Matthijs van der Ven, ex-kernredactielid van 3VOOR12/Utrecht en nu videomaker van OnderInvloed.com en freelance journalist, blikt terug.
Hoe kijk je terug op je eigen muziekjaar 2008?
2008 is voor mij het jaar van veel sessies, onmogelijk veel filmen en veel meemaken. Het is ook het jaar van nieuwe helden ontmoeten, met oude helden in cafés belanden en daar tot na sluitingstijd blijven hangen. Na in 2007 bij VPRO 3VOOR12 stage te hebben gelopen, werd 2008 het jaar van afstuderen, en leren om op mijn eigen benen te staan. Met OnderInvloed.com, als freelance journalist en videomaker en bij het werken aan documentaires over Davie Lawson en Anne Soldaat. De afgelopen twaalf maanden kwamen nieuwe albums van enkele favoriete muzikanten uit en heb ik meer live gezien dan ik me kan herinneren. Ook meer optredens/sessies in bijzondere settings meegemaakt dan ooit tevoren.
En op het Utrechtse muziekjaar 2008?
Zeker geen onaardig jaar. De voorgaande twee jaar kreeg eerst C-Mon & Kypski en later het in een week opgenomen album van Neonbelle weinig serieuze oppositie uit Utrecht. Dit jaar kwamen daar opeens GEM en Solo met ijzersterke derde albums, gaf Silence is Sexy hun album slim weg, liet oudgediende Erny Green weer van zich horen en debuteerden 'nieuwe' beloften als Nobody Beats The Drum, Furlong en Roosbeef met fijne platen. Daarnaast gebeurde er live veel dat hoopvol stemt voor 2009. Go Back To the Zoo (toch wel een beetje half-Utrechts) wordt steeds beter, Kyteman komt er dan eindelijk echt aan, Mr Love and the Stallions gaan er vol voor en wisselden belabberde optredens af met enkele geniale shows, Joosk schreef al spelends steeds meer, PerCeptie en Kapabel zorgden voor de enige Nederlandstalige hiphop die ik langer dan twintig minuten aan kan horen en Tududuh wekte met een paar shows de interesse voor nieuwe opnames aardig op.
Wat is je persoonlijke muzikale hoogtepunt van 2008?
Uiteraard noem ik hier meer dan één hoogtepunt, aangezien twaalf maanden vol concerten toch veel meer mooie momenten opleveren. Puur persoonlijk is mijn afstudeerfeest met optredens van Lukas Batteau, The Daily Facials en Anne Soldaat een geweldige herinnering die nog regelmatig in mijn gedachten boven komt. Dat Anne op die avond voor het eerst in ongeveer negen jaar 'I Could Never Love You' weer eens live speelde, is extra mooi. Verder zijn alle Onder Invloed-sessies geweldige hoogtepunten, waaronder bijvoorbeeld het ontmoeten van en cafébezoek met de helden van The Redwalls uit Chicago. Daarnaast Davie Lawson uit Glasgow in de Bijlmerse achtertuin van Ro Halfhide en Maurits Westerik die Dylan en The Clash zingt in de prachtige Rooms-Katholieke St. Willibrordkerk (Minrebroederstraat, aanrader). Tim Knol samen met Do-The-Undo in de EKKO en Lucky Fonz III samen met Davie Lawson live in dezelfde zaal. De week lang leven als een muzikant, op tour met diezelfde Davie door Nederland eind september. Geen kleren, lenzen of tandpasta mee, alleen camera's, statieven en de kleren die ik aanhad. Leven uit een H&M-tas. De Nobody Beats The Drum release-party in de EKKO, de release-party van GEM in Desmet, Voicst in De Helling en Circus C-Mon & Kypski in Tivoli. Kortom; er zijn veel hoogtepunten, maar dit zijn enkele van de mooiste.
En je muzikale dieptepunt?
Ian Britt in een Rotterdamse huiskamer; geblondeerde en pretentieuze N-Sync ripp-off, maar dan nog slechter. Danny Delegato van het Amerikaanse bandje The Hugs voor de Onder Invloed-camera. Eerst niet komen opdagen, dan drie dagen niets van zich laten horen, vervolgens alsnog afspreken en veertig minuten te laat komen. Niets voorbereid, van de eerste twee liedjes de tekst vergeten (waaronder notabene Wonderwall, met de makkelijkste tekst ooit) en bij het derde liedje twee snaren tegelijk breken. De beelden daarvan heb ik onder zijn neus verwijderd en gedag gezegd. Of Davie Lawson in Pakhuis Wilhelmina. Niet het optreden, maar de zaal, het publiek en met name de eigenaar, die dacht dat hij de (coke-) show was en er hard doorheen blèrde. Een stel idioten die tijdens het intiemste liedje van de Ier Declan de Barra - die Davie opvolgde - luidruchtig stonden te poolen (!) maakten Wilhelmina tot een vreselijke tent. Daar ga ik nooit meer heen als er een singer/songwriter speelt. Pas weer als er een eigenaar is die wel zijn kraagjeskop weet dicht te houden als de muzikant die hij zelf heeft uitgenodigd mooie muziek staat te maken.
Wat is je favoriete Utrechtse release van 2008?
Mag ik een Top 5 geven?
GEM - New
Solo - Before We Part
Nobody Beats The Drum - Beats Work
Furlong - Watch The Play
Erny Green - Heartland Revisited
Wat is dé Utrechtse act van 2008, en waarom?
GEM. Niemand anders heeft zich door middel van een nieuw album en mooie shows op onder andere Lowlands zo laten gelden als zij. De meeste goede liedjes, de meeste aandacht en het minst te missen waar je ook woont in Nederland.
En dé Utrechtse act van 2009?
De beste of in ieder geval meest interessante nieuwkomer zal Kyteman worden; Most Unpleasant Men wordt met de minuut beter. Waar zich in 2008 genoeg nieuwe beloften zich aanmeldden, zal 2009 toch ook het jaar van 'oudgedienden' worden, waarvan het niveau zo hoog is, dat geen nieuwkomer daar vooralsnog tegenop zal kunnen. Michiel Flamman is productiever dan ooit en komt in april met een pure, eerlijke plaat met liedjes die meer emoties en gevoelens zullen oproepen dan ooit tevoren. C-Mon & Kypski zal het opgebouwde succes naar verwachting alleen nog maar vergroten.
Wat is je favoriete concert in Utrecht geweest, het afgelopen jaar?
Zoals geschreven, in willekeurige volgorde:
- Anne Soldaat tijdens mijn afstudeerfeest in Cafe Flitz
- Davie Lawson in EKKO
- Closer To Curtis in EKKO
- Tim Knol met Do-The-Undo in EKKO
- C-Mon & Kypski - Tivoli
- Maurits Westerik - Onder Invloed-sessie in St. Willibrordkerk
Wat was je favoriete concert van een Utrechtse act in 2008?
- GEM - Desmet, Amsterdam
- Lukas Batteau - Kreml Kulturhaus, Duitsland