Van heinde en verre is het publiek massaal naar Theater Kikker gekomen om de presentatie van het debuutalbum van postrockhelden We vs. Death te aanschouwen. Ofschoon wellicht het tijdstip van de dag hieraan bijdraagt of de verlate aanvangstijd, meteen bij binnenkomst, zo'n twintig minuten voor aanvang, valt op dat het gros van het publiek al aanwezig is. Bekenden groeten elkaar, handen worden geschud en de eerste exemplaren van 'We Too Are Concerned/ We Are Too Concerned' buitgemaakt. Tenmidden van dit alles staan de bandleden van We vs. Death. Omringd door hun familie, vrienden, bekenden en stadsgenoten lijken ze nog moeilijk te kunnen bevatten wat er gaande is. Ook onder de bezoekers heerst een opgewonden sfeertje. Dan klinkt door het theater het startsignaal van het programma. Achter elkaar aan schuifelt het publiek naar beneden voor een kunstzinnige voordracht van Jeremiah Day, zorgdrager voor de teksten in het cd-boekje van We vs. Death' schitterende debuut. Begeleid door beelden van de aanbouw van een herinneringsplek voor Vietnam-veteranen brengt Day zijn 'one two three four'. Thema van de voordracht lijkt behalve de gruwel van de oorlog, het vergeten. En dit vergeten gaat ons allemaal aan; this concerns us too, oftwel: we too are concerned. Enigszins verward verruilt het publiek vervolgens de kleine voor de grote theaterzaal. Wie een gewoon optreden verwachtte met de band op het podium en het publiek staand ervoor, had het mis. Vanaf theaterstoelen mag het publiek toekijken. Omringd door tweedehands kamerplanten (aldus trompettist Paul Hoek) neemt de band, hoofdzakelijk in zwart gehuld, plaats op een liggend doek dat later in de show als videoscherm dienst zal doen. Naast en achter de band zijn gevulde kledingsstukken zichtbaar, zoals deze ook te zien zijn op het artwork op de cd-hoes. Vol overgave voert We vs. Death ons door een set met nieuwe en oude favorieten en komt daarbij zelfs terug voor een "toegift van twee nummers" (opnieuw Hoek). Daarna is het tijd voor soep en brood en is het wederom de verbroedering tussen de aanwezigen onderling die boekdelen spreekt. We vs. Death mag zich betrokken voelen, en misschien een tikkeltje bezord, wij voelen ons ook betrokken. Wat mooier dan deze intimiteit vasthouden tijdens het optreden van naprogramma Great Lake Swimmers? Ofschoon de band uit Toronto regelmatig bij We vs Death over de vloer komt en Gerben Houwer en Bart de Kroon meerdere malen met de band hebben meegespeeld, kan zanger Tony Dekker We vs. Death niet genoeg bedanken voor de speciale uitnodiging. Op prachtige wijze lijkt het intieme optreden van Great Lake Swimmers de lijn naar Jeremiah Day door te trekken en zo de cirkel te voltooien wanneer Dekker vertelt niet over vergeten maar over herinneren: "sometimes you're going through a bad period and you write about it...and then you get better, but you still got the songs." Aanwezigheid, betrokkenheid en verbroedering dus, ze gaan op deze zondagmiddag met We vs. Death hand in hand. Geniet na van de cd-presentatie in beeld, en voor wie er niet genoeg van kan krijgen speelt We vs. Death aankomende donderdag in Club3VOOR12/Utrecht! Reserveer nu!