De EKKO is al aardig vol gelopen, wanneer het Amsterdamse Avant La Lettre het podium betreedt. De vijfkoppige formatie bedient zich van lichte popmuziek met vaak een goede scherpe rand. Ook de elektronische invloed van een band als Radiohead is goed te beluisteren in het werk (‘On An Old Carousel’ en ‘Anecdotes’). Hoewel Avant La Lettre al een tijdje aan de weg timmert - vorig jaar was de band nog 3VOOR12 Hollandse Nieuwe en reisde ze door het land in de Popronde - is het nog wachten op een nieuw album.
Avant La Lettre speelt vanavond een goede show; energiek en ritmisch. De muziek is live veel rauwer en harder, maar de variatie in het geluid blijft behouden. Door de verschillende ritmes en het gebruik van electronica houdt de band de spanning in de set. Wat echter sterk achterblijft is de performance. De heren lijken zich vooral te concentreren op hun spel, waardoor elke interactie met het publiek uitblijft. Positieve uitzondering vormt Erwin Stoepman achter de toetsen en knoppen, wiens enthousiasme wel aankomt in de zaal.
Na een goed voorprogramma wordt het podium vrijgemaakt voor The Mad Trist, de nieuwste sensatie uit het zuiden des lands. Hoewel het album ‘Pay The Piper’ werd geïntroduceerd in de Nederlandse muziekwereld als dé plaat van 2010, is het geluid van de band weinig vernieuwend. Na een korte muzikale intro komen de mannen het Utrechtse podium op.
Naast zanger/gitarist Arthur von Berg wordt de band gevormd door Jan-Dirk Franzen op gitaar, Luc Hameleers op bass en Daan Koene op drums. De stonerpop van de band staat garant voor een energieke live show. Jammer is wel dat de band veel van hetzelfde biedt. De liedjes zijn vocaal niet heel sterk, waardoor de band het vooral moet hebben van de vuige gitaarpartijen. De gitaarsolo’s en het samenspel zorgen voor de meeste spanning in de set. Daarnaast leunt de band op catchy rocknummers, zoals de poppy single ‘Pay The Piper’ en de stevige gitaren die gepaard gaan met gehijg in ‘Juvenile’.
De details die in de plaat besloten liggen, verdwijnen live helaas in het massieve geluid. Het album klinkt duidelijk gelaagder. Wel zet de band een prima show neer, waarbij bassist Hameleers met oermanskreten en armslagen tracht het publiek in staat van vervoering te brengen. Aan het gejuich uit het publiek te horen is daar niet veel meer voor nodig.
Gezien: The Mad Trist en Avant La Lettre, zaterdag 23 januari 2010 @ EKKO