Het lijkt wel een schoolfeestje waarin ik verzeild geraakt ben bij het betreden van de Paradiso lobby. Allemaal bijzonder jong grut, waar de flirtgenen tot ongekende hoogten door het prille lijf gieren, dartelt en giechelt rond. In de grote zaal is het immers Noodlanding en Kasabian zal daar nog een showtje spelen. En het is nog vakantie geloof ik. Morgen geen school, dus de woensdagse nacht mag zolang duren als je wil. Maar waar speelt dat Kasabian eigenlijk? Gewoon, in de grote zaal, niks mis mee, vrij logisch ook. Toch lijken een paar bezoekers per abuis de bovenzaal op te zoeken om deze band te spotten. Daar wacht hen dan een koude kermis. Althans, geen Kasabian in ieder geval. Drie jonge bands uit ons eigen landje die door de broeders van LiveXS zijn uitgeroepen tot Local Hero. Oftewel: groepen om rekening mee te houden; ontluikende talenten en toppers in de dop. Als laatste, het is inmiddels dik na half twee ’s nachts speelt Vehicle. Postrockers? Indiegangers? Emoboys? Stickertjes erop plakken kan zo makkelijk zijn. Het hóeft niet. Utrechts eigen Vehicle beweegt tussen en over deze strikte genregrenzen. Eerder deze maand zag ik in dB’s een nieuw Vehicle spelen. Een Vehicle dat de bejubelde EP achter zich heeft gelaten en zichzelf een maatpak heeft laten aanmeten waarin emo, discorock en jazzy ritmes de beruchte zacht-hard-zacht-harder constructies van Mogwai en co. verdrongen hebben. Harder, vuriger, venijniger, emotioneler, rauwer: het zou een ronkende set worden vanavond. Vijf nummers, op de kop af een half uur muziek, geen noot zang, geen seconde vervelend: Vehicle’s Paradiso debuut in een notendop. De band stáát er. En hoe! Misschien een beetje onwennig nog in het begin, maar eventuele zenuwen zijn snel verdwenen. Maar liefst 3 nummers die niet op de EP staan, worden gesandwiched tussen een verkort Zut Alors! en een donderende finalemedley. En weer zijn het die nieuwe tracks die de show stelen. Breed uitgesponnen, staccato emogitaar of fluisterend basintermezzo. Surfriedeltje, dreunende en toch melodieuze dubbelloopse gitaarmuren en verrassende ritmiek; een overvloed aan prima eigenwijze instrumentale indierock van Vehicle. Qua podiumpresentatie staat Vehicle ook prima zijn mannetje. Vanachter zijn drumstel slaat een geconcentreerde Sebastiaan Jansen zijn makkers erdoorheen. Bassist Miniutti heeft geen extra oppeppers nodig en staat al vanaf de aftrap vervaarlijk te swingzwaaien met het instrument. Naast hem gaan de beide gitaristen op in hun spel; stoïcijns in zichzelf gekeerd, voluit emorockend en met een korte, halve metalpose tussendoor. De heren hebben er duidelijk zin in en genieten met volle teugen. Gitaarman Melvin Wevers heeft zelfs het lef om een groepje lallende halve zolen op hun nummer te zetten. Schreeuwend staan ze vlak voor het podium, rust en bezwering verstorend. Wevers gaat op de rand van het plankier staan, gunt ze hooghartig amper een blik waardig, maar het gebaar is duidelijk terwijl hij demonstratief zijn partijen speelt. Hufterig gedrag vertoon je maar ergens anders, maar niet voor Wevers’ neus. Zowaar, ze begrijpen de hint en druipen af. Tevreden neemt Wevers weer plaats achter zijn effectpedalen; een grijnsje nauwelijks onderdrukkend. En zo was Vehicle’s debuut in Paradiso muzikaal tot in de puntjes verzorgd. Hun beste show tot nu toe. Pieken op het juiste moment heet dat. Geholpen door een prachtig zaalgeluid en hun zelfverzekerde podiumuitstraling stond hier inderdaad een band met grote potentie. Het blijft afwachten of een showcase als deze Vehicle verder zal brengen binnen Nederland, of daarbuiten. Heel makkelijk vermaak is hun muziek immers niet. Desondanks is het visitekaartje luid en duidelijk afgegeven. Vehicle [LiveXS Locals Only Showcase] Gezien: woensdag 27 oktober 2004, Paradiso, Amsterdam