The Medics starten de avond in Tivoli de Helling met het wat oudere nummer ‘Great is my fear’. Een merkwaardige keuze, omdat deze haast melodramatische song afwijkt van de rest van de set met dansbare, uptempo nummers. Hierdoor hebben de jongens van The Medics een aparte start van hun optreden. Ze maken zelfs een wat vermoeide indruk. Gelukkig bewijzen ze snel het tegendeel door de rest van de set strak gespeelde liedjes op het publiek af te vuren. Single ‘City’, die inmiddels ook door 3FM is opgepikt, is het voorlaatste nummer en The Medics’ performance staat bij deze song als een huis. De set is met een half uur kort genoeg om de aandacht vast te houden en tot het laatste nummer toe reageert het publiek goed op de smakelijke brokken poprock die het toegeworpen krijgt. Als The Medics zich in dit tempo blijven ontwikkelen, zijn ze over een jaartje zélf headliner in De Helling.
Als de zaallichten uitgaan en de achtergrondmuziek wordt weggedraaid, klinkt een koor van gillende tienermeiden door de zaal. Kensington komt het podium op tijdens een dramatisch intro en dit geeft nog meer reden tot extatisch gejuich. Tientallen handen, bijna allemaal voorzien van een blauw of rood Tivoli-bandje, gaan de lucht in. De bandleden van Kensington - net als het grootste gedeelte van het publiek gehuld in strakke spijkerbroeken en hippe topjes - brengen een strakke set waar helemaal niks op aan te merken is. Vrolijke uptempo nummers worden afgewisseld met rockballades voorzien van een gevoelige tekst. Frontmannen Eloi en Casper vullen elkaar aan als waren zij een Siamese tweeling. Eloi is het ingetogen, mysterieuze en haast strenge gezicht van de band, terwijl Casper het publiek open en enthousiast benadert en af en toe een oneliner de zaal in slingert. “Het voelt fucking goed om in je eigen stad uit te verkopen!”, roept hij, waarna hij radiohit (en 3VOOR12/Utrecht Song van het Jaar 2008) ‘Youth’ inzet. Drummer Niles gunt ons nog een blik op zijn welgevormde naakte torso door even staand te gaan drummen. Lekker hoor.
Kensington brengt hun songs in een hoog tempo met weinig tussenpozen, waardoor de vaart in het optreden blijft en de aandacht van het publiek niet kan verslappen. Zelfs meegekomen papa’s en mama’s deinen mee op de maat van de muziek. De band weet van wanten en levert een prima optreden af. De harmonieuze samenzang van Eloi en Casper én hun podiumpresentatie (compleet met hippe styling) zorgen ervoor dat de band zich onderscheidt. Zeg nou zelf, gloeilampjes aan de microfoonstandaards, hoe kómen ze erop? En er zal ook wel een reden zijn voor het feit dat Eloi zijn hippe, doch warme gebreide vest niet uitdoet terwijl het zweet van zijn lijf gutst.
Na afloop van het concert gooit Casper zijn plectrum de zaal in. Het groepje meisjes voor mij duikt gillend op het dingetje af. Lang nadat de gordijnen het podium hebben gescheiden van de toeschouwers in de zaal, hangt er nog een groepje fans rond in de hoop één van hun idolen te spotten. Tja, zij kunnen niet naar de afterparty in Tivoli Oudegracht, die de leeftijdsrestrictie 18+ meegekregen heeft. Bij de garderobe tellen een stel vrienden het aantal posters dat ze hebben kunnen bemachtigen: “Ik heb er vijf van Kensington en twee van het voorprogramma!” Gelukkig is het krokusvakantie, morgen mogen ze lekker uitslapen.
Gezien: Kensington & The Medics, donderdag 24 februari 2011 @ Tivoli De Helling