“Eigenlijk wil ik dat je gaat, dat zou het mooiste zijn”, zingt Lucky Fonz III, die eigenlijk gewoon Otto Wichers heet. Voor hij het nummer start, vraagt hij het publiek om iets of iemand in het hoofd te nemen en hard mee te zingen. Het lied is een verbanningsritueel en dan verdwijnt hetgeen je in gedachten hebt ook echt, drukt hij de bezoekers op het hart. Lucky is grappig. Voor z’n liedjes vertelt hij vaak met wat zelfspot een anekdote en af en toe grinnikt hij als een schattig klein jongetje. Het publiek vindt het allemaal prima en glimlacht als hij weer eens verstrikt raakt in zijn chaotische praatjes. Maar weinig doet herinneren aan de tijd dat hij melancholische Engelstalige muziek met zijn akoestische gitaar maakte.
Voorafgaand speelt Eefje de Visser, die net als Lucky eens de Grote Prijs van Nederland in de wacht sleepte. Eefje is singer/songwriter, maar niet het standaard meisje met gitaar. Voor het liedje 'Hartslag' neemt ze bijvoorbeeld eerst handklapjes op als beat. Vervolgens wordt het opgenomen geklap steeds afgespeeld en speelt ze het nummer daar overheen. Haar liedjes zijn kleine verhaaltjes om naar te luisteren. En gelukkig doet heel EKKO dat: de zaal is muisstil wanneer Eefje zuiver haar lieve luisterliedjes ten gehore brengt.
En dan Lucky, die vol enthousiasme meteen voor een feestje zorgt. Veel van zijn nummers klinken vrolijk en als ze dat niet zijn, geeft de singer/songwriter een luchtige draai aan het sombere middels een grapje. Zijn band De Felle Kleuren begeleidt hem sinds hij op de Nederlandse tour is gegaan. Daarnaast heeft Lucky tegenwoordig zijn akoestische gitaar voor een elektrisch exemplaar ingewisseld, waardoor de nummers heerlijk clean en puur klinken. Vooral in combinatie met de oprechte en geestige Nederlandse teksten die zo mooi bij zijn bijzondere stem passen. Dat het niet altijd even zuiver is geeft niet, het maakt de muziek juist heel echt.
Lucky is een jongen die optimaal gebruik maakt van zijn muzikale talenten (naast gitaar bespeelt hij ook regelmatig toetsen en mondharmonica) en daarbij ook nog erg verdienstelijk mensen kan vermaken. Het publiek mag de muzikanten tussendoor vragen stellen over spiritualiteit, liefde en carrièrekeuzes. Vragen over deze onderwerpen blijven uit, wel zijn mensen erg benieuwd naar zijn shampoo (het zakje Guhl dat gratis bij Hollands Diep zat) en of hij ook een liedje over de laatste stelling van Fermat kan spelen. Lucky zou Lucky niet zijn als hij dat niet deed, even ervoor zei hij immers dat hij over alles en iedereen een liedje kan maken. De tekst schudt hij zo uit z’n mouw terwijl hij zichzelf begeleidt op gitaar.
Naast Hollandse hitjes als het zomerse 'Ik heb een meisje', komt er ook af en toe nog een ouder Engels liedje voorbij. Voor 'Drops of Water' wordt een meisje uit het publiek geplukt om met hem mee te zingen. Lucky wordt een beetje giechelig van zo dichtbij haar staan, wat hem aandoenlijk maakt. Een lieve jongen is het, die het hele optreden gelukzalig zijn ingetogen liedjes laat horen en na afloop, nuchter als hij is, talloze cd’tjes signeert.
Gezien: Lucky Fonz III & De Felle Kleuren en Eefje, zaterdag 18 december 2010 @ EKKO