Stairs To Nowhere houdt het voor gezien. De Amsterdams-Utrechtse band die bekend staat om zijn guerilla-optredens en de Sinking Sessions op de boot aan de Muntkade, stopt ermee. In oktober bracht Stairs To Nowhere een, naar het blijkt, laatste album uit: Hymns From The Blazing Flesh.

“We hebben al onze energie gestoken in het laatste album”, zegt drummer Tim Mooij. “Maar we zijn daarna eigenlijk met z’n allen tot de conclusie gekomen dat we die energie niet meer in de band kunnen steken. Het zit er gewoon niet meer in. Het is altijd alles of niets geweest bij ons. Als we nu zouden optreden krijg je een lauwe show en dan kunnen we maar beter stoppen op het hoogtepunt.” Benjamin van Gaalen licht toe: “Niets is schrijnender dan een manke band die maar door blijft gaan.” 

Tot die conclusie kwamen de mannen in aanloop naar de release van Hymns From The Blazing Flesh. “We hadden dat album al gemaakt en we zijn er trots op”, zegt Benjamin. “Daarom wilden we het ook graag uitbrengen als afscheid.” Naast dit laatste album verscheen op de site ook verzameling b-sides onder de titel Shipwrecks.
 
De boot aan de Muntkade heeft een belangrijke rol gespeeld in het opnameproces, maar ook in het leven van de bandleden. Trouwe fans zullen er weleens geweest zijn, tijdens de Sinking Sessions-optredens van Stairs To Nowhere. “Dat was echt iets voor de fans. We hebben daar ook vrijwel geen reclame voor gemaakt. Dat is hoe het hoort, dat zijn de mensen die het vet vinden. Je nodigt ze uit op de plek waar de nummers gemaakt zijn. Het is best bijzonder als je erbij geweest bent, want achteraf zijn het dus de laatste optredens van Stairs To Nowhere geweest.”

Voor de opnamen van Hymns From The Blazing Flesh trok de band zich terug op de boot, die anti-kraak bewoond werd door zanger, gitarist en ‘kapitein’ Bram Colijn. “De boot heeft ook echt een plek gehad op het album. We hebben er instrumentpartijen opgenomen en Bram heeft veel van die teksten in z’n eentje in het vooronder geschreven. Je gaat de boot leven en ademen. We hadden daar de vrijheid om te doen wat we wilden; de vrijheid om pauken te kopen, elkaar onder stroom te zetten en piano’s te verbranden. En waar anders kun je gitaarrifs blijven spelen tot diep in de nacht?”

Een aantal nummers op het album heeft een bijzondere ontstaansgeschiedenis. “Tijdens de opnamen van ‘Urban Riots’ hebben we Bram een Chinese hondenband omgedaan die je onder stroom kunt zetten. Terwijl Bram aan het zingen was, haalden we af en toe de knop over, zodat hij een stroomstoot kreeg.” Benjamin: “Daar heeft Bram de volgende dag trouwens nog wel last van gehad.”

Leven op de boot betekende barbecuesessies houden en muziek luisteren. Maar het was ook afzien. “We hebben lange dagen gemaakt. Vorig februari hebben we ’s nachts muziek gemaakt in kamertjes onder in de boot. We hadden alle versterkers en P.A. aan. En straalkachels, want een CV was er niet. Het vroor er 18 graden.”

De band heeft altijd al iets bijzonders gehad met omgevingen. “We proberen daar ook oog voor hebben, ons te laten beïnvloeden door de plek waar we zijn. “Je moet je er dan bewust van zijn dat je andere dingen moet doen. Zo’n ervaring wordt deel van je, en heeft ook weer invloed op de muziek.”

Niet voor niets staat Stairs To Nowhere ook bekend om zijn guerilla-optredens in oude fabrieken of, in een geval, op een hijskraan. Maar misschien nog wel het bekendste voorbeeld is hun optreden in het toen al leegstaande, oude Vredenburg; een actie waar de gemeente Utrecht niet van gecharmeerd was.

“Natuurlijk gaan we ook dat soort optredens wel missen”, zegt Benjamin. “In het begin ga je een beetje relativeren, maar uiteindelijk doet het toch pijn dat de band niet meer bestaat”, zegt Tim. “En ik wil ook dat het pijn blijft doen.”

Het leven van de bandleden zal voorlopig in het teken staan van andere plannen. Zo heeft Tim zich gestort op fotografie. “Binnenkort houd ik mijn eerste expositie, in een gekraakt Chinees restaurant. Dan komt toch weer die voorliefde voor locaties om de hoek kijken.” Zanger Bram werkt op dit moment aan een debuutroman. En hoe gaat het met de boot? Die is na hun vertrek onder water komen te staan doordat koperdieven de leidingen eruit gestolen hebben. “Wel mooi dat we er dus tot op het laatst geleefd hebben.”