Sample acts zijn live vaak dodelijk saai om te zien. Mannetje met petje zit drie kwartier geconcentreerd turend achter een laptop wat te friemelen met een muis, terwijl de lichtman met veel geknipper probeert er nog enigszins iets visueels aantrekkelijks van te maken. Voor het publiek zou net zo goed de plaat opgezet kunnen worden. Zoniet bij Xploding PlastiX uit Noorwegen. Het knopjesdrukkersduo heeft live namelijk een heuse drummer bij zich. Behalve de visuele verbetering die dat biedt boven de twee heren met laptops, kleine keyboards en knoppendoosjes zet hij met verve een extra dosis beats neer. Xploding PlastiX is op plaat erg sterk. Hun eclectische samplepopjazzdance heeft behalve een loungy insteek ook voldoende beat om op te dansen, en blijft ondanks veel freaky geluidjes makkelijker te volgen dan collega’s als Amon Tobin of Aphex Twin. Live maken ze er voor zichzelf een feestje van. Het duo Straight Randi en Mr Suggestive (voluit Jens Petter Nilsen en Hallvard Hagen) staat swingend te freaken achter hun knopjes en drummer Erland Dahlen leeft zich aardig uit op zijn trommels en zijn collectie bekkens in diverse soorten en maten. Wat ook leuk is dat de Noren hun nummers ook aankondigen en het publiek bedanken, wat gek genoeg redelijk ongebruikelijk is in dit genre. Het publiek vindt het prachtig. Wie goed oplet ziet dat de twee knopjesbedieners voornamelijk bezig zijn met het toevoegen van belletjes, percussie en effecten aan de laptop. En ook de drummer dubbelt voornamelijk de al bestaande drumpartijen uit de laptops. Maar dat mag de pret niet drukken. Het ziet er goed uit, de muziek klinkt lekker en het werkt aanstekelijk, dus de voorste rijen staan al snel mee te dansen. De toegevoegde drums zorgen voor nog meer dynamiek dan op plaat. Zo gaat Erland bij “Treat me mean, I need the reputation” zo te keer dat de meer subtiele themaatjes uit de laptops bijna niet meer te horen zijn. De muziek is waarschijnlijk net te complex gevuld met geluidjes en breaks om de hele zaal te laten dansen, en de rest van het publiek houdt het dan ook bij knikkende hoofdjes, maar na elk nummer wordt uitbundig geklapt. Wat wel past bij het enigszins jazzy karakter van veel nummers. Maar naast de duidelijke jazz-invloeden in bijvoorbeeld “Sports, not heavy crime” mengen de heren nog allerlei andere invloeden door elkaar. Er komt een latin-nummer voorbij, en “Geigerteller” van hun tweede plaat is een heus surfnummer. En met enige fantasie lijkt het toegiftnummer The Famous Biting Guy een soort verbasterde Eurovisie-songfestival hit. Na een uur inclusief toegift zit het er helaas op, en wordt het estafettestokje aan de dj doorgegeven. Van mij had het Noorse feestje nog wat langer mogen duren. Hou ze in de gaten, deze knapen. Ga ze nog eens in een kleine club bekijken, want het loont de moeite. Voor je het weet staan ze op tientallen meters afstand van je uit hun dak te gaan op het Bravo podium op Lowlands. Xploding PlastiX Gezien: EKKO, donderdag 28 oktober 2004