Ze lieten lang op zich wachten gisteren in een matig gevulde Helling, de jongens van de Latino hiphopformatie Delinquent Habits, en de valse start die volgde was allesbehalve veelbelovend. Het trio uit L.A. herstelde zich gaandeweg echter redelijk en gaf het jeugdige publiek waar het voor gekomen was: ongecompliceerde feestmuziek met een vleugje camp. Enkele jaren geleden had de formatie, bestaande uit Alejandro R. Martinez, Ivan S. Martin en David L.K. Thomas, wereldwijd succes met de hits ‘Tres delinquentes’ en ‘Return of the tres’. Delinquent Habits bleek midden jaren negentig een van de grondleggers van een muzieksoort die traditionele Latijns-Amerikaanse ritmes combineert met hiphopzang. De band kende in die tijd veel navolgers, het genre was korte tijd ongekend populair. De succesformule van het trio lijkt in Nederland na vier albums wel flink aan populariteit te hebben ingeboet, gezien de matige opkomst in De Helling, het enige Nederlandse podium nota bene waar de band te zien is. Het publiek bestond voornamelijk uit jeugd met de gebruikelijke petjes, wollen mutsen, blote navels en piercings en met in de hand een Breezer of een Smirnoff. De tieners hadden alle tijd om te sms’en, bij te kletsen en digitale foto’s te versturen, want het duurde een hele tijd voordat Delinquent Habits het podium betrad. Het was bijna half elf toen de twee rappers, de scratcher annex platendraaier en een Oosters gekapte en lijkwit geschminkte, volumineuze vrouw aanstalten maakten met het optreden te beginnen. Wat volgde had veel weg van een parodie op een rockshow, het was af en toe bijna camp te noemen. De dikke dame, Michelle genaamd, waagde zich aan enkele potsierlijke flamencodanspasjes en de tot in de nek getatoeëerde rapper bleef onafgebroken, luid gesticulerend en veel bewegend zijn teksten afvuren op de zaal. Verder was er nog een Paul de Leeuw lookalike die lege glazen op het podium vulde. Met tequila, uiteraard, een vast ritueel bij Delinquent Habits. Het duurde even voordat de formatie uit Los Angeles op stoom was gekomen. Het geluid stond aanvankelijk beroerd afgesteld, de zangeres zong bij vlagen hemeltergend vals en veel nummers werden zomaar afgekapt. Op het moment dat de band aanzette voor hun grootste hit ‘Tres Delinquentes’ -met die aanstekelijke Mariachi-trompet-, sloeg de vonk dan toch over op het publiek. Het obligate “Put your hands in the air’ deed de rest. Veel gedans en gespring en bij het podium veel zwaaiende, opgestoken armen met de wijsvinger in de lucht. De bekende hiphopgebaren. Glaasjes tequila werden uitgedeeld aan het toch al verhitte en lichtelijk gedrogeerde publiek. Aan het eind van het optreden ging midden in de zaal plotsklaps een jongen tegen de vlakte. Het zag er ernstig uit, maar navraag de volgende dag bij het personeel leerde dat bij dans- of popavonden regelmatig jongeren bevangen raken door overmatig drank/drugsgebruik. En wat de capriolen betreft van de Mexicaanse hiphopband op het podium: ze beheersen een kunstje maar het repeterende, toonloze gerap met op de achtergrond een Mexicaans of Spaans riedeltje gaat gaat wat mij betreft toch vrij snel vervelen. Gelukkig voor de heren dacht het publiek daar heel anders over. Delinquent Habits Gezien: Tivoli de Helling, zaterdag 6 november 2004