Een rokerige zaal, mannen in pak en vrouwen die elegant aan een drankje nippen. De  zangeres wordt aangekondigd, de spotlights zijn op het podium gericht. Vanaf de eerste minuut van Lilian Haks nieuwe album Old Powder New Guns waan je je in de tijd van de zwart-wit film.

De films uit de jaren dertig tot zestig zijn de grootste inspiratiebron voor het nieuwe album geweest. Letterlijk en figuurlijk, want Hak laat naast een elfkoppig orkest ook samples van oude filmmuziek horen. Dat geeft het album een extra laag en laat het nog authentieker klinken.  Het geheel krijgt een eigentijds tintje door creatief geknip en geplak met samples. Lillian Hak zet met haar band en met behulp van de samples een heel beeldend geluid neer. Haar stem klinkt krachtig en dramatisch op ‘I Never Speak To Strangers’, maar ook subtiel en swingend op ‘My Only Friend’.

Het is een gewaagde stap van Hak, die zich eerst vooral bezighield met electro. Daar is op deze plaat weinig meer van te horen. Toch heeft ze met dit oude kruit raak geschoten. Haar stem is indrukwekkend en veelzijdig en de combinatie van samples maakt het geheel interessant en afwisselend.

Twaalf nummers lang word je meegevoerd door de muziek. Met het rijke geluid, de vele blazers en hier en daar een galm op de stem is het enige wat nog mist het gekraak van een grammofoonplaat.