Vanavond voert zwart eens niet de boventoon; na het metal-matinee nemen de cybergoths de zaal over. Uitbundig uitgedoste mannen en vrouwen pronken met hun bizarre, kinky of anderszins aparte kleding en kapsels, een dame wordt aan een halsband en ketting meegevoerd door de zaal. Het Nederlandse Grendel mag de avond aftrappen met zijn snoeiharde electronic body music (EBM). Het trio treft een afwachtende zaal en moet vanavond hard werken om het publiek mee te krijgen. Op de achtergrond trekken de meest bizarre en ranzige beelden over een projectiescherm voorbij; apocalyptische beelden vol brandende kruizen en hellevuur, vrouwen die op weerzinwekkende manieren gemarteld worden en even later van Ronald Reagan. De zanger beent ondertussen het podium op en neer, zet af en toe eens een voet op de monitor en brult zijn teksten de zaal in. De toetsenist lijkt er vaak voor joker bij te staan; zijn hand ligt meestal plat op zijn instrument waarbij de vingers nauwelijks bewegen. Twee nummers die er uit springen en op meer respons uit de zaal kunnen rekenen zijn 'Zombienation' (uiteraard met een zombiefilm op de achtergrond) en 'Soilbleed', dat een sample uit de film Full Metal Jacket als catchy refrein kent: "My corps, your corps, our corps, marine corps!" Aardige show, maar het is tekenend dat de band de zaal weer warm moet maken voor de toegift. Na het ombouwen blijft het gordijn gesloten en nemen twee strak in het pak gestoken mannen plaats op het randje podium dat nog voor het zwarte doek overblijft. Na een Kraftwerk-achtig deuntje schuiven de gordijnen opzij en gaat het optreden van Welle:Erdball volledig los. Twee in schattig witte jurkjes gestoken dames draaien synchroon aan een wiel wat een blauwe neon installatie doet ronddraaien. De show is een ode aan de jaren '80, met analoge synthesizers, de 'Nyntändo' en de Commodore 64. Visueel weet de band met minimale middelen maximaal effect te bereiken; veel onderlicht (van beneden naar boven) waardoor de zanger een soms lugubere gezichtsuitdrukking krijgt, stroboscopen en witte schermen die de silhouetten van de twee dansende dames tonen. Een inmiddels afgeladen Tivoli begint los te komen; de fluorescerende sticks en armbanden zwaaien door de lucht. Halverwege de show hebben de twee danseressen/zangeressen hun witte jurken verwisseld voor strakke leren pakjes. Ze houden borden omhoog met "KOOP", "VERBRUIK", met op de achterkant "SLAAP VERDER" en "VERHOGING U". Vertaalfoutje; in Duitsland gebruiken ze er "Vermehre dich" voor, "vermenigvuldig u" dus. Een dozijn enorme ballonen wordt in de zaal losgelaten. "In ééntje zit 50 euro", roept de zanger. Een uitgelaten Tivoli scandeert "Zugabe!", een wens die enthousiast wordt ingewilligd. Een uitzinnige zaal is het er dan al collectief over eens: Welle: Erdball is de sensatie van het festival. De rij bij de merchandise stand, waar bezoekers zich een half uur na het optreden nog steeds verdringen voor cd's van de groep, zegt genoeg. Toch is het Combichrist waar de meeste bezoekers op hebben gewacht. De band mocht twee jaar geleden al eens invallen op het festival en is nu uitgegroeid tot headliner. Zanger Andy LaPlegua komt op met mohawk, geschminkt zorro-masker en een fout zwart op rood shirt met een keizerkruis. Muzikaal heeft het raakvlakken met Grendel eerder op de avond, maar Combichrist is veel strakker en dwingender. Het is nog platter dan The Prodigy, maar super-opzwepend - ook zonder noemenswaardige visuals zoals de vorige bands. Het nog steeds bomvolle Tivoli gaat in ieder geval massaal voor de bijl; het is nog geen middernacht, maar de zaal voelt aan als een dampende nachtclub op het hoogtepunt van de avond. De bezoekers schreeuwen om een toegift, die ze volgens de zanger normaal nooit krijgen: "We only leave the stage to take a piss." De band ramt er nog een meestamper uit en dan is het definitief: "See you in Fall!" De mannen blijven in het volle zaallicht nog uitvoerig handjes schudden en "thank you" zeggen voordat ze verdwijnen. In de garderobe onstaat een chaos van vertrekkende mensen en nachtvolk dat voor de Rauw-dansavond naar binnen wil. Eenmaal buiten blijven velen nog lang voor de deur napraten en nagenieten van een spetterende avond. Summer Darkness 2006, dag 3 in Tivoli met Grendel, Welle:Erdball & Combichrist Gezien: Tivoli, zaterdag 12 augustus 2006