Bobby Kingsize timmerde de afgelopen jaren hard aan de weg. Hun debuut No. 1 werd goed ontvangen, waardoor de Utrechtse rawk-’n-roll band optredens in heel het land kon spelen. Een vervolg kon dan ook niet uitblijven. 'Summer Is Leaving Town', uitgebracht door het Eindhovense Tear It Up Records, is de titel van de opvolger. Afgelopen zondag speelden de mannen van Bobby Kingsize een thuiswedstrijd en introduceerden ze hun nieuw werk in een goed gevuld dB’s. 

De middag wordt geopend door Black-Bone, een trio jonge jongens die waarschijnlijk opkijken naar streekgenoten Peter Pan Speedrock. Het jeugdige enthousiasme van Black-Bone is leuk om te zien, maar het verbergt niet de werkpunten die deze band nog heeft. Het geluid is dunnetjes; de ritmesectie is degelijk, maar vult de nummers nog niet genoeg en de set mist tempo en dus wat pit. Gelukkig heeft deze band nog tijd en potentieel zat om vooruit te gaan.  

The Risque is de spreekwoordelijke vreemde eend in de bijt. Tussen twee rock-’n-roll bands in komt deze band met een stevige pot punkrock die ergens tussen The Undertones en Hot Snakes ligt. Hoekige up-tempo riffs, een bezeten drummer die gesteund wordt door een goede bassist, een set zonder gedoe; het plaatje klopt. The Risque is een meer dan aangename verrassing.

dB’s is ondertussen goed volgelopen. Het harde werk van Bobby Kingsize tijdens de afgelopen jaren heeft er duidelijk voor gezorgd dat de band een trouwe fanschare heeft opgebouwd. Het succes is begrijpelijk. Bobby Kingsize speelt van begin tot eind met volle overgave en veel plezier. Hun rawk-’n-roll is ook heel herkenbaar. Scheurende gitaren, een hoog tempo, veel solo’s, beukende drums; Alle ingrediënten zijn aanwezig. Toch word je niet weggeblazen door de trots van de Utrechtse garagerock, behalve dan door het knetterharde volume dat de band produceert.

Real men play on ten, ik weet het, maar de basdrum en de bas zorgen voor een steeds aanwezige brom die de muziek overheerst. Aan die muziek is op zich niet veel mis. Bobby Kingsize doet een goede stijloefening en dat is niet negatief bedoeld. Beter goed gekopieerd dan slecht verzonnen. Toch mist variatie in de zang en de gitaarsolo’s. In een korte set kom je hier mee weg, maar naar het einde toe krijg je het gevoel teveel van hetzelfde te horen. Al met al is het een zeer vermakelijke show. Iets wat de goede opkomst en dito reacties zeker onderstrepen.

Gezien: Bobby Kingsize, The Risque, Black-Bone, 22 februari @ dB’s