Verwachtingsvol verzamelden liefhebbers van de betere popmuziek zich zondagmiddag in EKKO voor de albumpresentatie van indiefolkband I Am Oak. De band heeft in thuisstad Utrecht een kleine reputatie opgebouwd en de fans keken dan ook met smart uit naar de release van On Claws. I Am Oak stelde niet teleur.

De sfeer is prettig gespannen voor de albumpresentatie van indiefolkband I Am Oak. Het afgelopen jaar heeft de band in thuisstad Utrecht een kleine reputatie opgebouwd met een in 2008 in eigen beheer uitgebrachte EP en album. Tijdens de live-optredens werden al nummers van het nieuwe album gespeeld die de fans deden uitkijken naar de release van On Claws. Met dit album kan de reputatie van de band weleens verder reiken dan de Domstad alleen.

Het optreden van I Am Oak wordt voorafgegaan door optredens van The Black Atlantic en Awkward I. The Black Atlantic speelt hoofdzakelijk nummers van Reverence for Fallen Trees, één van de mooiere albums die het afgelopen jaar in Nederland zijn gemaakt. Met een beetje goede wil zou je The Black Atlantic geestverwanten van I Am Oak kunnen noemen. Beide bands spelen immers op folk gebaseerde nummers en maken van instrumenten spaarzaam gebruik. Bovendien spelen bij beide bands harmonieën een prominente rol in het geluid.

Awkard I is een ander Nederlands talent. In zijn nummers zijn elementen van Americana, pop en ook  folk te horen. Hij paart een nonchalante, wat flegmatieke uitstraling aan gedreven gitaarspel. Een knappe combinatie die er boven alles voor zorgt dat deze ‘man met gitaar’ continu blijft boeien. Tijdens zijn optreden speelt hij één nieuw liedje dat nog niet af is, een murder ballad met de tot de verbeelding sprekende titel ‘Hanna Hung Heavy’. Dat nummer is echter nu al zo mooi dat we reikhalzend uitkijken naar het moment waarop het écht af is.

Dan is het de beurt aan I Am Oak om On Claws te presenteren. Behalve de zang zijn alle nummers door Thijs Kuijken in zijn eentje opgenomen. Toch is I Am Oak weldegelijk een band. Op het podium hebben we I Am Oak het afgelopen jaar als drie-, vier- en vijftal zien spelen. Hoewel al die variaties passen bij het ingetogen en melancholische geluid van I Am Oak, zorgen de vijf muzikanten die vandaag op het podium staan voor een subtiele gelaagdheid die bezwerend werkt.

Het basspel van Stefan Breuer is bijna niet hoorbaar, maar brengt juist daardoor meer diepte in de nummers. De toetsen van Aino Vehmasto worden slechts spaarzaam gebruikt, maar zorgen er op die momenten wel voor dat de nummers net even een andere signatuur krijgen. Drummer Dave Mollen weet goed te variëren tussen rustig en feller spel. Maar misschien is -naast de gitaar van Thijs Kuijken- wel het belangrijkste instrument de banjo, bespeeld door Robby Wouters. Zijn aanwezige, maar niet overheersende spel is een onmisbaar element in het geluid van I Am Oak. Met elk extra bandlid lijkt de muzikale puzzel van I Am Oak weer completer te zijn geworden.

Kuijken begint het optreden alleen, op toetsen en speelt ‘On Talons’. Daarna speelt hij met de rest van de band een aantal nummers van On Claws en van het in eigen beheer uitgebrachte album Ols Songd. Tekenend voor het zelfvertrouwen van de band is dat ook twee nummers worden gespeeld die niet op het album staan. Op een aantal nummers wordt de band uitgebreid met achtergrondzangers Berber Visser, Keimpe Koldijk en Kim Janssen (van voorprogramma The Black Atlantic). Een aanvulling die een nummer als ‘Don’t I Know Enough’ net nog wat indrukwekkender maakt. Ondersteund door een bijpassend ingetogen lichtshow bouwt de band in een kleine drie kwartier een warme sfeer op.

In het laatste nummer wordt de tot dan toe opgebouwde spanning ritueel gebroken. Vooraf wordt het publiek uitgenodigd om een opengevallen plek in het achtergrondkoor in te nemen en met de band mee te zingen. De bezoekers lijken echter zó in trance dat niemand deze buitenkans aangrijpt. De band laat zich daardoor niet ontmoedigen en zet ‘Birches’ gewoon in. In dat nummer komt door het steeds harder zingen/schreeuwen van het refrein (‘We Sang Hymns on the Holy Ground’) echt alle spanning tot ontlading. Een bijna orgastisch slot van een optreden waarmee I Am Oak laat horen klaar te zijn voor een volgende stap.

Gezien: On Claws albumreleaseshow van I Am Oak, met The Black Atlantic en Awkward I, zondag 9 mei 2010 @ EKKO

© Irene Hadiprayitno

I am Oak's Thijs Kuijken