Vive La Fête is de slagroom op de Belgische kaart

Vals, kitsch, fout, feest! En lang leve de lol, mon dieu!

Sven Schlijper, ,

We konden op Paleisrevolutie rustig spreken van de show van de avond. Vive La Fête zette Vredenburg aan het eind nog eventjes goed op zijn kop. Vanavond zijn ze terug en het bordje ‘uitverkocht’ mag zelfs uit. Een dik uur live-electro uit Vlaanderen, zonder veel om het lijf, maar wel bijzonder amusant.

Vals, kitsch, fout, feest! En lang leve de lol, mon dieu!

Een onverwacht volle Tivoli – het is uitverkocht! – krijgt blijkbaar geen genoeg van Danny Mommens, Els Pynoo en hun band Vive La Fête. Sinds april toert de band bijna onafgebroken door Europa en vooral Nederland mag zich gelukkig prijzen met een fikse lading shows. Festivals als Pinkpop en Paleisrevolutie, maar ook kleine zalen; Vive La Fête stond overal. Danny Mommens heeft het nog even geprobeerd met het vernieuwde en herboren dEUS. Veel zin straalde hij niet uit op bijvoorbeeld Lowlands. Weinig verrassend koos hij voor Vive La Fête; geen project meer, maar de band waarmee hij er echt voor gaat. Naar eigen zeggen, is het plezanter om met een mooie vrouw als Els Pynoo te toeren dan de makkers van dEUS. Daarin kun je hem moeilijk ongelijk geven. Tijdens het concert van vanavond – straf, strak en stralend – speelt Vive La Fête een bloemlezing uit bekend werk. Van ‘Tokyo’ tot ‘Maquillage’ pompen snaarstrakke bassen door de Tivoli en vullen volle electrosynths het beeld. Soms een gitaarsolo van Mommens, steeds het wilde gekir van Pynoo. Simpel, maar o zo doeltreffend. Vanaf de eerste klanken gaat Tivoli los; danst, gilt en juicht. Vive La Fête speelt een gelopen race. Na drie kwartier lijkt de koek op. Ze laten zich nog een keer terughalen. Voor een toegift met daarin niet alleen – volgens Mommens het beste nummer ooit geschreven – ‘Fade to Grey’, maar tot slot ook nog het thema van The Muppet Show. In het voorjaar van 2005 moet er een nieuwe Vive La Fête-plaat uitkomen en gaat het circus weer van voren af aan beginnen. Dan kan de bandfamilie weer de toerbus in en lol trappen. Want dat – zoveel wordt wel weer duidelijk - is hun hoogste doel. Voor het publiek én voor zichzelf. Plezier hebben en blijven hebben. Hedonisme waarbij natuurlijk weer mensen uit het publiek op het podium verschijnen. Deze keer zelfs totaal onverwacht. Als Mommens dan in een olijke bui iets over strippen roept, flasht een fan als op commando. We staan erbij en kijken ernaar. Zien een stagediver, een unicum bij Electronation? Zien Els Pynoo weer in een weinig verhullende outfit wulps rondhupsen. En we weten dat het goed zit. Ook al is Vive La Fête soms tenenkrommend fout, kitscherig en ronduit vals. Muzikaal gezien was Zita Swoon toch al niet te overtreffen. Het Belgenvijftal van Tivoli heeft met Vive La Fête de slagroom op het taartje gekregen. Nog even de blik op oneindig en lang leve het feest. Na Hooverphonic kregen we een Tivoli Belgen-stempelkaart. 3voor12/Utrecht ging voor de volle mep. En die is binnen! Vijf keer Belgische weelde van de bovenste plank, met een mooie opgaande lijn en een echt feestje aan het eind. Een zeer geslaagde actie dus van Tivoli en Muziekcentrum Vlaanderen. Op 18 december leveren we onze kaart in. Dan mogen Das Pop en speciale gasten als verlate encore het Belgische sprookje voortzetten. Bravo: deze concertserie smaakt in ieder geval naar meer. Volgend jaar weer? Vive La Fête Gezien: zaterdag 28 november 2004, Tivoli