Dat Vitalic inmiddels al een hele peer is, mochten we eerder ervaren op Nu Heroes in 2005. Daarna kreeg deze dj uit Dijon Tivoli weer stamp en stampvol. Zaterdag kreeg hij de kans te laten zien dat hij nog lang niet is vastgeroest. De avond wordt afgetrapt met Nid & Sancy uit Gent. Fout nummer een: dit electropunk duo heeft ook inmiddels al een hoge status bereikt en hadden het zeker verdiend om later op de avond te mogen spelen. Omdat het allemaal al zo vroeg begon en de Tivoli website heel slim liet weten dat Vitalic om 23.30 uur zou beginnen, moeten ze hun kunstje uitvoeren voor zo'n vijftig man. Ronduit gênant. Misschien dat het optreden van dit stel daarom zo kort duurt en in het begin tamelijk matjes overkomt. Halverwege herpakken ze zich gelukkig met het opzwepende '69 Record Machine' en pas aan het eind van de set begint het er als een echt concert uit te zien. Het beeld van de drie jochies die verveeld op het podium leunen - het optreden negerend - wordt verdrongen door alom dansende bezoekers. Ze sluiten ijzersterk af met twee rauw beukende tracks, waarbij prijsnummer 'So Where's Your Acid Brother?' niet onvermeld mag blijven. Een toegift zit er niet meer in, gelijk hebben ze, waardoor we toch het overrompelende optreden op Nu Heroes 2005 blijven koesteren. Fout nummer twee is natuurlijk Vitalic die als tweede gepland staat. Maar goed, hier komen de meeste mensen voor en waarom zouden ze lang moeten wachten voor de hoofdact? De zaal is dan ook snel vol. Hij begint subtiel en bouwt zijn set in alle rust op. Synths vloeien heerlijk in elkaar over. Hierdoor moeten de meeste bezoekers er wel een beetje inkomen. Sommigen staan zelfs stil terwijl ze op hun dooie gemak een biertje nuttigen. Uiterst geconcentreerd knikt Vitalics kale hoofd mee op de maat. Zodra hij 'La Rock' inzet gaat iedereen los. Het is duidelijk dat de hits van het album 'Ok Cowboy' het meest gewaardeerd worden. De handen gaan in de lucht, er wordt gejoeld en vooral heel hard gedanst. De strobelights, de warmte en vooral de snoeiharde en tevens rockende 'My friend Dario' brengt de hele zaal naar een hoogtepunt. Tot slot geeft de Fransman nog een toegift - ja, ook dj's doen dat tegenwoordig - en bij hem natuurlijk volkomen terecht en bovenal gewenst. Met een brede, dankbare glimlach komt Vitalic weer op. 'Newman' wordt ingezet. Stampend en springend danst het publiek zich voor de laatste maal kapot: Dancing like a machine! Dans le rock draait de avond aan z'n einde. En dat is meteen de derde fout. Het is erg lastig voor dit duo om de energie van Vitalic te evenaren waardoor er al gauw een tamme sfeer heerst. Ze spelen oké, maar standaard: de grijsgedraaide 'Exceeder' van Mason en Princess Superstar kennen we nu namelijk wel. De rare tijdsindeling zorgde voor een slechte spanningsboog. Het had later moeten starten en van klein naar groot: save the best for last. Dans le Rock had prima gewerkt, maar dan aan het begin van de avond als opwarmer. Nid & Sancy hadden de kans moeten krijgen hun rauwe punksound met veel meer mensen te delen. En tot slot: als Vitalic het feestje had afgesloten, waren we met z'n allen vol euforie naar huis gegaan. Ondanks dit alles heeft deze dj de zaterdagnacht gered. Nog net zo geolied als een paar jaar terug en daarom zal deze vakman altijd welkom zijn in Utrecht. Vitalic, Nid & Sancy, Dans le Rock Gezien: Tivoli, zaterdag 28 april 2007 Met dank aan Ingmar Griffioen voor de bijdrage over Nid & Sancy