Met een mix van soul en hiphop brengt Pravini vanaf 2008 haar eerste drie albums uit. Na de samenstelling van een vaste band in 2010 komen er meer ideeën bij elkaar en ontstaat er een sound die ze diaspora noemt. 3voor12/Utrecht praat aan een keukentafel in Overvecht met Pravini Baboeram-Mahes, drummer Rakesh Mahes en gitarist Jayant Makhan over inspiratie, samenwerking en stukjes die op hun plek vallen.
 

Alle leden van de band treden al jaren op in verschillende formaties voordat ze in 2010 met elkaar verder gaan. De in Den Haag geboren Pravini staat op dat moment het meest in de spotlights. Ze begint op haar zesde met pianospelen en weet dan al dat ze zangeres wil worden. Na talentenjachten en kleine optredens begint ze haar eigen teksten te schrijven en maakt ze haar eerste liedjes. In de loop der jaren brengt ze drie albums uit, heeft ze een bescheiden hit op muziekzender The Box in Den Haag met de single ‘Cuz I’m a Lady’, treedt ze op in de Verenigde Staten en studeert ze af in Media & Cultuur studies. 
 

De broers Rakesh en Parveen Mahes treden op dat moment vooral op in het circuit voor Hindostaanse en Latijns-Amerikaanse muziek. Rakesh: “Pravini en ik ontmoetten elkaar tijdens een bandrepetitie voor een gelegenheidsformatie in Utrecht. Dat ging zo goed dat we meteen besloten samen een band te starten. Ook persoonlijk klikte het trouwens, want we zijn inmiddels getrouwd! Mijn broertje Parveen is een hele serieuze en strakke bassist dus die wou ik er graag bij hebben.” Gitarist Jayant Makhan speelt jarenlang in punk- en metalbandjes voordat hij zich bij Pravini voegt. “Jayant ken ik al jaren, omdat we samen in andere bandjes hadden gespeeld. We zijn elkaar altijd blijven zien en toen ik hem vroeg of hij mee wou doen aan dit project stapte hij graag in. Zo was de band snel bij elkaar. Sinds een paar weken is ook Archana Ramkhelawan erbij gekomen als achtergrondzangeres, dat zorgt weer voor een extra dimensie.”
 

Na veel samenspelen en optredens in o.a. Panama, het Paard van Troje en het SJU, ontstaat er een chemie en een muziekstijl die Pravini diaspora noemt: invloeden uit Suriname, India, soul en hiphop zijn daarin allemaal terug te horen. Het lijkt een heel karwei hier één geheel van te maken. “Maar het gaat eigenlijk allemaal heel natuurlijk,” zegt Pravini. “We bedenken niet van tevoren dat we een beetje reggae en funk gaan mixen met een hiphopbeat, maar zo kan het wel spontaan gebeuren, het is allemaal interactie. En Rakesh speelt met een SPD zodat er snel geschakeld wordt tussen allerlei soorten drums, van een gewone snaredrum tot tabla’s. De mogelijkheden worden zo veel groter.”
 

Begin 2011 wordt een begin gemaakt met het nieuwe album en een jaar later liggen er twaalf songs klaar. Jayant haakt aan: “Weet je waarom het zo makkelijk gaat: juist omdat we hiervoor allemaal verschillende dingen hebben gedaan, onze muzikale interesses hebben gevolgd en veel ervaring hebben opgedaan. We kunnen allemaal ons eigen ding kwijt en als we bij elkaar komen proef je gewoon een warm familiegevoel. Ik zie het als een goede relatie. Je probeert het één en ander uit en op een gegeven moment werkt het gewoon niet meer. Waarom toch? En dan heb je die vrouw gevonden en weet je dat je van al die ervaringen geleerd hebt, dat het nodig was om op dit punt te komen.” Na een korte stilte: “Ja, soms word ik een beetje filosofisch maar je begrijpt wat ik bedoel toch?”
 

Tot slot gaan we naar de studio aan huis voor een voorproefje van de nieuwe cd. Het valt meteen op dat langs drie muren de afbeeldingen hangen van Janet Jackson, Mary J. Blige, Stevie Wonder, Aretha Franklin, Jill Scott en vele anderen. Pravini heeft bij iedereen een woord toegevoegd: perseverance, musical integrity, songs, versatility, lyricism, etc. Het laat niet alleen haar liefde voor muziek zien, maar ook haar gedrevenheid: de grootheden zijn er voor haar niet voor blinde bewondering maar vormen een bron van inspiratie. Het resultaat is op dit moment een fris album dat een sfeer van positieve energie en hoop ademt.
 

Hoe ziet Pravini de toekomst? “Ik wil sowieso verder met deze band. De chemie is zo goed, daar kunnen we nog lang mee vooruit. Ik ben bezig met promotie via internet, twitter en dat soort dingen, via die weg kan ik goed neerzetten waar ik voor sta. We beginnen met een optreden in het Paard en hopelijk volgen er nog veel meer. Verder is het ook een kwestie van weten wat je wilt, kansen zien en kansen pakken. Natuurlijk willen we veel mensen bereiken, maar dat heb je nooit helemaal in de hand. Of we nu veel of weinig succes hebben, het belangrijkste is dat we muziek maken waar we achter staan. Dat is nu helemaal het geval en daar genieten we van.”
 

Tot slot de laatste vraag: de volgende release gewoon in Tivoli? “Wie weet! Ik heb zo lang in Den Haag gewoond dat ik daar nog een heleboel contacten heb. Maar ik ben wel van Utrecht gaan houden en natuurlijk zou het mooi zijn om in Tivoli op te treden!”