Rockacademie bijt zich vast in talent Rockacademie bijt zich vast in talent

De avond gaat van start met Wardenclyffe, een rockende hiphopband met snoeiharde beats. De band is vernoemd naar de Tesla Tower, die wireless transmission mogelijk wilde maken. Die toren is helaas nooit echt gaan werken, maar Wardenclyffe doet dat zeker wel. De muziek heeft wat weg van Rage Against The Machine en soms ook Limp Bizkit. De band bestaat uit vijf jongens die opkomen in het donker, met een zonnebril op. De brillen verdwijnen gelukkig langzaam tijdens de set, want we willen natuurlijk wel zien met wie we te maken hebben. Er wordt veel gespeeld met licht- en geluidseffecten. De muziek is vet, staat als een huis en blijft verrassen. Een sterke opening van de avond.

Na een korte pauze is het tijd voor het duo Marvello. Heel iets anders dan de vorige band: Yassir drumt en zingt, terwijl Daan gitaar speelt en af en toe ook wat zingt. Yassir heeft een bijzondere stem: er is indie voelbaar, maar ook punk. Soms klinkt de muziek poppy, soms klinkt de muziek sprekend als Nirvana. Dat is niet gek, want Marvello noemt zichzelf een band die een crossover maakt tussen de 60’s en de 90’s. De bijzondere bezetting met de zingende drummer is zeker interessant en de muziek is absoluut niet saai.

Na Marvello is het tijd voor een ander duo: John-Lewis Cabot en Markos Jajanos. De jongens maken vrolijke rap met veel support acts. Onder andere Tineke van de koffiezaak wordt toegezongen en alle eerstejaars studenten worden bedankt. John-Lewis draagt een witte tuinbroek, Markos een bloemetjesblouse en support Big Roelio stapt in een Daily Paper regenjasje en met een vissershoedje het podium op. De set is niet altijd even strak, soms zelfs een beetje slordig, maar het enthousiasme, de dansjes en het charisma van de jongens is aanstekelijk.

Vervolgens is het de beurt aan No Pressure. No Pressure kan niet meteen beginnen, er lijkt iets mis te zijn met de computer van Robin. Gelukkig wordt dat allemaal vergeven als de band begonnen is: de stem van Anouk past perfect bij de elektronische beats van Robin en Milo. Het gitaarspel van Jens vult de boel goed aan. "Enjoy de avond!" zegt Anouk en dat doen we zeker.

Na No Pressure staan Frans en Kor van de Administratie op het podium. Geen idee wat dat is, maar het schijnt Frenchcore te zijn. Wij hadden geen idee dat je op de Rockacademie ook getraind wordt op het maken van snoeiharde beats, maar het kan dus wel. De zaal waant zich op Thunderdome en hakt vanaf de eerste beat hard mee op de muziek. Ondanks dat de muziek repetitief is (dat hoort immers bij Frenchcore) wordt het nooit saai. De jongens verrassen ons met bijzondere wendingen in de muziek en een verrassende lichtshow. Het is gaaf, het is uniek, het is iets anders.

De laatste band die opkomt wordt door Q’n aangekondigd als ‘Linde’. Maar als Linde op het podium staat, horen we wat anders: "Wij zijn The Full Service en wij hebben een experimentele periode achter de rug." Linde heeft Mats en Kevin meegenomen voor de beats. De muziek verandert snel en soms abrupt: van lief en zoet naar trance of zelfs naar klassiek. De nummers voelen Yellow Claw aan: harde beats met een vrouwenstem er tussendoor. Na een tijdje voegt Rein van Wardenclyffe zich op het podium voor een nummer samen met Linde. Het nummer is sterk. Het hoogtepunt van de set is echter het nummer met een paar andere meiden: de beat, dansjes en meerstemmigheid zijn onmiskenbaar disco. The Full Service heeft nog even wat tijd nodig om te bedenken wat voor muziek ze precies willen maken, maar een goede show neerzetten lukt ze al wel.

Dinsdag 23 april is de laatste showcase van de Rockacademie. De laatste bands en acts zullen dan spelen in de Jupilerzaal van 013. De toegang is gratis.