Met een van zijn laatste concerten voor lange tijd, staat Spinvis op dinsdag 18 december in Tivoli Oude Gracht. Om zich geheel te kunnen richten op het maken van een film, treedt hij hierna een jaar lang niet op. Hij rondt deze maand een drukke periode af, waarin hij veel optrad, meerdere albums maakte en zijn stempel als bezige bij zeker verdiende. Hij expirimenteerde vooral met verschillende stijlen, zoals het album ‘Ja!’ met dichter Simon Vinkenoog. Het uitverkochte concert in Tivoli opent met The Madd in het voorprogramma. The Madd is een Rotterdamse band met een frontzanger die een carrière als radio DJ lijkt te ambiëren. Hij praat energiek alle nummers aan elkaar en schuwt niet om daar soms vreselijke radio clichés aan te binden. Qua kleding en muziek heeft The Madd verdacht veel weg van de Deense band The Hives. In een kort tijdsbestek schreeuwt de vierkoppige band Tivoli wakker met negen nummers, vol energie en simpele teksten. Door het harde volume gaan de vingers echter vaker in de oren dan in de lucht, en is het vooral wachten tot Spinvis opkomt. Onder begeleiding van een zevenkoppige band, waaronder een trompettist (Hans Dagelet) en een celliste (Saartje van Camp), treedt Spinvis die avond op. Een groot scherm op het podium laat onder andere clips van zijn singles zien. Spinvis opent met het nummer ‘Bagagedrager’, maar daar lijkt het publiek nog niet helemaal klaar voor. Hij gebruikt hierbij twee microfoons, waarvan een zijn stem verstoort. Het geeft een apart effect aan zijn nummers, maar de reactie is mondjesmaat. Ook ‘Astronaut’ en ‘Limonadeglazen Wodka’ brengen hier geen verandering in. Pas bij het spelen van ‘Voordeel van Video’ wordt het publiek levendiger, mede door een mooie gitaarsolo van Spinvis zelf. Vanaf dat moment heeft de band de smaak te pakken en worden bekende nummers als ‘Wespen op de Appeltaart en ‘Dagen van Gras, Dagen van Stro’ vlekkeloos uitgevoerd. Terwijl op het podium een klein feestje ontstaat, brengt vooral ‘Wespen op de Appeltaart’ luid gejuich met zich mee. Allerlei verschillende instrumenten voorzien de nummers van mooie effecten. Zo wordt onder andere het nummer ‘Flamingo’ op een geweldige manier door de trompettist ondersteund. De hoogtepunten van de avond blijven echter tot het laatst bewaard. Een acht minuten durende versie van ‘In de Staat van Narcose’ wordt voorzien van een indrukwekkende solo van de celliste, wat de track tot een mooi georganiseerde chaos maakt. Het toegift ‘Smalfilm’ wordt door Spinvis solo gespeeld, met de uitgetekende versie van het nummer geprojecteerd op het grote scherm achter hem. Spinvis laat deze avond zien dat hij inventief is en makkelijk experimenteert met instrumenten en beeld, wat uiteindelijk ook zijn kracht is. We gaan hem volgend jaar nog missen. Spinvis Gezien: Tivoli Oude Gracht, dinsdag 18 december 2007