De argeloze kantoorklerk die nog wat langer is blijven hangen na de vrijdagmiddagborrel, heeft deze avond niet veel te zoeken in de populaire kroeg aan de Mariaplaats. Tussen negen en tien uur stroomt Stairway To Heaven vol met langharig tuig dat maar voor één ding is gekomen. Of eigenlijk drie: de cd-presentatie van Disquiet en The Dead Normality en de band Engorge als respectievelijk voor- en naprogramma.
De eer is aan The Dead Normality om de aftrap van de avond te verrichten. Dit vijfkoppige Rotterdamse gezelschap timmert sinds 2007 aan de weg met een mix van death en thrash metal. Zanger Richard de Neve is als podiumpersoonlijkheid behoorlijk aanwezig, niet alleen fysiek. Zijn hardcore uitstraling past prima bij de agressieve en energieke metal die The Dead Normality over de zaal uitstort. De Neve laat niet na om als Rotterdammer het Utrechtse publiek uit te dagen als de respons naar zijn smaak wat tam is. Dat hij het allemaal niet kwaad bedoelt, merken we tegen het einde van het optreden als De Neve de cd’s en T-shirts voor een schappelijke prijs in de uitverkoop doet. Na afloop blijven we met één vraag zitten: waarom spelen vrouwelijke muzikanten in metalbands bijna altijd basgitaar?
Vervolgens is het de beurt aan de feestvarkens van de avond: de lokale helden van Disquiet, die deze avond hun nieuwe cd Scars of Undying Grief op de wereld loslaten. Deze Utrechtse band bestaat al sinds 2000, maar heeft door vele bezettingswisselingen pas de afgelopen paar jaar echt zijn draai gevonden. Dit resulteerde in de sterke debuutplaat die vandaag wordt gepresenteerd en in eigen beheer wordt uitgegeven. De band speelt een thuiswedstrijd en heeft er overduidelijk zin in deze avond. Tijdens de intromuziek stapt zanger Sean Maia onder luid gejuich vanuit het publiek het podium op. Vanaf dat moment is het non stop knallen geblazen met keiharde thrash metal. Dat Disquiet geen onbekende is in de stad, bewijst een handvol trouwe fans die op de voorste rij helemaal los gaan. Onder de bezielende leiding van Maia, een indrukwekkende persoonlijkheid en podiumbeest, krijgt Disquiet steeds meer haren aan het wapperen en hoofden aan het schudden. Het spel van de band is om je vingers bij af te likken en het enthousiasme en de energie van Maia zorgen ervoor dat Disquiet geen moment verveelt. Deze Utrechters zetten zich met Scars of Undying Grief stevig op de metalkaart en we gaan in de toekomst ongetwijfeld nog meer van Disquiet horen.
Het toetje van de avond zal voor sommigen wellicht wat zwaar op de maag liggen, maar is niettemin erg smakelijk: de old school death-metalband Engorge, eveneens uit de Domstad. Deze band haalt zijn inspiratie uit maar één ding: oorlog. De muziek laat zich dan ook erg goed vergelijken met old-schoolgenoten Bolt Thrower en Hail Of Bullets, die hetzelfde thema hanteren. Podiumapparatuur wordt ingepakt met camouflagenetten en prikkeldraad. Via het projectiescherm boven het podium worden we getrakteerd op diverse fraaie en minder fraaie oorlogstaferelen. Engorge heeft met Jorre Jansen en gitarist Koen Romeijn twee brulboeien van formaat in huis die de stevige pot groovende old school death metal van de juiste stem voorzien. Voor wie nog geen stijve nek heeft na de eerste twee bands, valt er dus nog genoeg te headbangen met Engorge.
Voor degenen die echt de smaak te pakken hebben, is er na afloop van Engorge nog een ouderwetse Hell Awaits ‘dansavond’ met dj Hammer achter de draaitafel. Al met al een zeer geslaagde avond en zeker voor herhaling vatbaar. Er lopen in Utrecht en omstreken immers voldoende interessante hardrock- en metalbands rond om een mooie avond mee te organiseren.
Gezien: Disquiet, Engorge en The Dead Normality, 21 januari 2012 @ Stairway to Heaven, Utrecht