Atze de Vrieze: 1. Plantlife – The Return of Jack Splash Wow, wat een toffe plaat zeg! George Clinton, Prince, Outkast, Plantlife. Ik weet het, dat is wel een heel ambitieus rijtje, en of Plantlife echt in dat rijtje thuishoort zal de tijd moeten leren, maar voor nu sluit ik The Return of Jack Splash in elk geval even in de armen. Dit is het logische vervolg: funk, hiphop, beats en electro vinden elkaar naadloos. Volgende week zaterdag speelt Plantlife in Tivoli, ik ben benieuwd. 2. Nobody Beats the Drum – Live @ Club 3VOOR12 Och, wat kan knoppendraaien toch leuk zijn. De labels mogen wel eens vaart gaan maken, anders gaat een van Nederlands beste dance-collectieven aan hun neus voorbij. De opnamen van dit optreden zijn nog te bekijken en te beluisteren op VPRO’s 3VOOR12. 3. We vs Death & Green Concorde – 9-song Split Zonder twijfel een van de beste Utrechtse releases van dit jaar. Bij We vs Death klopt alles, de groep neemt de tijd, maar verliest nooit de spanningsboog. Mooi. De zes tracks van Green Concorde zijn eigenlijk vooral een soort bonus. 4. Les Georges Leningrad – Sur Les Traces Des Black Eskimo De vorige cd van dit idiote Canadese gezelschap is in Nederland nog maar pas te krijgen, of daar is al weer een nieuw werkje. Ietsjes toegankelijker dan Deux Hotdogs Moutarde Chou, ietsje meer electo-ig ook, maar nog altijd gek genoeg. 5. Zita Swoon – TV Song (live @ Tivoli, 25 november) Ik heb mensen horen zeggen dat het optreden van Zita Swoon saai was, of dat het achtergrondkoortje met die mooie dames minder was, maar ik vond het in elk geval weer prachtig. Zita Swoon is een van de weinige bands waar je elke tour weer gewoon naar toe kunt gaan, om elke keer weer iets totaal anders te zien. Waar iedereen het wel over eens was: toegift TV song, Stef Kamil Karlens alleen met Tom Pintens, prachtig… Ingmar Griffioen: 1. Ljiljana Buttler & Mostar Sevdah Reunion @ Muziekcentrum Vredenburg Mostar Sevdah Reunion overtuigde me al eerder van de geneugten van de Sevdah, zeg maar de Bosnische zigeunervariant van fado. De naar Amsterdam uitgeweken producer Dragi Šestíc bracht niet alleen MSR samen. Zijn grootste prestatie is dat hij Ljiljana Buttler ertoe bracht weer te gaan zingen. Ljiljana zong op haar twaalfde voor het eerst op het podium en groeide eind jaren ’70 uit tot een absolute legende: ‘the mother of Gypsy Soul’. Ze emigreerde voor de burgeroorlog en was jaren zoek voor Šestíc haar in Düsseldorf vond. Op de bühne is het ene moment zwierig en vrolijk en dan intens smartvol. Met bijzondere rollen voor klarinet, trekzak en viool maar de absolute hoofdrol voor de nu 60-jarige, wiens stem weer de gevoelens van generaties Joegoslaven vertolkt. Ze zingt met het gemak van een Cesaria Evora. Ook Buttlers stem verraadt een groot aangeboren talent, maar heeft nog meer melancholische orkaankracht. 2. Mike Ladd – Nostalgialator/ Rob Sonic – Telicatessen Twee weken terug kwamen ze naar EKKO: vier Amerikaanse hiphoppers met amper bekendheid maar een grote underground status. Live maakte Mike Ladd – in de karige 18 minuten die resteerden – de meeste indruk. Een sterk rappende én zingende Ladd ging met zware bassen en gierende synths van harde funkhop tot opruiende dance met hiphop-feel. Nostalgialator is hiphop op z’n breedst. Rob Sonic was live wat tam en eendimensionaal, maar op Telicatessen (Definitive Jux) is de man spannender dankzij diepe raps over gewichtige beats, samples en puike elektronica. 3. The Maharajas – Unrelated Statements De Zweden maakten zaterdag de wat ingetogen editie van Bump ’n Grind in dB’s helemaal goed. The Maharajas voorzien sixties- en Beatlespop van het juiste rockende randje. De stem van Mathias Lilja, de (jawel!) koortjes en de erg pakkende melodietjes herinnerden ook aan Reigning Sound. Live en op Unrelated Statements valt slechts één minpuntje te noteren: gemiddeld twee minuten is wel erg krap voor hun catchy werkjes. Gelukkig wist het publiek in dB’s ze te verleiden tot twee toegiften. 