I Am Oak: stemmige muziek om je hart bij op te halen

Thijs Kuijken ontroert en stelt gerust met ‘Ols Songd’ en ‘Sou Ka’

Tekst: Anne Broekman ,

Terwijl iedereen zijn eindejaarslijstjes al af heeft, op de valreep toch nog een pleidooi voor I am Oak. Deze thuisknutselaar maakt singer-songwriterliedjes van de melancholische soort en doet daarbij niet onder voor Amerikaanse collega’s Idaho of Gravenhurst. Met het album ‘Ols Songd’ en zijn nog veel inventievere EP ‘Sou Ka’ zou hij zomaar in je hart en top vijf van 2008 kunnen belanden.

Thijs Kuijken ontroert en stelt gerust met ‘Ols Songd’ en ‘Sou Ka’

Terwijl iedereen zijn eindejaarslijstjes al af heeft, op de valreep toch nog een pleidooi voor I am Oak. Deze thuisknutselaar maakt singer-songwriterliedjes van de melancholische soort en doet daarbij niet onder voor Amerikaanse collega’s Idaho of Gravenhurst. Met het album ‘Ols Songd’ en zijn nog veel inventievere EP ‘Sou Ka’ zou hij zomaar in je hart en top vijf van 2008 kunnen belanden.

De cd en EP verschenen al in november. Dus eerlijk gezegd zijn we een beetje laat. Maar dat is misschien wel typisch voor deze artiest: voor hem geen promotie-offensief om de wereld - of Utrecht- te veroveren. Kuijken is een jaar lang een sluimerende belofte.

Bij dezen dan ook meteen maar even een degelijke introductie: I am Oak is Thijs Kuijken. Een jongen uit Utrecht die begin dit jaar zijn podiumdebuut maakte tijdens Club 3VOOR12/Utrecht in dB’s. Zijn EP’s maakt hij thuis op zijn kamer. Van de liedjes tot het artwork: alles heeft hij in eigen hand. Inmiddels zijn er meerdere releases te bestellen op zijn MySpace. Meest recent verschenen zijn album ‘Ols Songd’ en de nog veel spannendere EP ‘Sou Ka’.

‘Ols Songd’ is een intieme plaat met vooral akoestische gitaar en zang, subtiel aangekleed met koortjes, minimalistische beats, dito samples en orgelklanken. Opener ‘I am Sound’ is daar meteen kenmerkend voor. Kuijkens stem is prettig onvast en diep melancholisch. Zijn (Spaanse)gitaar klinkt dof. Alles is stemmig, maar niet deprimerend. Wel ontroerend en soms zelfs vervreemdend. Zoals in ‘Birches’ waarin de regel ‘We sang hymnes on the holy ground’ steeds herhaald wordt met klagerige koorzang. Zo vaak dat het kippenvel geeft. Hetzelfde geldt voor ‘Firm Hands’. ‘Pollen of the Plains’ heeft weer een klassieke gitaarriedel die goed blijft hangen. Het nummer ontvouwt zich als een perfect indiepopliedje met een jazzy draai. 'Ols Songd' bestaat uit slim opgebouwde, smaakvolle arrangementen.

Kuijken blijkt dan ook een veelzijdig songwriter van de minder traditionele soort. Denk Idaho, denk Gravenhurst: stemmig voor deze donkere winterdagen en geruststellend wanneer de eerste knoppen weer in de bomen staan. Weidse landschappen van uitgestrekte bossen of zeeën trekken aan je voorbij tijdens het luisteren. Het is beter voor te stellen dat Kuijken deze plaat geschreven heeft in het woeste landschap van de Rocky Mountains of The Great Plains aan de andere kant van de oceaan, dan hier in Utrecht.

Die veelzijdigheid is ook op zijn EP ‘Sou Ka’ goed te horen. Uit zes films onttrok hij samples voor zes liedjes. Dit keer weinig akoestische gitaar. De zang wordt nu begeleid door beats en filmsamples. Dreigend klinkt ‘Yojihito’- ook de afsluiter van 'Ols Songd'- met samples uit de Japanse samoeraifilm Yojimbo. Andere films zijn ‘Who’s Afraid of Virginia Woolf’, ‘Twelve Angry Men’ en Hitchcocks ‘Vertigo’. Allemaal uit de VS of Japan van rond de jaren ’50. Of het een kijkje is in Kuijkens dvd-collectie of een uitgebreide speurtocht naar de meest aansprekende filmmuziek: wie zal het zeggen. Hij maakt er mooie liedjes mee die met of zonder achtergrondinformatie tot de verbeelding spreken.

Was Picasso ook niet zo’n werkpaard? Creëren, creëren, creëren en onderwijl kunst met een grote K maken. Nu is Kuijkens muziek lang zo pretentieus niet en heeft hij nog lang niet de status van grootmeester in het songsmeden behaald, maar het valt te prijzen dat hij in iets meer dan een jaar tijd drie releases uitbrengt. Kuijken knutselt wat af en maakt zo ineens kleine meesterwerkjes waar je geen genoeg van kunt krijgen. Hopelijk is zijn werklust nog lang niet opgedroogd, want hier mag nog veel meer van komen. En zo belandt I am Oak terstond nog in mijn jaarlijstje.