Weekend van het Kippenvel zwaait af met een lach en een traan

Laatste editie biedt weerzien met Johan, een manische Henk Koorn en een volwassen El Pino

Tekst: Anne Broekman / Foto's: Gerben Schmidt en Irene Hadiprayitno ,

We zullen er maar geen doekjes om winden: het is afgelopen met het Weekend van het Kippenvel. Het weekend, gewijd aan het liedje, is er mee opgehouden. Het is op, schluss, klaar, pining for the fjords. En dat is zeker een gemis, bleek tijdens de laatste editie met onder andere Johan, The Group, Roosbeef en El Pino.

Laatste editie biedt weerzien met Johan, een manische Henk Koorn en een volwassen El Pino

DJ St. Paul begon het initiatief van Kippenvel in Nijmegen, drie jaar geleden werd het omarmd door EKKO. In drie jaar tijd groeide Kippenvel ook in Utrecht uit tot een begrip. Het was een eerbetoon aan ‘het lied’ in kleine of grote vorm, van melancholische of optimistische aard, maar altijd in haar genadeloze pracht te horen. Optredens van Malcolm Middleton, Ane Brun, Hallo Venray en legendarische momenten van ademloos luisteren naar een onversterkte Spinvis: het zijn vanaf nu slechts herinneringen. St. Paul en zijn weekend kregen deze zaterdag en zondag een waardig afscheid. Of zoals Roosbeef het verwoordt: “’t Is mooi, ‘t is rond, ‘t is goed, ‘t is gedaan.”

Eigenlijk voelt het slotweekend als een grote familiereünie. Vooral vaste bezoekers en liefhebbers van het label Excelsior brengen een laatste eerbetoon. Een weerzien met Johan is dan ook als een warm bad. Ondanks dat de band bezig is met een nieuw album wordt EKKO vanavond getrakteerd op een best-of show. De liedjes van Jacob de Greeuw zijn stuk voor stuk pareltjes, dat wisten wij al. Maar vanavond vertolkt Johan ‘Oceans’, ‘Everybody knows’ en ‘Way with Men’, kundig als een vakman en met de bevlogenheid van een ware romanticus. Een band zo integer te zien spelen vervult het hart van menig bezoeker met vreugde. Dat belooft heel wat voor de theatertour in 2009.

The Group is eigenlijk een gelegenheidsformatie rond het boek van Jerry Goossens ‘Vreeland’. De band is een all-star formatie bestaande uit Anne Soldaat (Do the Undo), Ronald Visser (The Farraways), Maurits Westerik (GEM), Cor van Ingen (Spinvis) en Jeroen Kleijn (Johan). Afgewisseld met Goossens die fragmenten uit zijn boek voorleest, spelen zij de liedjes die gebaseerd zijn op het boek, dat over een afgematte oude rocker gaat die onverhoopt in Afghanistan terecht komt. Vergane glorie, dromen die niet uitkomen en gemiste kansen zijn thema’s die artiesten van alle disciplines inspireren en The Group speelt onversneden rocknummers doordrenkt van deze onderwerpen. Echt los komt de band niet, maar tegen het einde begint het toch te swingen, vooral wanneer Goossens toepasselijk met biertje in de hand de vocalen versterkt. 

Afsluiter van de zaterdag is Henk Koorn (Hallo Venray). Gewapend met misschien wel de krachtigste instrumenten van het Weekend van het Kippenvel; een breekbare stem en akoestische gitaar. Met zijn even knijpende stem en warrige lok haar voor de ogen zijn de covers van Neil Young bijpassend. Ook Bob Dylan gaat hem moeiteloos af. Maar gelukkig vallen de nummers van eigen hand het best in de smaak. Hallo Venray’s ‘Japanese Cars’ is een manische afsluiter.

De zondag is voor El Pino and the Volunteers en Roosbeef, die voor de popquiz mogen spelen. St. Paul laat de hersenen kraken op zijn vragen naar artiest en songtitel van alles wat er maar in de platenkast van deze wandelende popencyclopedie te vinden is.

Daarvoor is het de beurt aan El Pino and the Volunteers. De country-pop band is druk aan het schrijven geweest, zo blijkt uit de hoeveelheid nieuwe liedjes. Pino’s vakmanschap blijkt en de band beheerst zowel het grote als het kleine gebaar vrijwel tot in de puntjes. Het speelplezier is van de gezichten af te lezen. Via een onnodig uitstapje naar ‘Riders on the Storm’ komt de set tot een uitzinnig einde. Het publiek omarmt El Pino van harte. Zo zijn we al weer aanbeland bij belofte nummer twee voor 2009.

Na een pauze voor de popquiz is het aan Roosbeef voor de slotnoot. De band ontvangt veel lof voor het debuutalbum ‘Ze willen wel je hond aaien, maar niet met je praten’. Vanavond nog niet de officiële presentatie (deze volgt in januari), maar wel een ‘revue’. Hoewel van een echte revue geen sprake is, grapt zangeres Roos Rebergen er over: "Ja, jullie hebben geen idee van wat er nog voorbij gaat komen. Wij ook niet!” Oude en nieuwe nummers wisselen elkaar af, en de nummers van het debuutalbum zijn toch het sterkst. Maar sterke liedjes is niet de enige troef van Roosbeef. Zo is Rebergen een innemende persoonlijkheid, maar ook het gemak waarmee de band de hoekige arrangementen wegspeelt mag geprezen worden. 

Roosbeef geeft St. Paul een rood kerstboompje, het is een laatste aandenken aan het laatste Weekend van het Kippenvel. En zo zwaait het weekend gepast af, met een lach en een traan. Bedankt St. Paul, we gaan de pukkels en rechte haren op de huid missen.