Dag 4, donderdag 27-04-2006 Openen voor Uz Jsme Doma Bij bijna elk interview dat we doen in Tsjechië wordt ons gevraagd naar onze kennis van de nationale bandjescultuur. De band die dan elke keer als eerste wordt genoemd is Uz Jsme Doma. Naast het feit dat deze band alle mathrockbands anno 2006 doet verbleken, wordt deze band ook als ultiem teken van vrijheid gezien, zeker ten tijde van het communisme. Ze speelden ook in Praag toen de communisten werden verdreven. Kortom: een legendarische band. Voor ons is het een grote eer om voor deze groep te mogen openen en tevens een bekroning op al ons werk wat we hier in Tsjechië doen. Juist omdat we voor deze 'living legends' spelen, hebben we geen idee hoe ruig we vanavond kunnen spelen. We bouwen de set dan ook rustig op. Tijdens het eerste liedje komen er een paar mensen voorzichtig achter hun tafeltjes vandaan. Ondanks dat het publiek onze muziek niet kent, zijn de reacties geweldig. Zeker als we harder gaan rocken is alle schroom bij zowel ons als het publiek verdwenen. Nu staat de vloer vol met schreeuwende en fluitende Tsjechen. Het is bizar hoe warm en enthousiast de mensen voor een onbekend voorprogramma uit Nederland zijn. Als we bezweet en vol adrenaline het podium af stappen, begint het publiek om een toegift te schreeuwen. Maar als voorprogramma kunnen we dat natuurlijk niet maken. Het is de avond van Uz Jsme Doma en niet van Taxi. Maar als de bandleden van het hoofdprogramma zelf naar ons toe komen om te zeggen dat we nog een toegift moeten doen, verandert dat de zaak. We gaan terug het podium op en spelen 'This is what it is': wat nog meer applaus en geschreeuw oplevert. Het is fantastisch om weer terug in Tsjechië te zijn. De afgelopen weken, in de voorbereiding voor de tour, heb ik me vaak afgevraagd of we spelen in Tsjechië niet groter hebben gemaakt dan het in werkelijkheid is. Nee! Absoluut niet!! Hier gelden gewoon andere waarden. Na afloop van ons optreden, word ik gelijk door een wat oudere man met grijs haar en baard aangesproken. Hij vertelt hoe hij van ons optreden heeft genoten en hoe hij onze melodieën en strakheid waardeert. Enige tijd later kan ik deze woorden pas op waarde schatten, als ik zie dat de wat oudere man de zanger van Uz Jsme Doma is. Hij is het brein achter de band en wat we van andere bandleden hebben begrepen, ook de Tsjechische Frank Zappa. Zodra Uz Jsme Doma begint, gaat het dak eraf. Heel Taxi staat met open mond te kijken. Het is domweg verbluffend hoe strak deze band hun complexe mix tussen folk en rekenrock speelt. Uz Jsme Doma komt tot vijf keer toe terug. Het is feest en we blijven veel langer dan we van te voren hebben afgesproken. We hebben er weer helden bij! Dag 5, vrijdag 28-04-2006 Klub Velbloud in Ceske Budejovice Na een rit van 3 uur over Tsjechische heuvelweggetjes komen we aan bij de club waar we vanavond spelen. De reis heeft langer geduurd dan verwacht, dus we moeten direct alle spullen op het podium rossen en soundchecken. Eigenlijk moeten we om 21.00 uur van start, maar als we om kwart over pas klaar zijn met de soundcheck, krijgen we nog een half uur respijt om onze pizza naar binnen te vouwen. Zodra iedereen is uitgegeten, maken we ons op voor een lange avond. Er is ons gevraagd om een lange set te spelen en dit doen we natuurlijk met veel plezier! Als we de zaal in lopen om zo het podium te bereiken, blijkt Klub Velbloud helemaal volgelopen. Vol aan de bak dus. We spelen gedreven en het publiek blijft het hele optreden aandachtig kijken. Vooraan is er ruimte voor de dansende medemens. Of het nou aan de pizza's ligt of aan het gebrek aan alcohol weet ik niet, maar op de een