Ik dacht eigenlijk dat ze niet bijster goed tegen zonlicht konden. De vampier op de stoel naast me lijkt echter nergens last van te hebben. Als hij merkt dat ik naar hem kijk (of beter gezegd: beduusd naar hem zit te staren), lacht hij triomfantelijk zijn vlijmscherpe hoektanden bloot en wrijft betekenisvol over zijn met bloedvlekken besmeurde overhemd. Ik stoot fotograaf Herre aan, die met open mond toekijkt hoe een zwaar bewapende ridder door het gangpad stommelt. “Sorry, is deze plek nog vrij?’’ Een in lompen gehulde toverkol met een pokdalig groen gezicht buigt zich over de vampier heen. ‘’Ehh.. ja, natuurlijk!’’, is het beleefde antwoord. En terwijl de vampier een stoeltje opschuift, zet de pendelbus zich in beweging. Einddoel: kasteel De Haar in Haarzuilens, het sprookjesachtige decor van Elf Fantasy Fair 2011. 

Twee dagen per jaar wordt het prachtig gerenoveerde kasteel De Haar overgenomen door bijzonder fraaie, exotisch en buitenissig uitgedoste fantasyliefhebbers. Je kunt het zo gek niet bedenken of het komt voorbij, variërend van vervaarlijke orken, snode tovenaars, victoriaanse schoonheden en vervaarlijke ridders tot authentieke Japanse krijgers en personages uit Star Wars en Star Trek. Niet iedereen is verkleed (en dat hoeft ook helemaal niet), maar degenen die dat wel zijn, hebben er stuk voor stuk werk van gemaakt en lijken het adagium ‘zien en gezien worden’ een nieuwe dimensie te geven. De bezoekers laten zich de aandacht van de vele tientallen fotografen met een mengeling van trots en verlegenheid welgevallen.

Te veel
Maar Elf Fantasy Fair is natuurlijk niet zonder reden het grootste fantasy-evenement van Europa. Het terrein rond kasteel De Haar is een weekend lang bezaaid met vele tientallen kraampjes waar je je te buiten kunt gaan aan allerhande merchandising of een (biologisch) vorkje kunt meeprikken, al dan niet met een drinkbokaal mede. Verder worden er tal van lezingen georganiseerd, zijn er bekende schrijvers en kunstenaars te gast (dit jaar onder anderen Robyn Young en Lauren Kate), kun je je inschrijven voor een groot aantal workshops (waaronder cursussen Chinees zwaardvechten, boogschieten en middeleeuws dansen), concerten bijwonen (daarover later meer) – pfffff, het is gewoonweg te veel.

Germanen en Friezen
Na een uur of wat ronddolen en praatjes maken, zijn Herre en ik dan ook wel toe aan wat rust. We bevinden ons in het gedeelte van het park dat in het programmaboekje wordt aangeduid als ‘Dark Woods’. Om ons heen zijn tentenkampen opgericht, waar Germaanse en Keltische stammen op hun dooie akkertje dingen aan het doen zijn die dergelijke stammen nu eenmaal doen: brood bakken, kleren naaien, in een grote ketel met pap roeren, van het mooie weer genieten en meer van die dingen.

Aangetrokken door de geur van oliebollen stappen we over een afscheiding heen en maken we kennis met de leden van de ‘geschiedenisgroep’ de Frije Friezen en hun hond Gregorius. In hun vrije tijd proberen zij lang vergeten tijden te doen herleven. ‘’Men denkt een beetje in stereotypen over het verleden’’, vertelt Æde Bakker, een stoere Fries met een stoppelbaardje en vlasblond haar. “De oude Germanen zouden vies en dom zijn en nog stinken ook. Maar ze waren echt tot heel veel in staat – dat wordt vaak over het hoofd gezien. Wij laten zien hoe het er vroeger aan toeging, waarbij we de realiteit zoveel mogelijk willen benaderen.’’ ‘’Bovendien’’, zo mengt Anneke Brontsema zich lachend in het gesprek, ‘’is het ook erg ontspannend. Na een week werken is zo’n weekendje tijdens de Elf Fantasy bijna een uitje te noemen!’’

Doedelzakken en piraten
En al kauwend op een Germaanse oliebol nemen we een tijdje later afscheid. In de verte klinkt het opgewonden gesnater van doedelzakken. Ah, kijk, we zijn precies op tijd voor het optreden van de Duitse Keltische folkrockband Cromdale. Want je zou het bijna vergeten tussen alle sprookjesachtige bedrijven door, maar er staan ook diverse bands geprogrammeerd op Elf Fantasy Fair.

Headliners zijn dit jaar het Engelse The Dolmen (piratenfolk in optima forma), de semiklassieke Duitse formatie Estampie (ronduit prachtig!) en het eveneens Duitse Schelmish (van het kaliber van dik hout zaagt men middeleeuwse planken). Vlak voor het podium wordt er druk gebalfolkt (zie een eerdere Muzikale Ontdekkingsreis) en wie van al dat gezwier niet vrolijk wordt, móet wel met het verkeerde been uit bed zijn gestapt.

Ridders en jonkvrouwen
Na een half uurtje gerampetamp van Schelmish (leuk, maar na verloop van tijd behoorlijk eentonig), vinden we het wel weer welletjes en slenteren we verder. We belanden in een oosterse duizend-en-één-nacht-theetent, waar we tevreden aan een waterpijp met mangosmaak lurken. Naast ons zitten een ridder en diens jonkvrouw, oftewel Bart en Melanie uit Venlo. Het is voor hen de eerste keer dat ze Elf Fantasy Fair in kasteel De Haar bezoeken, hoewel ze trouwe bezoekers zijn van de Elf-edities in de tuinen van het Limburgse Kasteel van Arcen. ‘’In vergelijking met Elf Arcen is het hier wel wat rommeliger, er is zo veel te doen dat je soms het overzicht verliest,’’ vertelt Bart. ‘’Maar het is geweldig: iedereen is enthousiast en open, het weer is geweldig en ik heb zelfs al enkele mensen tot ridder geslagen!’’

Tot mijn verrassing blijkt fotograaf Herre een stiekeme ridderobsessie te hebben en ontspint er zich tussen de twee een gesprek over maliënkolders en middeleeuwse veldslagen. Ik schuif aan naast Melanie en vraag haar wat haar fascinatie met fantasy is. Melanie: ‘’Het is een wereld waarin je heerlijk weg kunt dromen. Ik lees veel fantasyromans en ben dol op de Twilight- en Lord of the Rings-films. Fantasy stimuleert je creativiteit.  Toen we voor het eerst een dergelijk evenement  bezochten, was ik onder de indruk van al die prachtig uitgedoste mensen. Wauw, dacht ik, zo wil ik er ook uitzien!’ Ze lacht. ‘’In iedereen schuilt wel een prinses of een ridder, nietwaar?’’

Gezien: Elf Fantasy Fair, zaterdag en zondag 16 en 17 april @Kasteel De Haar, Haarzuilens