Monotypes weet zich nog niet te onderscheiden

Maar heeft met 'In Stereo' wel een plaat gemaakt waar het plezier vanaf straalt

Atze de Vrieze, ,

Vorige maand was Monotypes de opener van de succesvolle Boemklatschavond Utrecht Centraal. De vrolijke, soulvolle hiphop die de groep daar liet zien, vinden we ook terug op het nieuwe album In Stereo. Een degelijk album, waar alleen wel nog wat scherpe kantjes aan ontbreken.

Maar heeft met 'In Stereo' wel een plaat gemaakt waar het plezier vanaf straalt

Dat het gaat goed gaat met de Utrechtse hiphop, daar zal na de Boemklatsch Utrecht Centraal-avond van vorige maand vrijwel niemand meer aan te twijfelen. Monotypes mocht die avond openen, en deed dat heel verdienstelijk. De groep bestaat uit rappers Inf en Advance, dj Danjah en zangeres Evelien. Het is niet verwonderlijk dat Monotypes op het grote Boemklatsch-feest in Tivoli te bewonderen was: 'In Stereo' bevat 16 soulvolle hiphoptracks, die een organische en warme sfeer ademen. Een sfeer die we ook kennen van Illicit, uitblinkers van die bewuste avond. Vooral de inbreng van zangeres Evelien en de stijlvolle orgellijntjes zijn verantwoordelijk voor het warme geluid. De raps van Inf en Advance roepen vergelijkingen op met Outkast (de grappige wendingen, verdraaide stemmen), Eminem (met name in timing en intonatie) en het vaderlandse Gotcha! (het duidelijke Nederlandse accent en de P-funkachtige stemmetjes). 'In Stereo' is duidelijk op zijn best in de snellere, luchtige nummers. Prijsnummers zijn 'MC’s On A Mission' en Boogie Bouncers, waarmee Monotypes live ongetwijfeld een stevige glimlach op de gezichten zal kunnen toveren. De raps zouden echter iets meer tempowisselingen kunnen gebruiken, en zijn hier en daar nog wat hoekig. Dat is bijvoorbeeld duidelijk te horen in 'Backyard'. In deze maatschappijkritische track laat de groep weliswaar zien het hart op de goede plek te hebben, maar gaat ze tekstueel iets te veel rechtdoor om ook scherp te zijn. Ook de beats op 'In Stereo' kampen met dat probleem: ze zijn nu en dan wat eenvormig en niet altijd even inventief, zeker in vergelijking met bijvoorbeeld de spannende producties die momenteel uit het Duvelduvel/Opgezwolle-kamp rollen. Iets meer verrassende elementen zouden dan ook geen kwaad kunnen, en zouden Monotypes het unieke geluid moeten geven dat nu nog een beetje ontbreekt. Desalniettemin levert de groep met 'In Stereo' een heel behoorlijk album af, waar het plezier duidelijk vanaf straalt. Maar of het genoeg is om landelijke faam te verwerven, daar ben ik nog niet helemaal van overtuigd.