ols Songd als album). Anders dan de vorige keren speelt op Nowhere or Tammensaari de hele band mee en zijn sommige nummers ook samen geschreven. Wederom worden nieuwe elementen zoals elektrische gitaar aan het geluid toegevoegd. Het album kent een ingehouden spanning die soms als een stroom magma naar de oppervlakte komt. Of het komt doordat het album met band is geschreven weten we niet, maar met Nowhere or Tammensaari heeft Kuijken de lat wederom hoger gelegd. Op het album horen we een zelfverzekerde Kuijken wiens liedjes minstens zo sterk zijn als voorheen.
Nowhere or Tammensaari verschijnt zaterdag 1 juni, behalve in Nederland in nog zeven landen, en is tijdelijk te horen op de luisterpaal. Een recensie van dat nieuwe album volgt later, maar een eerste impressie kunnen we al geven. Dit is misschien wel het beste I Am Oak-album tot nu toe. Beste band van Utrecht? Ze zitten er zeker niet ver vandaan, maar dat kun je het beste zelf gaan beoordelen, vanavond al.
Te zien: I Am Oak en LUIK, donderdag 31 mei 2012 @ Tivoli de Helling