Brett Anderson, bekend als zanger en songwriter van de Engelse band Suede, zit na het uiteenvallen van deze band niet stil. In 2004 brengt hij een album uit met de band The Tears. Maar deze band bestaat niet lang. Anderson maakt dan een soloalbum. Inmiddels is zijn derde soloalbum, genaamd Slow Attack, een feit. In Tivoli De Helling laat hij deze nummers aan het Nederlandse publiek horen.
Andersons voorprogramma is de Nederlandse band Cloudmachine. De band staat bekend om de prachtige, door zanger Ruud Houweling geschreven, nummers. De band besteedt veel aandacht aan de melodie en de compositie. Helaas start het optreden twijfelachtig. De zanger schiet af en toe uit met zijn stem. Naarmate de nummers vorderen, wordt de band beter. De nummers worden vrolijker, de zang beter en het publiek losser.
Opvallend zijn de invloeden van John Lennon en Radiohead die je terug hoort in de nummers. Mooie afsluiter is Grace, waarin Cloudmachine nog even laat zien dat het strak kan spelen. Na een twijfelachtige start, zet de band een goed opgebouwde show neer.
Dan is het tijd voor Brett Anderson. Op het podium straalt wat donkerpaars licht. Ergens in de verte hoor je drums. Het geluid krijgt steeds meer volume en de lichten schichten sneller. De spanning wordt opgevoerd; het wordt steeds mysterieuzer. Onder luid applaus wordt Brett Anderson ontvangen.
Het repertoire van de show is divers. Anderson begint met nummers van zijn laatste album Slow Attack, speelt vervolgens enkele liedjes van Wilderness en daarna een paar nummers van zijn eerste soloalbum. Hij speelt zowel ballads als stevige rock. Op geen enkel moment zakt de show in. Anderson weet het publiek van begin tot eind te boeien.
Dit komt onder andere door de zeer herkenbare stem van de zanger. De emotionele stem geeft diepgang aan de nummers en accentueert bepaalde woorden waardoor je als luisteraar geraakt wordt.
De toetseniste vervult tevens een belangrijke rol. Vele malen geeft zij prachtige solo’s. Iedereen staat ademloos te luisteren. Zelfs de zanger staat doodstil op het podium, verroert zich niet. Ook zingt de toetseniste vaak mee. De combinatie van stemmen zorgt voor diepgang in de nummers.
Het hoogtepunt van de show vindt plaats als Anderson alleen op het podium zit met zijn gitaar. Hij slaat de eerste noot aan, begint te zingen en langzaam wordt de zaal muisstil. Hoe deze man met zijn stem iedereen kan raken, is een kippenvelmoment. Anderson speelt puur met emotie.
Anderson laat zich helemaal gaan op het podium. Hij danst mee en gaat helemaal op in de muziek die er gespeeld wordt. Je ziet hem draaien, hij speelt luchtdrums, en je vraagt je af wat deze zanger op heeft. Eigenlijk maakt dat helemaal niet uit. Anderson geeft een strak optreden weg!
Gezien: Cloudmachine & Brett Anderson, zondag 23 januari 2010 @ Tivoli De Helling