De fel verlichte gebouwen van de Uithof verdwenen achter ons uit het zicht. De avond sloop met mistige voeten over het landschap, licht opslorpend als een hongerige hyena. Hoewel het een ritje was van slechts een minuut of twintig, leek het alsof we een andere wereld binnenreden. De taxichauffeur zweeg en tuurde chagrijnig door de voorruit. Af en toe trommelde hij op het stuur mee met de Nederlandstalige meezinghits op radiozender 100% NL. Om ons heen maakten grijze gebouwen plaats voor lege snelwegen, weilanden en uiteindelijk een verlaten landweggetje in het midden van het zwarte niets.
 
Het begon langzaam te regenen. Ik veegde de condens weg van het autoraampje en probeerde iets van de omgeving te zien. De chauffeur schraapte zijn keel. ''Goed. We zijn gearriveerd in Bunnik. En nu? Rechtdoor?'' Hij kauwde op zijn snor en trok een wenkbrauw op. ‘Ja, hallo’, dacht ik, ‘jij bent de chauffeur! De slager vraagt mij toch ook niet om hulp bij het uitbenen van een koe?' Maar dat zei ik niet. Als het erop aankomt ben ik nooit zo gevat. In plaats daarvan zette ik mijn peinzende gezicht op en stootte fotograaf Herre aan, die naast me zat op de achterbank  - misschien had hij een briljant idee. Maar gelukkig mengde vriendin Eva zich in het gesprek. Eva heeft het richtinggevoel van een Noord-Amerikaanse zalm en als er iemand is die altijd en overal de weg weet, is zij het wel.
 
Nieuwe maan
Vijf minuten later reden we dan ook het uitgestrekte erf op van een oude boerderij. Stormlampen zorgen voor grillige schaduwen toen we uitstapten en onze bagage uit de kofferbak tilden: drie boodschappentassen met kussens, dekbedovertrekken en een slaapzak. ''Ja, we hebben een slaapfeestje!'', lichtte Herre grinnikend toe. De taxichauffeur wierp ons nog een laatste meewarige blik toe en reed weg. Ik zocht naar het herkenningspunt: een kleine piramide voor een eikenhouten zolderdeur. En alsof de voorzienigheid besloot ons een handje te helpen, schoof het witgrijze wolkendek een paar seconden uiteen en priemde het licht van een bleke maan naar beneden. Ah, kijk, daar was de piramide. Ik duwde de deur open en stapte een klein halletje in, waar twee dames de garderobe en de kassa bemanden.
 
We waren natuurlijk niet zomaar naar Bunnik afgereisd en het was geen toeval dat het uitgerekend deze woensdag volle maan was. In deze zolder zou namelijk een heus maanconcert plaatsvinden, een klankhealingconcert afgestemd op de energieën van de nieuwe maan. Klinkt redelijk wazig, en ik had dan ook geen idee wat ik moest verwachten. Was de entree nog vrij onopvallend, de fraai bewerkte metalen trap leidde naar een gigantische zolderruimte, die ik met open mond in me opnam. Aan de muren en het plafond hingen doeken in warme, aardrode kleuren, in een hoek klaterde een beekje in een vernuftig opgestelde rotspartij, surrealistische schilderijen stonden voor een uitpuilende boekenkast die de hele wand besloeg, kaarsen flakkerden en subtiele wierrook walmde door het vertrek. Groepjes mensen waren zachtjes met elkaar in gesprek, nippend uit kopjes kruidenthee. We mengden ons tussen het aanwezige publiek, een plekje uitzoekend voor onze kussens en dekbedden.
 
Een dieper bewustzijn
Na ongeveer een kwartiertje klonk het sonore geluid van een klankschaal - het teken dat het maanconcert zou beginnen. Herre besloot weg te kruipen in een van de ongeveer tien hangmatten die met een stevig touw aan de nokbalken waren bevestigd, Eva ging liggen op een matje, terwijl ik het me behaaglijk maakte op een bed in een hoekje van de zolder. En nadat iedereen een plekje had gevonden, wijdde organisatrice Moona enkele woorden aan de maan, waarbij ze de nadruk legde op de positieve, helende krachten van de nieuwe maan, die je tot hogere of diepere staten van bewustzijn brengen - of iets van gelijke strekking.
 
Het daaropvolgende anderhalf uur laat zich nauwelijks in woorden vatten. Geïmproviseerde muziek en (boventoon)zang op exotische instrumenten als de hang, sjamanendrum, sansula, cajón, klankschalen, didgeridoo en Glockenspiel, aangevuld met keyboard- en gitaaraccenten. Soms verstild en meditatief, dan weer roffelend en soms een beetje raar - vooral toen iemand enthousiast dierengeluiden begon uit te stoten en het gezang onwereldse proporties aannam. Moona en haar acht medemuzikanten liepen ondertussen heen en weer, voorzichtig over de concertliggers stappend. Af en toe stond een van de muzikanten stil bij een bezoeker om hem of haar een reikibehandeling te geven via een intuïtieve handoplegging op het hoofd of de voeten.

En hoewel ik om de zoveel tijd even tussen mijn oogleden doorgluurde en mentaal aantekeningen maakte, viel ook ik ten prooi aan de hypnotiserende muzikale getijdenstroom, golvend als eb en vloed. Op een gegeven moment voelde ik hoe er iets zwaars op mijn borst werd gelegd. Een klankschaal. Een ademtel later trok er een vibrerende, niet onprettige toon door mijn lichaam, die enkele seconden aanhield - ik was onderdeel geworden van het concert, bedacht ik me, om vervolgens weer weg te zakken in een aangename sluimertoestand.
 
Koekje erbij?
Een hoge, heldere ping. Stilte. Gefluister en geritsel. Mensen die zich uitrekten en zachtjes geeuwden. ''Kan ik je misschien wat aanbieden?'' Een vriendelijke dame boog zich over me heen, een schaal met vers fruit, koekjes en chocolaatjes uitnodigend voor zich uitgestrekt. Ik pakte een aardbei van de schaal en slingerde mijn benen over de rand van het bed. Herre was inmiddels al uit zijn hangmat geklommen en had voor ons een kopje thee ingeschonken. We praatten nog wat na, ik werkte nog enkele koekjes naar binnen, waarna we onze kussens en ander bedgerei weer verzamelden - de chauffeur had gebeld, hij stond al op ons te wachten.
 
Naschrift
De organisatie vond het nog te vroeg voor een interview over de achtergrond, beweegredenen en motivatie van deze bijzondere concerten en heeft mij en fotograaf Herre vriendelijk verzocht nog even geduld uit te oefenen. Men wil zich eerst beraden over de muzikale koers en invulling alvorens de publiciteit te zoeken. Een sfeerschets (zonder foto's) behoorde gelukkig wel tot de mogelijkheden. Mocht je nieuwsgierig zijn geworden naar deze maanconcerten, stuur dan een mailtje naar info@3voor12utrecht.nl, waarna wij je met de juiste personen in contact brengen.