Singer/songwriter Marike Jager won in 2003 de finale van de Grote Prijs van Nederland. Veel optredens bij verschillende podia en radiozenders volgden. In juni 2004 bracht ze de cd ‘Focus’ uit. In de loop van 2005 hoopt Marike haar eerste volledige album uit te brengen. 3VOOR12/Utrecht blikte met haar terug op het afgelopen jaar en keek mee in de toekomst. Is je leven veranderd na het winnen van de Grote Prijs? “Enorm! Het was afgelopen jaar erg hectisch. Afstuderen, verhuizen... en de Grote Prijs van Nederland winnen! Er kwam ineens heel veel op me af. Optredens bij podia, op festivals en bij Radio 1, interviews en fotoshoots. Het winnen van de Grote Prijs is een goede binnenkomer bij podia. Sinds januari heb ik - samen met toetsenist Henk Jan Heuvelink - vaak opgetreden. Tegelijkertijd legde het stempel ‘winnares van de Grote Prijs’ me onbewust een bepaalde druk op. Dat gaf veel onrust. Ik had die prijs gewonnen en moest nu bewijzen dat dat terecht was. Daar heb ik wel even mee geworsteld. Ik wilde laten zien wie ik was, ik had haast om te presteren, terwijl ik er nog helemaal niet uit was wat ik zelf wilde. Dat werkte averechts. Nu heb ik dat losgelaten. Ik ben iemand van de lange termijn. Als ik opeens zou doorbreken, zou ik daar erg van schrikken. Aan de ene kant ben ik daar wel mee bezig, maar het hoeft van mij niet als ik een eendagsvlieg zou worden. Nog lang en veel spelen is het enige dat ik wil.” Wat maakt jouw muziek bijzonder? “Tekst en zang staan bij mijn muziek voorop. Ik probeer altijd een mooie set te spelen, openingen te zoeken, mensen te laten genieten en te raken met mijn muziek. Er wordt vaak gezegd dat mijn liedjes puur zijn. Ik voel me heel kwetsbaar op het podium en dat spreekt denk ik aan. Mijn nummers zijn redelijk autobiografisch. Ik schrijf over liefde en angst, over dingen die ik meemaak. Maar ik haal ook inspiratie uit mijn omgeving, uit indrukwekkende gesprekken met onbekende mensen en vrienden. Soms wil ik een verhaal vertellen, soms ga ik meer voor de groove. Ook de aankleding van de nummers is belangrijk. Bijvoorbeeld door het gebruik van de Wurlitzer. Het is geen piano en al helemaal geen keyboard of synthesizer. Het is een heel specifiek, uniek geluid. Mijn liedjes krijgen daardoor extra kleur. Zelf speel ik zowel gitaar als piano, die afwisseling werkt ook goed.” Afgelopen zomer heb je de EP ‘Focus’ uitgebracht. Hoe wordt deze EP ontvangen? “Focus doet het best goed. In een paar maanden tijd heb ik vijfhonderd stuks verkocht. Vorige maand heb ik dus weer vijfhonderd exemplaren laten persen. Het is heel leuk dat zo’n EP-tje bij optredens zo goed verkoopt. De ene keer verkoop ik er vijf, de andere keer maar liefst 45! En dus een volledig album? “Het was altijd mijn grote droom om een écht album te maken en als het goed loopt, gaan we de komende tijd deze droom waarmaken. Het staat allemaal nog in de kinderschoenen, maar we – toetsenist Henk Jan Heuvelink en ik – zijn druk bezig met het bedenken van ideëen. Het werd tijd om dingen vast te gaan leggen. In 2005 gaan we de studio in en tot die tijd gaan we de opnames voorbereiden.” Een tipje van de sluier? “Het is nu nog aftasten. Welke kant willen we op? Hoe gaan we het album inkleuren? We hebben al veel materiaal op de plank liggen dat we willen gebruiken. Misschien dat we een aantal nummers van Focus op het album zetten. Het wordt waarschijnlijk een mix van oud werk (van Focus), nieuw werk en nummers die we al live spelen maar die nog nooit opgenomen zijn. Het wordt een divers album. Er zullen nummers op komen die ik alleen speel, of waarbij ik begeleid wordt door de toetsen, maar ook nummers waarbij we met een volledige bezetting – drum, toetsen, bas, gitaar en zang - spelen. Het ene nummer is heel rustig, meer jazzy, andere liedjes zijn weer zwaarder. Het belangrijkste is dat het één geheel wordt. Anders dan bij ‘Focus’. De nummers van die EP zijn overal en nergens opgenomen met verschillende mensen. Het is heel fijn dat we nu met een vaste crew de studio ingaan om dit album te realiseren.”