Het debuutalbum van de Utrechtse nu-waverockers van Silence is Sexy laat nog even op zich wachten. Deze maand dus niet de geplande releaseparty in Ekko, wel een prima optreden in Tivoli de Helling als opener voor The Dears. Zanger/gitarist Hendrik-Jan de Wolff zingt steeds beter en is het ijkpunt van de band. De rest loopt er losjes omheen en zoekt contact met het publiek. In performance en zang wordt Silence is Sexy een steeds sterkere act. Het Canadese The Dears is een band die bij voorbaat kan rekenen op een loyale fanbasis en een hoop blije gezichten. Dat was vanavond niet anders. De melancholieke poprock-liedjes worden praktisch vlekkeloos uitgevoerd. Dat geldt ook voor werk van het nieuwe album 'Gang of Losers', waar behoorlijk wat zware nummers van gespeeld worden. Toetsenistes Valerie Jodoin-Keaton en Natalia Yanchak zorgen met hun samenzang voor de nodige lichtvoetigheid. Opgesteld aan weerszijde van het podium staan ze er sereen bij, terwijl de vier heren zwetend om hen heen stappen. Frontman Murray Lightburn beschikt over een krachtige engelenstem en weet die doeltreffend te gebruiken. Soms zingt hij zalvend en in zichzelf gekeerd, met een vleugje valse lucht, dan weer schreeuwt hij met zweetdruppels op het voorhoofd de teksten uit. Aan bevlogenheid geen gebrek. Wat hij mist ten opzichte van collega's als Elbows Guy Garvey is charisma. Lightburn weet altijd een zekere afstand te bewaren. De nummers volgen elkaar in rap tempo op, tijd voor geklets is er niet. Wanneer Lightburn iets zegt, komt hij niet verder dan clichés als 'mooie stad' en 'fijn publiek'. Dat hij aan het eind van de show nog wat handen schudt, komt zo eerder plichtmatig dan hartelijk over. The Dears & Silence Is Sexy Gezien: Tivoli de Helling, woensdag 16 augustus 2006