De dag is dan wel slecht gekozen; de line-up is prima. Toch moeten we meevoelen met King Me dat voor slechts een handjevol bezoekers een nieuw en alweer prachtig album presenteert. Wat dat betreft hebben de mannen van Grizzly Adams het goed bekeken. Hun debuutalbum Hombre Grande zou ook worden gepresenteerd vandaag. Dankzij waarschijnlijk vooral visionaire overwegingen is die release op het laatste moment over de zomer heen getild.
Good Dog Happy Man won ooit de Grote Prijs van Nederland. Nu staan ze op een wat grijze zondagse lentedag in de halflege zaal van dB’s. Deze toch ietwat teleurstellende omstandigheid heeft weinig invloed op de speelvreugde van de band. In ruim veertig minuten grooven de Utrechters door zo ongeveer de complete moderne muziekgeschiedenis heen. Met overtuiging. En met een T-shirt waarop ‘Steve Jobs voor president’ staat. Nerdy, eigenzinnig, bij vlagen onnavolgbaar: Good Dog Happy Man barst bijna uit elkaar van pure liefde voor muziek. Dat aangelengd met flair en een overtuigende frontman opent deze zondagmatinee intenser dan het bedaagde woord doet vrezen.
Buiten, op de Cartesiusweg, tekenen mensen namen van wielrenners op de weg, of, net iets fantasielozer, de naam van een bekende bank. Straks zal hier het Giropeloton voorbij zoemen voor een paar seconden. Binnen speelt Good Dog Happy Man een gelopen koers voor een steeds legere zaal. Ondanks de grote potentie ontbreekt het de voormalig Grote Prijs-winnaars aan een killersong, zo één die alle invloeden bij elkaar brengt en voelt als een mokerslag. Die song hebben ze nog niet, maar ergens zegt ons gevoel dat die er nog wel eens gaat komen.
Een mokerslag is wel het laatste wat we van de sympathiek ogende mensen van King Me verwachten. De droevig gestemde liedjes zijn vooral mooi. Vandaag wordt het zevende album van het gezelschap rond Michael Milo gepresenteerd. En dat gaat erg goed. Als we heel even onze ogen dicht doen, lijkt het alsof Mercury Rev, één van onze favoriete bands, voor ons staat en een paar prima nieuwe songs laat horen. King Me verdient dan ook een groter publiek.
Ronald Straetemans van Tududuh krijgt in het rokershok hulp van een gitarist. Die hulp pakt erg goed uit, vooral ook dankzij de bijzonder geslaagde tweede stem van de gitarist. De poppy liedjes over vertrekken uit de stad en, als we het goed begrijpen de liefde, kunnen het prima gebruiken. Zelfs de eenzame blower vooraan zal dat beamen. Mooi. Veelbelovend ook.
Afsluiter van de matinee zijn de mannen van Grizzly Adams. Ze brengen de bezoeker in verwarring door te beginnen en er na twee nummers mee op te houden. “Dit was de soundcheck”, vertelt zanger Daniel Papen het verbouwereerde publiek. Na een korte pauze hervatten de Utrechters de show met nummers van het nu in september te verschijnen album. Eerlijk gezegd zijn wij blij met dat uitstel. Want serieus, een middag lang drinken werkt het beoordelingsvermogen niet bepaald positief in de hand. Dus, als wij zeggen dat we een fantastische middag hebben gehad: wantrouw ons. Als wij zeggen dat Grizzly Adams nog wel eens heel groot kan worden: think again. En als wij zeggen dat Alexandere Vinoukourov de Giro zal winnen, vertrouw ons niet. Wij hadden gedronken.
Gezien: Dying Giraffe-matinee, met Good Dog Happy Man, King Me, Tududuh en Grizzly Adams @ dB's, zondag 9 mei 2010