"Leuk idee, jammer van de uitvoering," beoordeel ik de whiskeythee die ik zojuist in mijn handen heb gekregen van Paperday-zanger en -gitarist Danny van der Wielen. De band, die sinds 1 november 2018 samen is, oefent elke donderdagavond bij MusiCare aan de Reutsedijk in Vught. Ik mag er een keer bij zijn, om te vieren dat er een nieuw nummer uit is gekomen met geheel zelf geregisseerde én gemonteerde videoclip.
Voordat Paperday bestond, was er Gifter. Gifter was een actieve band met veel optredens op bijzondere plekken. Uiteindelijk bleken de leden van Gifter niet meer bij elkaar te passen: de verschillende bandleden hadden uiteenlopende prioriteiten. Gifter is gestopt, maar daarmee stopte de muzikale carrière van de mannen niet. Didier, Danny en Thijs wilden toch wel verder met een nieuwe band en begonnen Paperday, met Raf op drums en Bas op basgitaar. Raf besloot niet verder mee te gaan met Paperday en toen kwam Daan bij de band. Daan: "Ik was net verhuisd vanuit het noorden van het land naar het zuiden en ik was nog op zoek naar een band. Ik heb zelf al best wel veel gedaan en in veel verschillende formaties gespeeld, dus ik zocht niet ‘zomaar’ een band. Wat ik fijn vind aan Paperday is dat alle jongens al zo veel hebben gedaan: in Paradiso gestaan, op Concert at Sea, meegedaan aan de Popronde, in 013 opgetreden. Het is voor het eerst dat ik niet de ‘beste’, of meest ervaren muzikant ben in een band, en dat spreekt me wel aan."
Het ethos van de band is hard werken, geen bullshit, voor niveau gaan, don’t settle for less. Momenteel heeft de band nog maar twee shows gespeeld: eentje bij het Willem Twee poppodium in Den Bosch en eentje op het Rauwkost festival, ook in Den Bosch. Daan heeft nog geen ‘echte’ show gespeeld met de band, maar dat maakt de mannen niets uit. "Wij weten allemaal hoe het is om in een serieuze band te spelen, hoe de vork in de steel zit," lichten Bas en Danny toe.
Ja, leuk, zo’n bandje, maar wat onderscheidt Paperday van andere bandjes in Nederland? "We zijn gewoon onszelf. We vinden ook niet zomaar alles leuk, we dragen echt een eigen sound. Een soort indiebandje, maar dan smerig. Net geen punk eigenlijk. Daarnaast hebben we twee zangers. En Bas drukt echt zijn stempel op de muziek met zijn basgitaar," vertelt Didier. Voorbeelden van de mannen? Dat loopt uiteen. Bas kiest voor Arctic Monkeys, Didier gaat voor Blur en zelfs Courtney Barnett wordt genoemd. Maar no-nonsense Britpop is toch wel wat de band wil maken, en bands zoals Oasis zijn dan een goed voorbeeld.
"Als jullie morgen beroemd zijn, hoe is jullie leven dan?" vraag ik. De band kijkt verrast op. "We zouden vooral verbaasd zijn, want beroemd zijn is ook niet de insteek. Wij volgen niet het boekje 'Hoe word je beroemd in 3 stappen?' en ik denk ook niet dat we dat in de toekomst gaan doen," zegt Danny. Didier: "Als je een bandje begint op jonge leeftijd, dan wil je het echt maken, je wil dan echt beroemd worden. Wij weten allemaal hoeveel moeite het kost om beroemd te worden en dat is nu ook niet meer het doel. We willen gewoon veel spelen en het naar onze zin hebben."
Het nummer dat uitgekomen is heet ‘Don’t stop chasing’. Dat staat volgens de jongens symbool voor henzelf en voor de band: je moet je dromen blijven najagen. Dat doet Paperday zeker.