We Love People In Bearsuits
Voordat Yellowstone hun debuut-EP ten gehore brengt, is het eerst de beurt aan het Utrechtse We Love People In Bearsuits, dat na een afwezigheid van bijna drie jaar weer op het podium staat. Het publiek staat met open mond te kijken naar het schouwspel. Een manische zanger in een legerkostuum die zich de longen uit zijn lijf schreeuwt en een extatische gitarist die zo nu en dan een robbertje meeschreeuwt dragen volop bij aan de enigszins militante uitstraling van de band.

We Love People In Bearsuits neemt zichzelf op een verfrissende manier weinig serieus. De drumcomputer geeft het geheel een dansbare groove, die vervreemdend werkt in combinatie met schelle gitaar- en synthgeluiden. Terwijl de zanger ondersteboven aan het plafond hangt, betuigt de gitarist een vreemd soort eerbied aan de op het podium aanwezige wereldbol en je weet: hier gebeurt iets wat je nog nooit hebt gezien.

Yellowstone
Na een korte pauze is het de beurt aan de hoofdact van vanavond: Yellowstone. De band bestaat uit vier geboren en getogen Utrechters van begin twintig, die de afgelopen maanden druk bezig zijn geweest met de voorbereidingen voor de release. Vanaf de eerste Pink Floyd-achtige openingsklanken weet het viertal het publiek te imponeren. Ze schuwen de grootse en weidse gebaren niet en het geluid dat de band daardoor weet neer te zetten, laat zich het best omschrijven als vol en groots.

Met zijn tien (!) effectpedalen weet gitarist en geluidskunstenaar Floris Hagemans een magische deken van geluid te creëren, waarop de heldere zang van Berndt Woest en de riffs van gitarist Hagemans prima aansluiten. Bassist Sjors Witteveen vult dit aan met melodische baspartijen die meestal tegen de basismelodie inspelen, terwijl drummer Ronald Postma zo nu en dan inventief gebruikmaakt van rimshots.

Energie
Bij tijd en wijle spat de energie van de band af en wordt er ronduit hard gerockt. Het valt op hoe degelijk de songs in elkaar steken, met een welkome versnelling in de refreinen die direct op het publiek overslaat. Het is prettig om te zien dat de band er zelf veel lol in heeft en veel oogcontact met elkaar zoekt.

Tegen het einde van de laatste track Broken Dreams laat de band zich nog even volledig gaan in een uitgebreide jam. Al voorafgaand aan het laatste nummer scandeert een groot gedeelte van de zaal “we want more!”, nadat zanger Woest heeft aangegeven dat er geen toegift zal komen. De band toont nadrukkelijk zijn dankbaarheid voor de onverwacht hoge opkomst en als de laatste soundscapes door de zaal zoemen, daalt het welgemeende applaus op het inmiddels leeggelopen podium neer.

Gezien: Yellowstone en We Love People In Bearsuits, woensdag 25 januari 2012 @ EKKO