“Woost is één van de best bewaarde geheimen van de Nederlandse popmuziek”, aldus de bandbiografie. Wie dit geheim houdt en waarom wordt niet duidelijk, maar het raadsel van het uitblijven van de grote doorbraak van deze band wordt wellicht vanavond in De Helling opgelost bij de albumpresentatie van hun vierde album, 6 Minutes South.
De feestelijke avond wordt geopend door Most Unpleasant Men, op dit moment waarschijnlijk de best door 3VOOR12 gedocumenteerde band van Utrecht. De mannen hebben inmiddels vele shows en voorprogramma’s verzorgd met de melancholische en gelaagde gitaarpop van hun debuut Nothing Moves Slower. Met de fantasievolle invulling van de warmbloedige luisterliedjes houdt de goed ingespeelde band de aandacht van de volle zaal meer dan vast. MUM is de status van voorprogramma allang ontgroeid.
Maar de zaal is gekomen voor Woost. De band staat met één been in de post-grungeperiode van de tweede helft van de jaren ’90. Europese referenties als Radiohead en Motorpsycho dringen zich op, maar ook Amerikaanse invloeden van bands als Foo Fighters en The Posies zijn bij vlagen terug te horen. Het bandgeluid is daarmee herkenbaar en toegankelijk. De band begint hun set met het Beatlesque titelnummer ‘6 Minutes South’ van de nieuwste plaat. Het is meteen een van de beste nummers van de avond. Woost wil verrassen met vormexperimenten en dynamiek. Dit komt in ‘6 Minutes South’ op een geslaagde manier bij elkaar. De band slaagt echter niet in alle songs met deze opzet. ‘Shoot The Pilot’ en ‘Can I Watch You Change’ en afsluiter ‘Easier’ gaan ten onder aan hun eigen gewicht. Het ingetogen pareltje ‘Unforgiven’ voelt in vergelijking met deze songs als een hap frisse lucht.
De podiumpresentatie van Woost is ingetogen. Zanger Koen-Willem Toering is in zichzelf gekeerd en zingt veelal met zijn ogen dicht. Gitarist Gijs Coolen, bassist Erik Harbers en drummer Nicky Hustinx eisen geen opvallende rol op en doen hun werk in dienst van de songs.
Na het afsluiten van het eerste deel van de set ontvangt Woost de symbolische eerste plaat van Marike Jager, de eigenaresse van het label Morning Coffee waarop de band 6 Minutes South uitbrengt. In de daarop volgende toegift wordt het nummer ‘Teleskopia’ gespeeld van het gelijknamige derde album, een fijne uptempo rocksong. Het is het laatste hoogtepunt van de avond.
Het gebrek aan een volstrekt eigen en eigentijds bandgeluid en een onontkoombare hitsong maakt de kans klein dat de langverwachte doorbraak met 6 Minutes South gaat komen. Dat doet niets af aan het feit dat Woost een eigenzinnige luisterband is die een plek verdient in het Nederlandse clubcircuit.
Gezien: Woost en Most Unpleasant Men, maandag 17 mei 2010 @ Tivoli de Helling