De Avond van het Kippenvel: een dansavond waarin het liedje centraal staat. De Utrechtse primeur van deze avond kon zich geen betere gast wensen dan Spinvis. Het optreden dat de Nieuwegeinse zanger vrijdagavond in de bomvolle EKKO geeft mag gelden als een voorbode van de aanstaande ‘Lotus Europa’-tour, die Spinvis langs vele theaters in Nederland zal brengen. Inclusief een fiks aantal nieuwe liedjes. De thema’s en obsessies in het werk van Spinvis zijn bekend: de dood, het verstrijken van de tijd, menselijke contacten, de broosheid van het leven. De vluchtmogelijkheden zijn nooit ver weg en worden gevormd door dromen, (waan)beelden en flarden onherroepelijk vervagende herinneringen. Obsessief observeren ook. Juist in kleine dingen kan het ‘echte leven’ immers enigszins benaderd worden. De combinatie van al die vluchtwegen resulteert vaak in een meer of mindere mate van gekte. Veel personen in Spinvis’ liedjes beelden zich dingen in, bevinden zich zelfs in een inrichting, of bouwen fantasiekastelen met gevonden stenen. Het nieuwe werk sluit thematisch naadloos aan. De intieme liedjes kennen weer de ongrijpbare melancholie die we inmiddels van Spinvis gewend zijn. Het enige echte rockliedje op het programma had wat mij betreft niet gehoeven, maar die ene misser is makkelijk te vergeven. Hoewel het kleine podium van EKKO nauwelijks ruimte biedt aan de zes muzikanten en het videoscherm, geeft de avond toch een uitstekende blik op wat we van de aanstaande tour mogen verwachten. Geen theater, vooral liedjes, halverwege onderbroken door de monoloog ‘Lotus Europa’. Meer nog dan voorheen gaan de liedjes hand in hand met beelden. We zien reizende mensen, getekende vrouwen en vooral veel flarden uit homevideo’s. Lachende mensen op feestjes en oude vakantiebeelden krijgen in combinatie met de melancholie van het nieuwe ‘De Oevers van de Tijd’ een bijna magische lading. Aan grote thema’s geen gebrek, maar Spinvis vervalt nergens in clichés of pseudo-intellectueel geneuzel a la Frank Boeijen. Dat is te danken aan de ongrijpbaarheid van zijn teksten. De luisteraar vindt flarden betekenis, vaak in prachtige zinnen of beelden, maar voor hij er erg in heeft is die betekenis hem weer ontglipt. De diepgang van de teksten, zondermeer literair van aard, heeft de vluchtigheid van een popliedje. En dat werkt uitstekend. Essentieel is de onmiskenbaar aanwezige humor, die nooit openlijk is, maar altijd binnensmonds. Hoogtepunt is wat mij betreft de absurde vertelling halverwege het concert. Ook hier weer waanbeelden en observatie: we ontmoeten een man op de rand van een zwembad, die langzaam maar zeker verdwijnt, beginnend bij zijn voeten. Vanuit zijn ogen zien we spelende kinderen op de duikplank en de lichten aan het plafond, horen we de muziek in het zwembad, en met hem mee denken we na over de gevolgen van het sterven op de rand van een zwembad. Dankzij de fenomenale onderkoelde humor en de prachtige muzikale begeleiding blijft de monoloog van de eerste tot de laatste zin boeien. De uitpuilende EKKO eet alvast uit de hand, met de grotere theaterzalen in het land zal het niet anders gaan. Spinvis gaat met ‘Lotus Europa’ een nieuwe zegetocht tegemoet, dat kan bijna niet missen. Spinvis Gezien: EKKO, vrijdag 25 februari 2005