Het is druk in Tivoli. Zelfs de balkons zijn vanavond opengegooid. Dat de band Cut Off Your Hands op het laatste moment nog is toegevoegd aan het programma en de avond hierdoor een kwartier eerder begint dan stond aangegeven op de site, maakt voor de eerste band vanavond niet uit. Waar bij een voorprogramma vaak de zaal maar half gevuld is, lijkt het alsof het publiek vanavond wil zeggen “Kom maar op, wij staan al een tijdje te wachten”. Oordoppen in mensen. De vier jonge heren uit Nieuw Zeeland knallen. Nick Johnston neemt naast de zang ook nog wat percussie op zich, wat de muziek een extra dimensie geeft. Voordat ze echt begonnen zijn is het ook alweer afgelopen. Een jong enthousiast bandje om in de gaten te houden.
Friendly Fires is de tweede supportact die vanavond in Tivoli het al opgewarmde publiek mag vermaken. De driekoppige band bracht eerder dit jaar gelijknamige debuutalbum ‘Friendly Fires’ uit. Live worden ze vergezeld door vierde bandlid Rob Lee. Bij Friendly Fires zit zowel op het podium als in het publiek de sfeer er vanaf de eerste akkoorden goed in. Het enthousiasme en beweeglijke van zanger Ed Macfarlane werkt aanstekelijk. Er wordt flink gedanst en gecrowdsurft. Hoewel de band tijdens hun optreden vorig jaar op London Calling enigszins tegenviel, worden ze vanavond goed ontvangen.
De wisselende ritmes gecombineerd met elektronica maken het geheel interessant en, heel belangrijk, dansbaar. Jammer dat het geluid niet altijd even best klinkt, waardoor de zang soms weg lijkt te vallen en alleen de uithalen nog een beetje te horen zijn. Aan de zanger ligt het niet. Die doet onvermoeibaar zijn best en zingt zelfs nadat hij het publiek in is gesprongen en in de menigte is verdwenen vrolijk verder. Op het podium laat hij dan ook nog zien dat hij basgitaar speelt, de twee dames die hem bij dit laatste nummer vergezeld hebben zijn daar zeker van gecharmeerd.
Ook Foals kwam dit jaar met hun eerste volledige plaat genaamd ‘Antidotes’. De band uit Oxford beschrijft hun muziek zelf met woorden als minimalistisch, psychedelisch en pop. Daarnaast zou de muziek ‘math rock’ zijn, nummers met ingewikkelde (wiskundige?) gitaarritmes. Voeg daar het woordje Brits aan toe en je komt inderdaad aardig in de buurt van een beschrijving van de band die de avond afsluit vanavond. Foals zet de avond na een lange intro in met ‘The French Open’. Het publiek blijft in de dansstemming. Lange, inderdaad enigszins psychedelische intro’s die overgaan in dansbare elektronische beats met herhalende zangpartijen. Het is een feestje. Meerdere keren staat er ineens iemand uit het publiek bij de band op het podium. De band blijft er rustig om doorspelen. Nummers als ‘Cassius’ en ‘Red Socks Pugie’ maken de verwachtingen waar vanavond.
Wat is het toch dat zoveel bandjes uit het Verenigd Koninkrijk het zo goed doen? Is Foals het zoveelste bandje dat een album uitbrengt dat het even goed doet en waar we daarna niks meer van horen? Typisch een bandje dat past in het ‘hippe’ modebeeld van het moment. Neemt niet weg dat ze echt goed spelen. En dat de muziek met verschillende afwisselende ritmes goed in elkaar zit. Het publiek hoeft zich zeker niet te vervelen. Wanneer de band afsluit met ‘Two Steps Twice’ vinden we daar ook ineens de bandleden van Friendly Fires op het podium. Met hen voegt zich het voorste gedeelte van Tivoli. De bandleden zelf zijn nauwelijks terug te vinden. Een toegift is niet meer nodig. Een nog spetterendere afsluiting van de avond bestaat niet. Tot de volgende keer Foals, met zoals beloofd nieuwe nummers en een nieuwe plaat. Daar houden we jullie aan.
Gezien Cutt Off Your Hands, Friendly Fires en Foals
Tivoli, 25 november 2008