Niet Zonder Ons: prachtig in Paradox Niet Zonder Ons: prachtig in Paradox

De avond wordt geopend door bekende van de Rockacademie Maartje. Een imposante verschijning met haar flinke dreadlocks en een bijna metallic broekpak. "Laten we met z’n allen doen alsof we al zes bier op hebben in plaats van één," opent Maartje de avond. Het is immers een periode van afstuderen en tentamens halen, dus daar hoort ook wel een (klein) feestje bij.

De eerste act, Vest and the Blazers, bestaat uit 6 muzikanten: een ‘frontman’ achter de toetsen (dat moet wel Vest zijn, echte naam Thomas) en vijf andere muzikanten: Vincent, Sander, Emiel, Bart en Stijn. De eerste nummers zijn instrumentaal en het voelt eigenlijk alsof alles één nummer is. Bij het laatste nummer wil Thomas wel wat zingen. "De afgelopen tijd zijn er dingen gebeurd die mij hebben geïnspireerd om een tekst te schrijven. En als je het niet meer snapt, dan heb ik het goed gedaan." De uitspraak trekt aandacht: wat gaat hij zingen? De muziek overstemt de zang, wat vaker gebeurt tijdens dit soort optredens. In principe niet erg, maar wel jammer, want we waren razend benieuwd om de tekst van Thomas te horen. De compositie van de band is interessant, de nummers hebben veel ‘flair’ en de band is echt anders en eigenzinnig. Een fijne opener.

De tweede act noemt zichzelf IKAI. Na een zoet intro neemt frontman Ananda plaats achter het drumstel. Het afgelopen half jaar is hij hard bezig geweest met schrijven en dit is dan ook zijn debuut. IKAI drumt en rapt en maakt er samen met zijn band en twee typische zwart geklede achtergrondzangeressen een mooi optreden van. De achtergrondzangeressen maken het geheel misschien net wat oubolliger dan dat het is, maar het oubollige verdwijnt tijdens het laatste nummer gelukkig volledig: als je je ogen dicht doet, dan is het net Bruno Mars. Als je je ogen open doet trouwens ook, want voor de gelegenheid heeft IKAI samen met een bandlid een leuk dansje ingestudeerd. Het geheel doet lief en stoer tegelijk aan. Een aanstekelijk bandje met veel potentie.

Na de pauze is het tijd voor Nicole van NICCI NOVA. Presentatrice Maartje opent met een gedichtje over rode wijn en de zomer. Na het gedichtje komt ‘groene gestalte’ Nicole het podium op. Haar pak is groen, haar ogen zijn groen en zelfs haar nagels zijn groen. Haar rode haar steekt mooi af tegen het broekpak en ook haar band is volledig gekleed in rood en groen. Het is een mooi zicht met de staande lampen op het podium. Nicole begint met een gedicht, of meer een monoloog. Het lied dat ze daarna zingt sluit mooi aan bij de monoloog. Vervolgens weer een monoloog (‘Scherven brengen geluk en pijn brengt liedjes’) en weer een liedje dat goed aansluit. En dan nog een keer. Zingen kan ze trouwens net zo mooi als dat ze kan praten. Een act zoals deze is iets waar je van moet houden, maar de zaal is echt muisstil tijdens de monologen en enthousiast tijdens de liedjes: een goed teken. Wat NICCI NOVA neerzet is mooi, bijzonder en uniek.

Als vierde stapt Aisha Fisher op het podium. We zagen haar al eerder, als een van de achtergrondzangeressen bij IKAI. Haar outfit is omgewisseld voor iets stoers, met flinke hoge schoenen: ze staat stevig op het podium. Haar liedjes zijn Nederlandstalig en gaan vooral over liefde. Ze zingt mooi, met een fijne uitspraak en een krachtige stem. Ook de overtuigingskracht is zeker aanwezig. John-Lewis Cabot doet mee met het nummer ‘schattebout’ en dat staat erg leuk. Aisha doet wel erg denken aan zangeres Maan. Maar dat is niet erg. Maan is uit, Aisha is aan.

De een-na-laatste act heet Mr. Marten en de frontman heet, hoe kan het ook anders, Marten. Er wordt begonnen met een duet met Aisha, die weer snel wat anders heeft aangetrokken. Ach, alles staat haar goed. Het duet is prachtig en heel sterk, maar wat Mr. Marten daarna presteert is nog beter. Er wordt gespeeld met achtergrondzangeressen, een volledige band, Marten als toetsenist en een andere toetsenist. Het maakt eigenlijk niet uit: alles klopt. Het hoogtepunt? Marten in het midden, gekleed in het wit, als een soort engel. En hij zingt ook werkelijk waar als een engel. Wat een nummer, wat een zangstem, wat een kracht. Kijk, we kunnen het hele Duncan-gedoe natuurlijk niet teveel uitmelken, maar als er nog iemand van de Rockacademie naar het songfestival moet, denk dan alsjeblieft aan Marten.

De afsluiter van de avond heet NOEK. Zangeres Anouk zingt Nederlandstalige gewaagde verhalen. Wat grappig is, is dat er tijdens haar nummers een beetje aan cabaret wordt gedaan: zo gaat het over haar vriend met tatoeages op zijn armen en over haar vader, die tatoeages op de armen toch niet zo fijn vindt. Anouk praat ons in grappige monologen naar het volgende nummer. Maar hoe grappig de monologen ook zijn, de nummers zijn serieus. Anouk kijkt soms of ze ons wil opeten. De nummers zijn krachtig en hard maar ook zacht tegelijk en gaan over lieve maar ook pijnlijke onderwerpen. Haar stem is zó zuiver, daar kan echt niks tegenop. Stiekem denk ik dat Anouk het ook heel goed zou doen in een gore punkband, maar blijf voorlopig alsjeblieft nog even doen wat je nu doet.

Dat was hem dan. Niet Zonder Ons in Paradox. En wat was het prachtig. Er volgen nog twee avonden van de Rockacademiestudenten: Cultivate en Expose, beiden in 013.