of andere manier blijf ik met mijn voeten op de grond en te bewust van de muziek om me helemaal te kunnen verliezen. Het publiek lijkt hier geen last van te hebben, ze willen meer en meer. Na ruim anderhalf uur spelen, beuken we een eind aan de set. Bezweet en onvoldaan loop ik het podium af. Ik kan niet wachten om nog een toegift te doen en het laatste stapje naar voldoening te vergaren. Als ik naar de bar loop om een biertje te halen, start de lokale dj de muziek al. Ai, geen toegift dus. Er komen nu ook mensen naar me toe om te vragen of we pauze houden. Wat een anticlimax! Ik besluit maar backstage te gaan. Daar tref ik Sander en Just, die ook een moeizame avond hebben gehad. Na tien minuten geouwehoer komt tourmanager Lenka binnen. De eigenaar van de tent heeft gevraagd of we nog een set gaan spelen. Aha, dat verklaart de 'adremheid' van de dj. We overleggen snel wat we nog gaan spelen en een minuut later staan we weer op het podium. Het publiek is blij dat we zijn teruggekomen en wij misschien nog wel meer. We rocken nog een half uur, met een ware mosh-pit voor onze neus. Zo eindigt de avond toch weer zeer voldaan. We blijven vanavond maar niet te lang hangen, we hebben nog een lange reis over kronkelweggetjes voor de boeg. Dag 6, zaterdag 29-04-2006 Kofola Music Klub in Krnov Vandaag hobbelen we drie uur lang naar de Poolse grens. Vlak voor de grens ligt Krnov. Door al dit gehobbel verliest onze geweldige bus tijdens een doodsklap in een gat in de weg, een mooie, authentieke sierwieldop. Even verderop staat een auto met een gebroken as. We hebben geluk. De wegen in Tsjechië zijn alles behalve egaal. Uiteindelijk komen we veilig aan bij de Kofola Music Klub. Naast het café-gedeelte bevindt zich het zaaltje waar we vanavond spelen. De entourage van de zaal laat duidelijk zien dat dit niet het meest welvarende deel van Tsjechië is. Als de soundcheck klaar is, springen we vlug de bus weer in om naar een lokaal restaurant te rijden en snel nog wat te eten. We belanden in een stationsrestaurant waar de lokale bevolking voornamelijk gericht is op de gigantische televisie die het eerste deel van The Matrix met Tsjechische nasynchronisatie vertoont. Het eten laat langer op zich wachten dan wenselijk. Uiteindelijk komt het eten en schrokken we het in tien minuten naar binnen om vervolgens terug te crossen naar de zaal. We springen gelijk het podium op. De mensen vanuit het café volgen ons naar de zaal en settelen zich voornamelijk achterin. Een tiental wil Taxi wel van dichtbij aanschouwen en staat halverwege de zaal. De opkomst is niet al te best, maar de vijfentwintig à dertig mensen die er zijn, maken het goed voor al hun medeburgers die vanavond niet de weg naar de Kofola Music Klub kunnen vinden. We spelen anderhalf uur en na afloop worden we letterlijk het podium weer opgeduwd om de mensen nog meer rockmuziek te brengen. Dit doen we graag. Als het optreden echt is afgelopen, begint er een ware Taxi-gekte op microniveau. Mensen willen met ons op de foto en tourmanager Lenka heeft haar handen vol aan alle mensen die iets tegen ons willen zeggen, maar geen Engels of Duits kunnen. Ons Tsjechisch is helaas ook nog niet voldoende om te begrijpen wat men wil zeggen. De avond is echter helemaal af wanneer de oudste fan van vanavond, Mirek (van achterin de zestig), via Lenka laat weten dat: "...als Taxi to the ocean op de Titanic had gespeeld, was deze nooit vergaan". Wat een compliment! We bedanken iedereen hartelijk, pakken onze spullen en hobbelen weer terug naar Brno. Binnenkort op 3VOOR12/Utrrecht: Deel 3 van het tourdagboek van Taxi to the ocean in Duitsland, Tsjechië en Oostenrijk!