De spanning hing in de lucht zaterdag in een volle EKKO. Niet alleen speelde Stuurbaard Bakkebaard voor het eerst in anderhalf jaar weer eens in de Domstad, ook zou het eigenzinnige trio nieuwe nummers ten gehore brengen van hun in mei uit te komen derde album. Het debuutalbum ‘Chuck’ was één van de tien beste platen van 2002 volgens de Nederlandse muziekpers. Inmiddels is het alweer twee jaar geleden dat ‘Mercedes’ uitkwam, het tweede Stuurbaard-album. Het trio heeft sindsdien echter niet stilgezeten. Timo van Veen (gitaar en zang), Onno Kortland (contrabas) en Marc Koppen (drums) zijn afgereisd naar Zuid-Afrika (lees ook hun dagboek bij de landelijke 3VOOR12), en hebben hard gewerkt aan hun nieuwe album, waarvan de titel nog onbekend is. Deze en volgende maand zullen zij meerdere try-outs doen. Zaterdagavond was het dan zover in de Ekko. Hoe zouden de nieuwe nummers klinken? Misschien met een Afrikaans tintje eraan? En zou de voor hun zo kenmerkende humor bewaard zijn gebleven? Het publiek moest nog even geduld hebben op de antwoorden, want er was natuurlijk ook nog een voorprogramma: het Haagse Can-of-Be. De band is in 2002 opgericht door zangeres/gitariste Julie Scott (ex-Mizpah) en toetsenist Roeland Drost (ex-De Kift, ex-Fratsen), die er later nog drummer Lesley Strik, zanger/gitarist Mark van Dijk, cellist Jan Willem Troost en bassist Oscar Bor bijhaalden. Hun debuutalbum 'Schizo', dat in september vorig jaar in eigen beheer is uitgegeven, werd destijds goed ontvangen. In EKKO zette Can-of-Be een stevige en afwisselende show neer, en deed daarbij niet onder voor de originaliteit van de muziek van Stuurbaard Bakkebaard. In dat opzicht was de band als voorprogramma dan ook geheel op zijn plaats. De dynamische nummers, de combinatie van cello en de krachtige stem van Julie Scott, en haar aparte verschijning, maakte van het optreden een waar schouwspel. Al met al een band om in de gaten te houden. En toen was het moment daar: de mannen van Stuurbaard Bakkebaard beklommen het podium. De band trapte af met drie nieuwe nummers, die meteen al geweldig aansloegen bij het publiek. Het klonk allemaal serieuzer, rauwer en steviger dan hun oudere werk, maar hun eigen originele geluid hadden ze duidelijk bewaard. Hierdoor lagen de nieuwe nummers meteen goed in het gehoor. Van een Afrikaans tintje was absoluut geen sprake; Stuurbaard Bakkebaard liet vanavond meer hun rockkant spreken. Natuurlijk werden er ook oude nummers van hun cd’s ‘Chuck’ en ‘Mercedes’ gespeeld, zoals ‘Lied van de meeuwen’. Heerlijk om die weer eens live te horen! En de humor? Die was er ook nog steeds. Er zoals altijd werd er door Timo ook weer volop onverstaanbaar gebrabbeld in het Nederlands, Engels óf Frans. Marc wist af en toe enorme roggels uit te spuwen naar Onno of het publiek (vast prettig als je vooraan stond). En Onno kroop, al pratend door een toeter, opnieuw in de huid van ‘Edje de Meijer’, of wie dat dan ook moge zijn. Kortom, lachen, gieren, brullen. En een ouderwets goede Stuurbaard Bakkebaard avond. Maar hoe de nieuwe nummers op het komende album zullen klinken, blijft de vraag. Zullen ze net zo stevig klinken zoals ze live gebracht werden? Gaat Stuurbaard Bakkebaard meer ‘rocken’? De spanning stijgt. Over enkele maanden weten we het antwoord. Stuurbaard Bakkebaard en Can-Of-Be Gezien: Zaterdag 26 februari 2005, EKKO, Utrecht