"Hé, er staan stoeltjes." Een van de bezoekers van de cd presentatie van Solo kijkt de zaal van Tivoli De Helling in. Michiel Flamman presenteert zijn nieuwe album in theaterstijl. Enkelvoud inderdaad, want Solo is sinds kort ook daadwerkelijk een soloproject. Omdat Simon Gitsels de band verliet vlak na de voltooiing van 'Before We Part' (het derde studioalbum van Solo), heeft zijn oude partner in crime nog wel een belangrijke rol gespeeld bij de totstandkoming van het album. Later op de avond zal Michiel als een soort ode nog een nummer zingen dat geschreven is door Gitsels.

De klapstoelen in de zaal staan in theateropstelling, Voor het podium, waar voor de gelegenheid een kleiner podium is opgesteld, liggen zitzakken. Plosteling klinkt van achter uit de zaal het geluid van een akoestische gitaar. Michiel Flamman komt door de publieksingang gelopen, met hoed op zijn hoofd, spelend en zingend. Nadat hij het eerste nummer lopend en staand heeft gezongen, neemt hij plaats op het kleine podium, waar alleen een stuk of vier akoestische gitaren hem gezelschap houden.

De setting is intiem en de muziek die Michiel ten gehore brengt past daar helemaal bij. Ademloos luistert het publiek naar de mooie ingetogen, akoestische liedjes van Solo. En juist omdat je het concert zittend meemaakt, neem je de teksten sneller in je op. Uiteraard brengt Michiel veel nummers ten gehore van het nieuwe Solo-album 'Before We Part', waaronder twee nummers die gaan over de redding die muziek voor je kan betekenen. Toch is het niet alleen nieuwe muziek wat de klok slaat, want ook bekende oude hitjes als 'Come Back To Me' passeren de revue.

Dan kondigt Michiel aan dat 'het einde begint'. Maar een publiek dat elk nummer beantwoordt met een luid applaus neemt daar natuurlijk nog geen genoegen mee. Sneller dan welke artiest ooit keert Flamman terug naar het podium voor een toegift. De staande ovatie aan het einde van de set, versterkt alleen maar het gevoel dat je in een theater zit.

De sfeer en muziek vinden elkaar op deze avond en ze raken al snel goed bevriend. Flamman weet te overtuigen, ook nu hij de nummers helemaal in zijn eentje moet brengen. Je zou bijna zeggen: kom maar op met die theatertour!

Gezien: Solo, zaterdag 20 december 2008, Tivoli De Helling