Alle emoties nog één keer eruit voor rapper Winston Bergwijn AKA Winne die tourt in het kader van zijn laatste album 'Mssyeh'; een titel met meerdere betekenissen. Het is het woord voor 'verlosser', maar ook de achternaam van rapper Feis die Winne ziet als zijn broer. Feis overlijdt in de nacht van 1 januari 2019 bij een schietincident bij het verlaten van een café. Mssyeh is niet alleen een eerbetoon, maar ook een persoonlijke inkijk in Winnes rouwproces die afgelopen zaterdag zijn tour afsloot in Hall of Fame.

De lichten dimmen in een uitverkochte Hall of Fame en alsof we allemala de hint snappen, begint de zaal gelijk te spreken op fluistertoon. Goed, aan de linkerkant klinkt er wat luider geroezemoes, maar als een wijzend vingertje duidelijk maakt dat praten hier even niet meer hoort, past die groep zich ook aan. Het voelt zwaar aan in de zaal, een gevoel dat ook in de eerste tonen klinkt, maar waar ook hoop uit valt te ontwaren. En dat is fijn, want de muziek hier krijgt iemand die met gevatte teksten en een sterke flow zowel die zwaarte als hoop kan overdragen.

Luisteren naar Winne

Op het podium Winston Bergwijn, Winne dus, die met 'Droomde ff' je uitnodigt om je ogen te sluiten en luisteren, terwijl de rapper bladzijde voor bladzijde door een dagboek voordraagt. Heftige thematiek, maar in de uitwerking zit lucht. Dat gebeurt onder begeleiding van Jurgen Gerlofs op de toetsen, dj Darryl Antunes en gitarist Yasper Molle. Die werken samen met een rapper die barst van de overtuiging en urgentie. Een goede sfeer zetten kunnen ze met deze formatie, maar de focus overheerst: je ontkomt niet aan de woorden van Winne, je aandacht is er vol bij en er is geen ruimte om af te dwalen. Dat gevoel wordt versterkt met op de achtergrond zwart-witbeelden op een wit doek. Vage lijnen maken herkenbare vormen, als herinneringen die blijven terugkomen. Pak al deze elementen en zie: de Mssyeh-tour is meer dan de som der delen.

Gastartiesten

Halverwege de show wordt de eerste (van nog vele) gastartiest erbijgehaald: rapper Yurmaine betreedt het podium om hun nummer 'Volgens Het Boekje' te performen. Het publiek heeft moeite met hem plaatsen, maar als de track eenmaal begint wordt de link gelegd. Kort na hun nummer wordt er een ander instrument toegevoegd aan het decor: een oude, zwartgeverfde houten stoel, zo’n exemplaar dat je normaal als laatste uitkiest, omdat je weet dat die niet lekker zit. Maar we zijn hier niet voor comfort, dus Winne neemt plaats, sluit zijn ogen en bewaart de rust.

Het Feis-nummer 'Applaus / Ik Weiger' van het album Hard Van Buiten, Gebroken Van Binnen komt op en we hebben met iedereen die aanwezig is vanavond even een momentje. Net wanneer hij bij de bekende: ‘Winne is me broer geen rapper’ bar komt, wordt de track gemixt naar het hoopvolle 'Feis Forever' van Winne zelf. Daar flipt hij de bar van Feis naar ‘Faisel is me broer geen rapper’. Dan dringt het live echt door hoe goed het is dat zware thema's als het verliezen van je familie wordt gemengd met het gevoel dat je je kop hoog moet houden en je vrienden blijft eren. De schaduwkant van het leven maakt de kleuren alleen maar dieper, het bittere randje dat de zoetheid laat spreken of de dissonant die een harmonie laat leven.

Er is hoop

En dan, wanneer het publiek een applaus geeft die als warme deken voelt, ontstaan er echt even een geluksmomentje voor het publiek: de beat van de (understatement) iconische Winne en Feis 101Barz-Wintersessie uit 2007 klapt dwars door de oren. Mocht je nog twijfelen hoe verweven Winne en het publiek hier zijn, dan worden die twijfels hier in één klap weggenomen. Van jong tot oud, wit of zwart; iedereen is hier woord voor woord aan het meerappen. Twee verses lang is de zaal één groot collectief geheugen.

Na het tweede couplet wordt de sessie afgekapt en gaat door naar klassieker 'Lotgenoot'. Het is duidelijk: we gaan ook even terug door memory lane waar er ruimte is voor deze tijdloze plaat. DJ Darryl Antunes grijpt hier zijn moment en flipt 'Lotgenoot' naar drum-’n-bass-achtige sferen, een opmaat die naadloos overgaat in 'Zegevieren'. Als daarna ook nog Adison en Maikel X AKA ShyRock het podium opkomen voor 'Alles Met Een Reden', krijgen we het ultieme hoopgevoel van de albumafsluiter mee. Een nummer dat voelt als houvast voor je  leven, als een geruststellende laatste bladzijde in dat dagboek. Het nummer is niet de afsluiter van de set; Maikel X blijft staan voor 'Viervoeters', waar hij prachtig over de gospelkoor-samples zingt. Kort daarna verlaten Winne en zijn band even het podium. Het klassieke trucje dat niemand echt gelooft, maar stiekem toch werkt.

Natuurlijk volgt nog één laatste uitbarsting. Voor de posse cut 'Geef-8' bestormen een man of vijftien het podium: de Straatsoldaten, met Winne als generaal die zich deze show nog één keer soldaat maakt. Door de speakers klinkt:

‘Nu vervangen we boekdelen
Elke 16 is een hoofdstuk
Elke regel een passage uit mijn boek’

Een ronde afsluiting van het muzikaal dagboek waar wij die avond deel van mochten uitmaken. En zo krijgt die ene bar alsnog zijn gelijk: als je Winne heet, kun je inderdaad geen L pakken.

De foto is van een eerdere show van Winne in Annebel Rotterdam. Heb je foto's gemaakt van de show in Hall of Fame en mogen we daar gebruik van maken? Mail dan met 3voor12tilburg@gmail.com.