Naast Jan Smit is Voicst een van Nederlands belangrijkste muzikale exportproducten. Na een tour in de VS en een optreden op het toonaangevende muziekfestival SXSW vorige week, momenteel doorkruizen ze Europa als openingsband van Juliette & The Licks. Tussen optredens in Londen en Berlijn doorgeven ze nog even een dubbelconcert in de EKKO met Ted Leo & The Pharmacists. En morgen gaan ze weer verder met Juliette Lewis. In Berlijn. Ted Leo en zijn pillenbroeders mogen het spits afbijten. Deze Amerikaan heeft een aardige undergroundstatus opgebouwd in de Verenigde Staten. In zijn jonge jaren nog actief in de D.C.-scene van de begin jaren 90 met Chisel. Deze band werd na twee redelijk succesvolle albums opgeheven. Toen heeft Leo nog enkele jaren wat aangemodderd en is nu alweer een tijdje bezig met The Pharmacists. Het is lekker druk met veel mensen die voor Voicst komen. Tijd voor Ted Leo om iets aan zijn status te doen aan deze kant van de oceaan. Er worden vooral nummers gespeeld van de laatste twee albums. Waarbij ‘The One Who Got Us Out’ en ‘Little Dawn’ hoogtepunten vormen van het concert. Gruiziger en rauwer dan op de plaat. Mede door de slechte afstelling van het podiumgeluid, maar ergens ook een extra randje geven aan de pakkende poppunk nummers. Wanneer eenvormigheid toe lijkt te slaan, tovert de drummer weer een onconventionele break tevoorschijn. Hilarisch is de bebaarde bassist die telkens aanstalte maakt om te zingen. Als zijn lippen de microfoon bijna raken, trekt hij zich terug en speelt rustig verder. Missie geslaagd en een aantal zieltjes gewonnen lijkt de stand te zijn na een uurtje spelen. De drie heren van Voicst betreden vlak daarna het podium, en worden direct onthaald als de verloren zonen van de Neerlandse Rock. In iets meer dan een uur laten ze zich van hun beste kant zien, met alle pareltjes van hun album '11-11' plus wat ruimte voor wat oude krakers. Het stuwende bas- en drumwerk doen denken aan de stoner-rock van Queens of the Stone Age. Zanger/gitarist Tjeerd Bomhof beweegt als een volleerd ADHD-rocker over het podium. Waar Nederlandse bands vaak een Brits geluid laten horen, klinkt vanavond meer een noisy Amerikaanse indiegeluid door. Denk aan Pavement en The Dismemberment Plan. Zelfs herinneringen aan het zwaar onderschatte Belgische Evil Superstars doen zich nog even voor. Onze Utrechtse invalzanger extra-ordinaire Maurits Westerik mag voor thuispubliek ook nog even zijn kunstje doen. Nu Gem druk bezig is met het schrijven van nieuwe nummers, kan hij de verleiding van het podium toch niet weerstaan. Hoezeer Voicst in EKKO echter ook over het podium stuift, één minpuntje zou ik wel willen noemen. De iets kalmere klank die te vinden is het op laatste album is live nauwelijks terug te horen. Wanneer er meer gebruik gemaakt zou worden van deze klank, zou ook het live-geluid veel afwisselender zijn. Voicst mag vanavond dan op volle toeren gaan, ze doet dat ook behoorijk eendimensionaal. Afgaande op het zeer enthousiaste publiek wordt deze mening niet door iedereen gedeeld. En zal deze mening wel weer inherent zijn aan een bepaalde snobistische visie... Voicst en Ted Leo & The Pharmacists. Gezien: dinsdag 29 maart 2005, EKKO, Utrecht