Het is inmiddels best een prestatie als je nog nooit hebt gehoord van de samenwerking tussen Typhoon en het New Cool Collective. De combinatie van rap en jazz is natuurlijk niet nieuw - hoewel het in Nederland nog verrassend weinig is gedaan. Tel daarbij op dat het hier natuurlijk niet gaat om wat toffe jazzsamples maar om een fantastische liveband en je hebt een gouden formule. Wat in 2008 begon is inmiddels twee keer wegens succes verlengd. Na het festivalseizoen staan Typhoon en het NCC vanavond in Tivoli aan het begin van hun laatste clubtour.
Jazzliefhebbers hebben niet altijd veel op met hiphop. Al gauw doemt het stereotype op van schreeuwende, slecht verstaanbare MC’s die alleen zichzelf willen horen. De elektronisch gegeneerde beats maken hongerig naar de live instrumenten in jazz. En waar is de instrumentale improvisatie?
Zij die een dergelijke mening zijn toegedaan, zullen verrast worden bij een show van Typhoon en het New Cool Collective. Hier staat een rapper die fantastisch gebruik maakt van de mogelijkheden van live muzikanten. Er vinden tempowisselingen plaats en er wordt fantastisch gespeeld met dynamiek. Ook doet Typhoon af en toe bewust een stapje naar achteren om het NCC ruimte te geven om te ademen. Dat doen ze dan ook: de solo’s van de gitarist, toetsenist en de blazers knallen van het podium af.
Typhoon is een sterke tekstschrijver. Aan diepte en inhoud geen gebrek, hoewel er met het NCC natuurlijk ook gewoon lekkere feesttracks voorbij komen. De flow van zijn raps speelt in op de soms complexe jazzritmes, die voor hiphop ongebruikelijk zijn. Af en toe flirt hij zelfs voorzichtig met melodie en waagt zich aan het grijze gebied tussen rap en zang.
Maar hoe zit het dan met de hiphopfans? Jazz roept associaties op van een halfleeg bruin café en een in zwarte coltruien gehuld publiek. De instrumentale solo’s vormen een eindeloos doorkabbelend labyrinth waarin het gebrek aan die lekkere breakbeat gaat opbreken.
Zo niet op deze avond. De meest hardcore hiphopper zal zijn mening moeten bijstellen bij het zien van het New Cool Collective. De jazzband blijft gemakkelijk overeind in een popzaal als Tivoli. Het publiek mag dan voorzichtig dansen, het gejuich bij de solo’s is dat allerminst. Tijdens een pauze van Typhoon pakt de gitarist de schijnwerpers en gaat hij, gesteund door de rest van het NCC, helemaal los. En dan is er nog het aanstekelijke enthousiasme van Benjamin Herman, die speelt, schreeuwt en over het podium rent tot zijn longen eruit vallen. Hoe hij het ondertussen ook nog presteert om geluid uit zijn sax te krijgen blijft een mysterie.
Als dan ook nog Giovanca en Blaxtar hun bijdrage komen leveren, weet het publiek helemaal niet meer hoe ze het hebben. Bij ‘Los Zand’ zakt heel Tivoli door de knieën om vervolgens naar het plafond te springen. Voor het podium ontstaat een pit die aanhoudt tot het einde van de show. Typhoon en het New Cool Collective genieten van de aandacht en schitteren op het podium. Na alle optredens, zijn ze nog altijd oprecht ingenomen met het gejuich en enthousiasme van het publiek.
Goed, voor wie wil zeuren is natuurlijk altijd wel iets voorhanden: de microfoons clipten af ten toe een beetje en er waren momenten dat de raps minder goed te verstaan waren. Dat krijg je met zoveel instrumentaal geweld. Belangrijker is dat alle vooroordelen over jazz en hiphop na het zien van deze show resoluut overboord kunnen. Vandaar onze tip: gaan! Alleen de afsluiters ‘Bumaye’ en ‘Licht uit’ waren de entreekosten al waard.
Gezien: Typhoon en het New Cool Collective, donderdag 4 november 2010 @ Tivoli