The Maydays spelen deze avond pas hun tweede show in Nederland, maar hebben wel al in Brighton, Londen en België opgetreden. Sommige bands veroveren gewoon eerst het buitenland voor ze hun eigen land aandoen. De Rotterdammers dragen dezelfde outfitjes en gruizige visuals met allerlei vliegende objecten sieren het scherm achter hen: over de podiumpresentatie is in elk geval nagedacht.
Daarnaast spelen de drie zo energiek dat hun zorgvuldig voor de ogen gedrapeerde haar wild in het rond vliegt. Lekker vuige punkrock maken ze, precies van die muziek waar Rotterdam zo om bekendstaat. Wanneer vervolgens ook nog heel fijn op een koebel wordt geramd tijdens het, naar eigen zeggen, groovy nummer ‘Sleepless / Wake Up’, is het toch wel zonde dat de zaal vrij leeg is en maar weinig mensen dit verse bandje aan het werk zien.
Vervolgens is de beurt aan de tweede band van vanavond: El Zombie. Deze Utrechters draaien al wat langer mee dan The Maydays en lijken in eerste instantie dan ook meer publiek te trekken. Hun sleazy garagerock rammelt, bevat af en toe wat melodische loopjes en is een stuk langzamer. Geen muziek om hard op los te gaan, wel om je hoofd als een zombie op te laten meeknikken terwijl je biertjes drinkt. Het maakt de muziek meeslepend en intens, maar zorgt er met de vele herhalende riffs en ritmes ook voor dat de liedjes erg op elkaar lijken. Met als gevolg dat de zaal langzaam leegdruppelt en alleen de die-hard hoofdschudders overblijven.
Dan is het tijd voor de afsluiter: de drie raggende heren van The Stilettos. De band staat bekend om hun puike live-reputatie en de zaal is dan ook flink vol. Die fameuze reputatie wordt meteen waargemaakt: de Utrechters staan vanaf het begin direct als een huis met hun garagerock. Vorig jaar kwam hun album Fuck It Rock It uit en deze woorden lijken het motto voor vanavond. Al gauw trekt zanger Armand Hofstede zijn shirt uit om nog net niet als Iggy Pop over het podium te kruipen.
De energieke nummers vol lekkere up-tempo ritmes wisselen elkaar vlug af. Hofstede verruilt zijn stem af en toe voor een mondharmonica en schudt met regelmaat zijn tamboerijn heen en weer. Het doet het gebrek aan bassist weldra vergeten. Daarbij zijn de snerpende riffs van gitarist Henk-Jan Hoekjen ook nog eens vlijmscherp, waardoor de muziek gedurende het hele optreden als een denderend geheel door de zaal raast.
Gezien: The Maydays, El Zombie en The Stilettos, vrijdag 10 december 2010 @ ACU