Eindelijk! Ik had er ruim een maand op moeten wachten, maar eindelijk zou ik hem ontmoeten en de vraag te stellen die nu al weken in mijn hoofd aan het ronddobberen was. Het zit namelijk zo: medio september kreeg ik een mailtje van de persafdeling van GMI Music waarin werd gemeld dat Hanne de Vries een contract had getekend en dat eind oktober de releaseparty van zijn debuut-cd 'White Flag' zou plaatsvinden. Nu krijg ik wel vaker dergelijke mails, maar deze keer trok de beginzin onherroepelijk mijn aandacht. Of beter gezegd: de eerste drie woorden. Hanne de Vries werd namelijk omschreven als 'de Utrechtse aanbiddingsleider'. 

Bij het woord 'aanbiddingsleider' sloeg mijn fantasie op hol. Ik heb ooit een documentaire gezien over een fanatieke geloofsgemeente in een klein dorpje op het Amerikaanse platteland. Tijdens de diensten was een centrale rol gelegd voor allerhande giftige slangen, die werden rondgeslingerd als waren zij wierookvaten. Nu leek het me stug dat Hanne met een ratelslang om zijn nek het podium zou betreden, maar je weet maar nooit. Nieuwsgierig geworden besloot ik dan ook een afspraak te maken met Hanne de Vries en zijn releaseconcert annex aanbiddingsavond bij te wonen.

Van kerkbandje naar aanbiddingsleider
En zo stond ik samen met fotograaf Herre Vermeer op een zonnige zaterdagmiddag eind oktober op de stoep van de Evangelische Gemeente aan de Boothstraat in Utrecht. Ik was er al talloze malen voorbijgefietst en had niet verwacht dat het er vanbinnen uit zou zien als een soort miniversie van Tivoli, met uitzondering van het gigantische orgel. Hanne de Vries en zijn bandleden waren al druk aan het opbouwen en soundchecken. We schudden Hanne de hand en liepen vervolgens naar café-restaurant Zussen - een spoor van verliefde meisjesblikken achterlatend. De 26-jarige Hanne ziet er namelijk uit alsof hij zo van de set van 'Goede Tijden, Slechte Tijden' is gestapt. (En om maar gelijk alle hoop de grond in te drukken van wie de foto's links bekijkt: Hanne is al geruime tijd gelukkig getrouwd.) 

Maar goed, aanbiddingsleider dus. Hoe zit dat precies? Hanne lacht. ''Het klinkt misschien wat heftig, maar het is gewoon een naam voor iemand die het samenzingen in de kerk leidt en begeleidt. Dat is iets wat ik veel doe en met mij tal van mensen in Nederland en de rest van de wereld.'' 

De stap naar aanbiddingsleider verliep heel geleidelijk. Hanne: "Ik ben christelijk opgevoed en ging naar de kerk waar tijdens diensten een band speelde in plaats van een organist. Ik begon met gitaarles en speelde mee in het kerkbandje. Op een gegeven moment ging ik er bij zingen. Ik begon een jeugdgroep in de kerk en groeide vanzelf in de rol van aanbiddingsleider. Mensen zeiden: 'goh, je kunt best leuk zingen' en vroegen me vervolgens om eens de muziek te verzorgen tijdens een dienst. ''

Hanne speelde van zijn zestiende tot zijn twintigste in de coverband Haze, waarmee hij eerst de Achterhoek plat speelde en vervolgens de rest van Nederland, om in 2004 zelfs de Clash of the Coverbands te winnen in de Amsterdamse Paradiso. Toch besloot hij een andere koers te gaan varen en zich volledig te concentreren op het leiden van aanbidding op verschillende plekken.

Stevig jasje
De muziek op zijn debuut 'White Flag' klinkt vrij rockig, en doet bij vlagen zelfs denken aan bijvoorbeeld Within Temptation ('You Are Real'), terwijl het vrolijke 'You Live' niet zou misstaan in het oeuvre van band als Go Back To The Zoo. ''Klopt, het is eigenlijk gewoon popmuziek, maar dan met christelijke teksten. Het soort teksten dat men al duizenden jaren zingt in de kerk. Wat ik hoop met mijn muziek is dat iedereen die het hoort ook iets van God zelf ervaart. God is de bron van het leven, mijn Schepper, de basis van alles. En daar zing ik over en getuig ik van.'' 

Hoe zijn eigenlijk de reacties op het soms stevige jasje waarin Hanne zijn 'moderne gospels' verpakt? "Vooral wat oudere mensen binnen de kerk weten niet zo goed hoe ze hier mee moeten omgaan. Ik vind het nogal kortzichtig om puur op basis van een muziekstijl een artiest te veroordelen. Het gaat om de boodschap. Over alles worden liedjes gemaakt, ook over de meest grote onzin. Maar als een liedje een (al dan niet christelijke) boodschap heeft, vindt men het opeens stom. Dat is raar, toch?''

Sinds begin dit jaar is Hanne de Vries fulltime met muziek bezig en zijn agenda zit al behoorlijk vol. "Ik ga natuurlijk flink pr maken voor mijn album. Verder leid ik aanbiddingsdiensten in verschillende kerken, ben ik betrokken bij jongerendiensten (iets wat ik echt te gek vind) en houd ik me bezig met bandcoaching. De komende maanden zijn spannend. Ik ben toch een nieuwkomer in christelijk Nederland!''

Extatisch en gemoedelijk 
Een paar uur later stonden fotograaf Herre en ondergetekende in de letterlijk tot een poptempel omgetoverde Evangelische Gemeente, waar een zichtbaar nerveuze Hanne de Vries de tracks van zijn debuutalbum 'White Flag' live ten gehore bracht. Het belang van de teksten werd benadrukt door ze op een groot scherm te projecteren zodat iedereen kon meezingen - eigenlijk overbodig, want het merendeel van het gemêleerde publiek zong met gesloten ogen mee, de arm in extase naar voren gestrekt. Tussen de nummers door gaf Hanne enige tekst en uitleg over zijn liedjes, waarbij vanzelfsprekend de liefde van en voor God en Jezus niet onder stoelen of banken werd gestoken. De sfeer was gemoedelijk, vooral ook omdat er tal van vrienden, familieleden en bekenden aanwezig waren.

Na de alcoholvrije pauze (wél met lekkere cake en brownies, overigens) waren de Opwekkingsliederen (moderne religieuze liederen) aan de beurt. Oftewel: tijd voor samenzang en aanbidding. In zijn rol als aanbiddingsleider kwam Hanne een stuk zelfverzekerder over en leek ook zijn band de aanvankelijke schroom van zich af te werpen.

Terwijl het eerste gedeelte van het optreden redelijk toegankelijk was, was het tweede gedeelte was een stuk meer 'hardcore'. Toen Hanne het publiek tegen het einde van het concert aanmoedigde om dichter bij het podium te gaan staan en te zwaaien met de bij de ingang uitgedeelde witte vlag ten teken van toewijding en overgave aan God, leek dit zowel Herre als mij een goed moment om er tussenuit te knijpen - tegen zoveel liefde waren we simpelweg niet bestand...