4. Polarex – Métro Linea 3 In de maand dat het Britse blad Mojo het muzikaal revolutionaire decennium van The Beatles eerde in boekvorm, ontvingen we dit indrukwekkend strak geproduceerde schijfje van Polarex. Het Utrechtse trio is nog meer dan bovengenoemde Zweden schatplichtig aan het illustere Liverpool-kwartet. Hoewel de Beatles- en Oasis-referenties er duimendik bovenop liggen, etaleert Polarex met Métro Linea 3 een onmiskenbaar talent voor het schrijven van pakkende popsongs. Jammer dat ze zo zelden optreden. Van voorman JanJacob Zegel en gitarist Joachim Boas kunnen we met Ballerina Liberation Front en van bassist Arjen Rienks met Spoiler nog wel de nodige podiumarbeid aanschouwen én in 2005 nieuwe platen verwachten! 5. Plantlife – The Return Of Jack Splash Het zou niet misstaan als Blaxploitation-soundtrack. The Return Of Jack Splash is een superfunky en –sexy trip, die fors naar Prince riekt. Sterker nog; voorman Jack Splash zingt als de Kleine Prins die net met z’n ballen op een fietsstang is gestuiterd. ‘If I Wuz Ur Man’ is bijna een kopie. Prijsnummer ‘We Can Get High’ laat daarentegen een eigenzinnige mix van funk, soul, hiphop en dance horen: very shaggable indeed! Plantlife staat 4 december in Tivoli en de plaat is te beluisteren in de luisterpaal op: http://3voor12.vpro.nl Melvin Wevers: 1. Jose Gonzáles - Veneer Argentijnse Singer-songwriter woonachtig in Zweden laat duidelijk horen waar de mosterd gehaald wordt. Nick Drake, is qua gitaarspel een grote invloed. De warme muziek op deze plaat kan voor verlichting zorgen tijdens deze koude maanden. 2. Elefant - sunlight makes me paranoid Deze band laat een heel Brits geluid horen, maar blijkt toch Amerikaans te zijn. Een eigen geluid hebben ze (nog) niet maar de goede liedjes zijn aanwezig. 3. Okkervil River - Down the River of Golden Dreams Fans van 16horsepower, songs: ohia en andere alt.country favorieten zullen met dit album in hun nopjes zijn. Diversiteit en rauwheid vind je terug in de songs op dit album uit 2003. 4. Efterklang - Tripper Sigur Rós, Múm, Max Richter, White Birch gooi het in een blender en je krijgt Efterklang. Sfeervol, warm, kil, meeslepend. Een klein meesterwerkje. 5. Khonnor - Handwriting Deze jonge knul, hij was 17 toen hij dit album maakte, laat een mix horen van glitches, shoegazer en acoustisch gitaarwerk. We zullen in de toekomst nog veel gaan horen van deze artiest. Philomene Dewaide: 1. The Concretes- The Concretes De Luisterpaal als ‘arbeidsvitamine’. The Concretes staan overdag op mijn werk al zo’n twee weken op repeat en mijn collega’s en ik doen wedstrijdjes wie even lijzig kan zingen als de zangeres van deze band.. 2. V/A- Country Got Soul volume two Dat ik ooit nog een cd zou kopen met Tony Joe White erop! Ik kan me herinneren dat ik toen ik zo’n jaar of twaalf was, mijn zusje hard uitgelachen heb omdat ze ‘Polk Salad Annie’ van de radio had opgenomen. Nu twintig jaar blijk ik opeens dol op soulerige country. Word ik dan echt oud?! 3. The Dillinger Escape Plan – Miss Machine Tegelijk aangeschaft met die country-cd. Laat de Kerst maar komen! 4. C-Mon & Kypski- Static Traveller Nieuwe platen druppelen soms wat langzaam binnen bij radiotak van 3VOOR12/Utrecht. Deze C-mon & Kypski is natuurlijk al maanden uit, maar wij kunnen ‘m nu pas aan onze playlist toevoegen. Shitty Bum, Shitty Bum, Shittiepiepapapumpumboem... onweerstaanbaar vrolijk en misschien wel de leukste Utrechtse plaat van het jaar! (Laat ik er trouwens meteen een oproep van maken: /Utrecht radio, is iedere zaterdag van twaalf tot twee te beluisteren op Stadsradio Utrecht, 107.7 FM. Als je je demo’s en cd’s opstuurt naar 3VOOR12/Utrecht, Postbus 13335, 3507 LH Utrecht, wordt ie daar gedraaid!)