Een paar vliegen in één klap slaan, dat lijkt het devies in dB’s zondagmiddag en –avond. We vs. Death’s verjaarspartij en de presentatie van hun nieuwe cd; een mooie gelegenheid voor een drie-dubbel bill. Helaas moet Zann verstek laten gaan, maar in de Ice Cream Eating Motherfuckers is op de valreep een vervanger gevonden. Om een uur of zes begint de feestelijke avond. Ice Cream Eating Motherfuckers helpt de driemaster prima op gang. Spetterende, hakkende old-school emo met een screamo randje. Heftig, opgefokt, trendy modieus gekleed en voorzien van een drumster in de betere Meg White stijl – soms in, soms uit de maat – vliegen Ice Cream Eating Motherfuckers ons prettig om de oren. Daarna is het de beurt aan We vs. Death. Bandkeuvelaar Paul Hoek is weer op dreef vanavond. Zijn one-liners en gortdroge opmerkingen – die zelfs zijn eigen band lachend achterlaten – doen het weer goed. Het blijkt dat We vs. Death vier jaar samen is zondag. Op zich al reden voor een feest. En dan is er ook nog die nieuwe cd; een split van negen nummers met het Deense Green Concorde. We vs. Death speelt gedreven, maar blijft toch een klein beetje tam vanavond. Knetteren wil het niet helemaal; superstrak is de band vanavond niet. De prachtige meanderende melodielijnen, live altijd van wat extra vuur voorzien, maken veel goed. Oud, nieuw en zelfs onuitgebracht nieuw (als ik me niet vergis) komt langs. En dan is het goed toeven bij We vs. Death. We vs. Death’s muziek roept gevoelens op, die volgens Hoek maar beter niet uitgesproken kunnen worden. Hun muziek blijft instrumentaal, maar weet desniettemin aan te slaan. Een fraai gevuld dB’s laaft zich aan hun klanken, die gegroeid blijken. Venijniger rockend, tegenover zalvende solo’s van de trompet. We vs. Death bestaat vier jaar, brengt steeds weer prachtige EP’s uit en doet eigenlijk verlangen naar maar één ding: een compleet album. Al is er met de nieuwe split-cd alvast weer driewerf nieuws van We vs. Death om van te genieten. De andere zes nummers van de gedeelde plaat komen uit Denemarken. De postpunkers van Green Concorde hebben daar even veel tijd voor nodig, als We vs. Death voor hun drietal. Een prille band is het nog, ze spelen in dB’s hun negende show. Voor een groep die nog maar zo weinig ervaring heeft op het podium, staan de vier Denen waardig hun mannetje. Ze hebben goed gekeken naar succesvolle bands uit het genre en hebben qua looks – compleet met sjaaltjes – de modepolitie vast tevreden gesteld. Muzikaal stelt Green Concorde ook niet teleur. Postpunk dus, die doet denken aan Interpol met een garagerandje. Mantra-achtig herhaalde teksten en stuwende ritmiek brengt verder Madrugada in gedachten. Donker, beklemmend en strak rockend. Green Concorde heeft de potentie om veel verder te komen. Ze lijken vanavond snipverkouden ziek en zelfs dan weet de band al aardig te overtuigen. Een prima partner dus voor We vs. Death op hun nieuwe split. Met deze drie korte sets is deze dB’s avond een gevarieerd succes. Tussendoor serveert We vs. Death zelfgemaakte soep en brood. De nieuwe cd gaat mee naar huis. Brood en spelen dus. En het volk is tevreden. Duim omhoog voor We vs. Death & Green Concorde’s ‘9-song split’ en deze gezellige cd-presentatie. Hartelijk gefeliciteerd en nog vele jaren vol prachtmuziek als deze! We vs. Death & Green Concorde en Ice Cream Eating Motherfuckers Gezien: zondag 28 november 2004, dB’s