De snijdende vrieskou maakt dat ik zo treuzel om naar buiten te gaan dat ik het grootste deel van voorprogramma Sandusky mis. Wat ik meteen betreur, want de Utrechtse rootsrockers blijken goed op dreef en de laatste nummers knallen intens op het waarderend toekijkende publiek af. Zanger/gitarist Luc Dings is erg in zijn nopjes dat hij in het voorprogramma staat van een oude held van hem. Als ze hun volgende plaat opnemen met een goede producer om die live energie ook zo spetterend op schijf te krijgen zie ik ze graag promoveren naar hoofdact voor goed gevulde zalen. Want EKKO is aardig gevuld. En voor de verandering voornamelijk met oudere mannen in plaats van jong grut. Want Kevn Kinney zal voornamelijk bekend zijn bij de dertig- en veertig-plussers. Zijn vorige rootsrockende band Drivin’n’Cryin’ gaf al meer dan tien jaar geleden na zeven platen de pijp aan Maarten, en de drie soloplaten die hij daarna maakte kregen in Nederland nauwelijks aandacht. Maar vorig jaar verscheen de plaat 'Kevin Kinney’s Sun Tangled Angel Revival', wat meteen ook een (veel te lange) bandnaam bleek te zijn. Op die plaat wordt rootsrock a la Govt Mule en Drivin’N’Cryin afgewisseld met folky alt.country. Een beetje zoals de Drive By Truckers dat doen. Niet zo origineel qua muziek, maar het vakmanschap en de vertrouwde raspende stem van Kevn zorgden samen met de goede nummers dat de plaat in de lezersjaarlijst van webzine alt.country op nummer 1 kwam. En dat boven collega’s als Steve Earle, Ron Sexsmith en JW Roy. En dus is de inmiddels qua formaat behoorlijk uitdijende Kevn met zijn begeleiders alweer ruim een week op tour in Nederland. EKKO is de laatste avond van de tour, en dat is goed te merken. Sologitarist Gib Droll blijkt alweer naar huis, en de toch al zo gruizige stem van Kevn lijkt nog verder aan gruzelementen (de door EKKO haastig aangesleepte hoestdrank blijkt niet aan te slaan), en het toepasselijke openingsnummer 'Welcome to the Sun Tangled Angel Revival' wordt geplaagd door een rommelig geluid, gefrut aan gitaarversterkers, en de nodige overslaande stem momenten. Dat belooft weinig goeds. Maar het publiek heeft zin in deze oude held, en Kevn komt langzaam op gang. Gezellige basbeer Bryan Howard legt samen met de ook al vermoeid ogende drummer Dave Johnson een strakke en dynamische basis neer, en Kevn laat zijn gitaarakkoorden ondanks zijn grieperige verschijning mooi open uit zijn Fender knallen. Qua gitaarsolo’s is hij geen held, maar hij redt zich behoorlijk. En langzaam maar zeker komt de diesel op gang. Als Kevn na een paar nummers ook af en toe een kort praatje houdt sta je versteld van hem. Pratend is hij nauwelijks te verstaan en slaat zijn stem continu over, maar in de set klinkt zijn zang desondanks steeds beter. Klinkt 'Fly You Flag High' nog wat schurend, daarna komt van het album 'S.T.A.R.' o.a. een sterke uitvoering van 'Madman Blues' langs, ook hier voorafgegaan door het aan het soulvolle Staxlabel opgedragen instrumentaaltje 'The Great North Myrtle Beach Pancake Massacre' (alweer zo’n lange titel). Kevn excuseert zich voor zijn toestand. Hij is “fucked up”. De week (en ongetwijfeld zijn drankgebruik) zijn hem niet in zijn kouwe kleren gaan zitten, hij nodigt iedereen uit om van het internet andere live-concerten te plukken, “tonight we’re just hangin’ out”. En na deze bekentenis wordt de set nog een stuk spontaner. Bassist Bryan zingt her en der ook een nummer, af en toe wordt een cover gespeeld, en bij de hardere nummers laat Bryan zijn lange dreads als een hardrocker heen en weer schudden,. Veel nummers worden uitgesponnen en relaxed gespeeld. En het is ook allemaal prima zo. De kracht van de nummers, het muzikale vakmanschap en de positieve vibe van het publiek maakt het een aangename zondagavond. Waar ik andere muzikanten in brakke toestand concerten heb zien verknallen maakt Kevn positief gebruik van zijn stemming door erin op te gaan. Hij speelt zo intens mogelijk en gaat op in de muziek. Zelfs op een slechte avond goed zijn, dat dwingt bewondering en respect af. Kevn Kinney’s Sun Tangled Angel Revival en Sandusky Gezien: EKKO, zondag 27 februari 2005