Nancy Elizabeth maakt goede eerste indruk

Engelse speelt vooral mooie luisterliedjes

Tekst: Maarten Hermans / Foto's: Bart Schalkwijk ,

De nog onbekende Engelse Nancy Elizabeth laat zien wat ze waard is in een intiem optreden in Theater Kikker. De singer-songwriter maakt indruk met sfeervolle, melancholische folkmuziek in een akoestische set. Vol overgave brengt ze liedjes van haar eerste en vorig jaar verschenen tweede album.

Engelse speelt vooral mooie luisterliedjes

Na binnenkomst bij Theater Kikker blijkt dat de artiest die het voorprogramma moet verzorgen, de 20-jarige Belg Pauwel de Meyer, niet is op komen dagen. Volgens de organisatie is hij kort voor zijn optreden de stad in gegaan en misschien verdwaald. 

Na een kop gratis thee of koffie als goedmaker, start dan in de kleine zaal de Engelse Nancy Elizabeth als hoofdact. De nog redelijk onbekende 26-jarige singer-songwriter uit Wigan, Noord-Engeland heeft vorig jaar oktober haar tweede album, genaamd Wrought Iron, afgeleverd. Nu is ze bezig aan een kleine toer door Europa. 


Elizabeth maakt sfeervolle elektro-akoestische folkmuziek. Ze is naar eigen zeggen een groot fan van Radiohead en dit is terug te horen in haar muziek.

De Engelse speelt op haar album zelf meerdere instrumenten, waaronder ook harp. Nu heeft ze vanwege de beperkte ruimte in het vliegtuig alleen de beschikking over haar eigen akoestische gitaar en de aanwezige piano. 


Toch zet Elizabeth een indrukwekkend solo-optreden neer, waarbij haar luisterliedjes goed tot hun recht komen in de intimiteit van de kleine zaal van Theater Kikker. Het publiek luistert ademloos toe wanneer ze nummers als ‘Tow the line’ en ‘Lay low’ van haar nieuwe album ten gehoren brengt. Bij het Feist-achtige ‘Feet of Courage’ dwingt ze respect af door als begeleiding bij haar zang alleen het ritme te tikke
n.

Elizabeth gaat helemaal op in haar muziek wanneer ze speelt en ook als toeschouwer word je meegetrokken in een licht mystieke, haast meditatieve sfeer. Het akoestische instrumentarium draagt bij aan de puurheid van de liedjes.


In een aantal nummers maakt de Engelse veel gebruik van zich herhalende muzikale lijntjes. Maar door voldoende afwisseling in en tussen de liedjes stoort dit niet teveel.
 

Tussen de liedjes door legt de ietwat verlegen maar innemende muzikante contact met het publiek door korte anekdotes te vertellen over haar leven en muziek. Zo vertelt ze dat ze sinds kort verliefd is en van haar geliefde armbanden heeft gekregen die ze niet af wil doen totdat ze hem weer ziet. Dit terwijl de armbanden eigenlijk in de weg zitten bij het gitaarspelen.
 

Nancy Elizabeth is zo’n artiest die live nog beter en indrukwekkender is dan op de plaat. Wanneer zij zich verder blijft ontwikkelen kunnen we nog het nodige van dit talent verwachten in de toekomst.



Gezien: Nancy Elizabeth, donderdag 18 februari 2010 @ Theater Kikker