The Features houden hun horizon breed

Glenister – voor het eerst met toetsenist – rockt als vanouds, met nét wat meer

Sven Schlijper, ,

“Hoekige dansrock […], belegd met dikke synths”, kopt het promopraatje van EKKO vooraf over The Features. Wie daarbij op een Franz Ferdinand II of The Killers zit te wachten, komt bedrogen uit. Vermakelijk los zand van The Features, met een klap van menige molen, dat staat op het menu.

Glenister – voor het eerst met toetsenist – rockt als vanouds, met nét wat meer

Glenister – Utrecht’s frisse garageloot aan de rockboom – is bezig zichzelf fiks in de kijker te spelen. Niet alleen op de podia, want een klein nieuwsfeit zorgt er toch voor dat je weer even de aandacht op je gevestigd weet. En zo treedt dit powerrocktrio vanavond voor het eerst aan met hun kersverse toetsenist. Glenister rockt als vanouds; wees niet bang. De heerlijk striemende garagerocknummertjes komen nog steeds in sneltreinvaart langs. Nieuws is dat zowel de bassist, als nieuweling Jelte Heringa strak ik het pak op het podium staan. Daarmee vormen ze een mooi contrast met het steevaste ‘Contona’-shirt van zanger Ronald Streatemans. Ook verfrissend is Heringa’s toevoeging aan het Glenister-geluid. Hij opereert niet als een Mike Garson – soms nadrukkelijk een halve hoofdrol voor zich opeisend – maar ligt meer in de lijn van Steve Nieve. Effecten bovenop zijn klavier hintten al in die richting en met subtiele beroering van die toetsen weet Heringa Glenister’s rock net wat breder te trekken. En wat meer spanning te geven; passend op de achtergrond, maar toch aanwezig. Aan achtergronden doen The Features niet. Recht door zee is hun devies. Ze werden weliswaar aangekondigd als een vorm van hoekige rock avant-la-Franz-Ferdinand-lettre, maar daarvan is zelden wat te merken. Want deze vier uit Sparta, Tennessee, hebben menige tik van even zovele molens gekregen. Dat zullen we weten ook! The Features putten namelijk uit een breed arsenaal aan muzikale invloeden. En dat klinkt als een bizarre mengelmoes. Alsof psychedelica en maffe pop in een kamer opgesloten zaten met Elvis Costello en na zes weken de deur pas open mocht. Denk daar nog wat The Shins en The Jam bij en je komt aardig in de buurt. Wie er nog meer is uitgenodigd op het feestje van The Features? Wie niet?! Want inderdaad er zit wel wat – jeukwoord – ‘hoekigs’ uit de hoek van XTC in ‘There’s a Million Ways to Sing the Blues’. En ‘Blow It Out’ knipoogt niet eens meer naar Weezer, maar is een één-op-één kopie van het Amerikaanse collegerockidioom. Wat garagerock, een vleugje countryblues; wie biedt? Eenmaal, andermaal… The Features rocken live een stuk harder dan op de plaat. En ze ogen en klinken minder gemaakt dan menige act van nu (denk gerust aan The Killers of The Bravery). Kortom: een leuke, eerlijke rockband en EKKO vermaakt zich kostelijk. Ook al verliezen The Features zich meer dan eens in een los-zand-idee overgoten met een ‘southern’-neo-hippie-sixties-rocksausje. Eclectisch zonder doel of richting dus? Of gewoon de blik op oneindig en je horizon zo breed mogelijk houden? De waarheid van The Features ligt ergens in het midden. The Features & Glenister Gezien: EKKO, maandag 25 april 2005